Ο φόβος της εγκατάλειψης που καταλαμβάνει το άτομο όταν ανησυχεί ότι θα βιώσει απόρριψη σε μια ερωτική σχέση, μπορεί να γίνει παθολογικός..
Ο φόβος αυτός αποτελεί απόρροια μιας υποκειμενικής αντίληψης που επικεντρώνεται σε δυσλειτουργικές σκέψεις και υποθετικά αρνητικά σενάρια αποχωρισμού. Σε αυτό μεγάλη ευθύνη αποδίδεται και στον τύπο του δεσμού που έχουμε αναπτύξει με τους γονείς από την παιδική μας ηλικία μέχρι και το κλείσιμο της εφηβικής περιόδου.
Η συναισθηματική δέσμευση ή όχι που έχουμε δημιουργήσει μαζί τους αποτελεί έναν ισχυρό προγνωστικό παράγοντα για τη διαμόρφωση των επερχόμενων σεξουαλικών και συναισθηματικών μας σχέσεων. Δύσκολες συνθήκες ζωής (πχ. η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, οι δύσκολες σχέσεις με τους γονείς, οι βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες που δεν καλύφθηκαν ή ένα διαζύγιο) μπορεί να επηρεάσουν το τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτούμε τις σχέσεις που διαμορφώνουμε στο μέλλον.
Τα δύσκολα αυτά γεγονότα ζωής, σε συνδυασμό με μια εγγενή ευαλωτότητα, μπορεί να οδηγήσουν σε χαμηλή ανοχή απέναντι στο δυσφορικό συναίσθημα και σε μια διαστρεβλωμένη εικόνα των σχέσεων γενικότερα, η οποία συνοδεύεται από αδυναμία διαχείρισης δυσλειτουργικών δεσμών, μειωμένη αυτοπεποίθηση και ανασφάλεια.
Οι λάθος αντιδράσεις
Όπως φαίνεται, λοιπόν, ο φόβος του ατόμου ότι θα εγκαταλειφθεί, προκύπτει από ανασφαλείς δεσμούς μέσα στο διαπροσωπικό πλαίσιο, ενώ μέσα στη σχέση ο φόβος αυτός αποτυπώνεται ηχηρά, είτε μέσω της αποφυγής της εγγύτητας (ως μηχανισμός άμυνας), είτε μέσω εξαρτητικών συμπεριφορών («θα βάλω τα θέλω μου σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να μην με αφήσει…», «η μοναξιά για μένα είναι απειλή..»), οι οποίες υπηρετούν ουσιαστικά μόνο τις ανάγκες του συντρόφου.
Και οι δύο αυτές ενδεχόμενες δυσλειτουργικές συμπεριφορές είναι καταστροφικές για το άτομο, που αποζητά με λάθος τρόπο την ασφάλεια η αποφεύγει τη σύνδεση, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να εκδηλώσει μια αμφιθυμική συμπεριφορά, που συνδυάζει τις δύο προηγούμενες.
Σε κάθε περίπτωση, εάν ο φόβος της εγκατάλειψης αποκτήσει συστηματικότητα και ένταση στη ζωή του ατόμου πλήττοντας τη λειτουργικότητά του και κρατώντας τον δέσμιο μέσα στις συναισθηματικές του σχέσεις, θα πρέπει να το αντιληφθεί άμεσα και να το διαχειριστεί αποτελεσματικά μέσα σε ένα πλαίσιο ψυχοθεραπείας, αλλιώς κινδυνεύει να χάσει όχι μόνο το σύντροφό του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
Photo credits: istock
