Γονείς και φίλοι είναι οι πρώτοι στους οποίους ένας νέος γνωρίζει το σύντροφό του επιζητώντας την έγκριση. Κι όπως φαίνεται, οι σχέσεις του καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τη γνώμη των άλλων.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου, η ανάπτυξη θετικών συναισθηματικών σχέσεων με τους γονείς και τους φίλους είναι θεμελιώδης για την ψυχολογική και σωματική του υγεία. Τι γίνεται, όμως, όταν στις σχέσεις αυτές μπαίνει ένας νέος, αστάθμητος παράγοντας όπως ο έρωτας;
Μέσα από μελέτες έχει αποδειχτεί ότι η υποστήριξη από γονείς και συνομηλίκους συνδέεται με μεγαλύτερη κοινωνική προσαρμογή και ευημερία των εφήβων. Κάτι που δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο και την εμπλοκή του ατόμου σε ερωτικές σχέσεις, καθώς η υποστήριξη από το στενό κοινωνικό περιβάλλον προς τον εκάστοτε δεσμό έχει συσχετιστεί και με μεγαλύτερη σχεσιακή ικανοποίηση.
Γενικότερα, όσο οι έφηβοι πλησιάζουν προς την ενηλικίωση, οι σχέσεις με την οικογένεια, αλλά κυρίως με τους συνομηλίκους γίνονται ολοένα και πιο σημαντικές. Ενώ όμως στην εφηβεία οι φίλοι είναι τα πρόσωπα αναφοράς τόσο ως προς την καθοδήγηση όσο και προς την συναισθηματική κάλυψη, με την ενηλικίωση του ατόμου οι γονείς λαμβάνουν ένα νέο, περισσότερο ισότιμο ρόλο. Ένα ρόλο αντίστοιχο με εκείνον των φίλων, καθώς παρέχουν την συναισθηματική υποστήριξη και καθοδήγηση που χρειάζεται ο νέος ενήλικος σε ό,τι αφορά τη σχέση του αλλά και τη συνολική πορεία στη ζωή του.
Επιζητώντας την έγκριση
Η «έγκριση» των φίλων για την ερωτική σχέση του ατόμου,έχει συνδεθεί με την ικανότητα δέσμευσης και άντλησης ικανοποίησης από αυτήν. Κι αυτό διότι οι νέοι ενήλικες έχουν την ανάγκη ταύτισης με την ομάδα των συνομηλίκων τους και τείνουν να απευθύνονται σε αυτούς για συναισθηματική υποστήριξη και καθοδήγηση.
Καθώς η οικειότητα μαζί τους είναι από τα βασικά ζητούμενα για τους ίδιους, συχνά βασίζονται στους στενούς φίλους για να «επικυρώσουν» την επιλογή του ερωτικού τους συντρόφου. Μάλιστα, ειδικά για τους νέους ενήλικες έχει φανεί πως υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της υποστήριξης των φίλων και του βαθμού στον οποίο οι ίδιοι «επενδύουν» συναισθηματικά στην εκάστοτε σχέση.
Ο σύντροφος στην οικογένεια
Η γονεϊκή υποστήριξη έχει επίσης συσχετιστεί θετικά με τη δέσμευση, την ικανοποίηση αλλά και τη συναισθηματική επένδυση του ατόμου στη σχέση του. Παλαιότερες έρευνες δείχνουν ότι, καθώς τα άτομα περνούν από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή, η έννοια της δέσμευσης αυξάνεται όλο και περισσότερο μέσα σε μια σχέση με μεγαλύτερη συντροφικότητα και μελλοντικό προσανατολισμό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γονείς είναι κεντρικά στοιχεία για την ανάπτυξη και την αίσθηση της ασφάλειας του ατόμου.
Σε μια σταθερή και μακροχρόνια σχέση, οι ενήλικες μπορούν να αναζητήσουν την έγκριση και την αλληλεπίδραση του συντρόφου με τους γονείς τους ώστε βαθμιαία εκείνος να ενταχθεί στο οικογενειακό δίκτυο. Ως εκ τούτου, ο σύντροφος γίνεται όλο και περισσότερο μέρος της οικογένειας και αρχίζει να μοιράζεται κοινό χώρο και χρόνο (π.χ. οικογενειακές συγκεντρώσεις).
Στο βαθμό, λοιπόν, που η οικογένεια και οι φίλοι υποστηρίζουν την παρούσα ερωτική σχέση, τίθενται αναπόφευκτα εμπόδια σε παράγοντες που θα μπορούσαν να φέρουν τη διάλυσή της. Φαίνεται, επομένως, ότι γονείς και φίλοι έχουν στα χέρια τους μια σημαντική ευθύνη ως προς τη διαχείριση της επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τον νεαρό ενήλικο, καθώς μπορούν να επηρεάσουν σημαντικές πλευρές της ζωής του.
