Μετά τη γέννα, η ψυχολογία και οι αντοχές της γυναίκας δοκιμάζονται, το ίδιο και οι ισορροπίες του ζευγαριού, που βλέπει έναν τρίτο -το μωρό τους- να μπαίνει ανάμεσά τους.
Επιστρέφοντας η γυναίκα από το μαιευτήριο και φέρνοντας στο σπίτι το μωρό της, περνάει πια κι «επίσημα» στη φάση της λοχείας. Πρόκειται για μια περίοδο 40 περίπου ημερών, που σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο ζωής που είχε και γνώριζε μέχρι τη δεδομένη στιγμή.
(Photo credit: istock)
Τώρα πια, μπαίνει στη διαδικασία του να θηλάζει το μικρό της και, μέσα από το σπουδαίο δεσμό που «χτίζει» μαζί του, αφιερώνεται ολοκληρωτικά σ’ αυτό. Νιώθει ότι το μωρό της είναι όλη της η ύπαρξη και με τη σειρά της του δίνει τον ερωτισμό και όλη τη φροντίδα της. Αναπόφευκτα, το νέο μέλος της οικογένειας γίνεται το επίκεντρο της προσοχής της.
Μια εντελώς διαφορετική ψυχολογία
Φυσικά, πέρα από το «μητρικό ένστικτο» με το οποίο την έχει προικίσει η φύση, ουσιαστική προετοιμασία γι’ αυτή τη ριζική αλλαγή ψυχολογίας, ζωής και προτεραιοτήτων δεν μπορεί να υπάρξει. Η νέα μητέρα κουράζεται για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα νέα της καθήκοντα, ξενυχτάει και, οπωσδήποτε, αγωνιά για το αν θα καταφέρει να είναι σωστή μάνα και να μεγαλώσει σωστά το παιδί της.
Έτσι, οι συναισθηματικές της αντιδράσεις και οι αλλαγές στη διάθεση είναι συχνές. Μπορεί να γίνει μελαγχολική, ευέξαπτη, αγχώδης ή ευσυγκίνητη και συνήθως αντιμετωπίζει με αβεβαιότητα και ανασφάλεια το μητρικό της ρόλο, καθώς έρχεται καθημερινά πια, αντιμέτωπη με μια νέα πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που την καλεί και, ουσιαστικά, την «αναγκάζει» να ανταπεξέλθει σε μια νέα κατάσταση και να παρουσιάσει πια ένα «νέο» εαυτό: εκτός από ερωμένη και σύντροφος, είναι πια και μητέρα -και πολύ συχνά, αυτό το «και» κάνει όλη τη διαφορά.
Όπως είναι φυσικό, όλη η προσοχή της γυναίκας είναι πια στραμμένη στη μεγάλη αλλαγή που παρουσιάζεται στη ζωή της, με φυσικό επακόλουθο ο ρόλος της συντρόφου κι ερωμένης να περνάει πια σε δεύτερη μοίρα. Με λίγα λόγια, η μέχρι πρότινως ενεργή σεξουαλική της ζωή φαίνεται να μένει πίσω και σε αυτό συμβάλλουν και οι ορμόνες.
Η αλλαγή, δηλαδή, δεν είναι μόνο ψυχολογική, αλλά και σωματική. Η γυναίκα που θηλάζει δεν έχει ερωτική διάθεση, αφού δεν υπάρχει ωορρηξία ούτε και κολπική εφύγρανση. Οι φυσιολογικές γυναικολογικές λειτουργίες αποκαθίστανται σιγά σιγά με τη διακοπή του θηλασμού και τότε εμφανίζεται ξανά η ωορρηξία και επανέρχεται η ερωτική επιθυμία.
Ο ρόλος του άντρα-πατέρα
Η ίδια, βέβαια, έχει άλλες προτεραιότητες και πολλές αλλαγές να διαχειριστεί. Παρόλ’ αυτά, αρκετές είναι οι γυναίκες που απευθύνονται στο γιατρό τους λίγες εβδομάδες μετά τη γέννα για να πληροφορηθούν το πότε θα γίνει η «επανενεργοποίηση» της σεξουαλικής τους ζωής κι ο κυριότερος λόγος είναι η «αμηχανία» που πολλές φορές επικρατεί κατά την περίοδο της λοχείας ανάμεσα στο ζευγάρι.
(Photo credit: istock)
Η γυναίκα-μητέρα συχνά αναρωτιέται για το πώς μπορεί να νιώθει ο σύντροφός της με τη νέα κατάσταση και, παράλληλα, ανησυχεί για τη σεξουαλική τους απομάκρυνση, ενώ από την άλλη ο άνδρας νιώθει κάπως «παραμελημένος» και πολλές φορές παραπονιέται ότι τώρα πια η γυναίκα του «δεν έχει μάτια» παρά μόνο για το μωρό τους. Όμως ο ίδιος δεν είναι «έξω» από αυτή τη νέα πραγματικότητα που υπάρχει στο σπίτι τους και η δική του συμβολή είναι εξίσου σημαντική καθώς, κυρίως, εκτός από τη σωματική κούραση, η γυναίκα νιώθει και ψυχικά ευάλωτη και χρειάζεται αυτή την περίοδο τη στήριξή του, ίσως περισσότερο από ποτέ.
Θέλει ο σύντροφός της να της δείχνει ότι είναι στο πλάι της κι ότι όχι απλώς την επιθυμεί, αλλά της δίνει και το χρόνο που χρειάζεται ώστε, σαν ζευγάρι, να ξαναβρούν μαζί τους ερωτικούς τους ρυθμούς. Αυτό, φυσικά, σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να απαιτεί το σεξ, αλλά αντίθετα να της θυμίζει ότι είναι η γυναίκα του, ότι μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες με εκείνη και ότι ακόμη και στο νέο τους ρόλο ως γονείς, την επιθυμεί, τη βρίσκει αισθησιακή, γοητευτική και την ποθεί.
