«Η Ζωή είναι το κορίτσι με το οποίο θέλεις απεγνωσμένα να βγεις ραντεβού, αλλά στη μητέρα σου θα πας την Αλίκη» είχε γράψει η «Καθημερινή» στα χρόνια της δεκαετίας του 60 όταν ο Τύπος ήθελε τις δυο σταρ αντίπαλες που διεκδικούσαν την εύνοια του Φιλοποίμενα Φίνου και τις υψηλές αμοιβές της Φίνος Φιλμ. Είναι αλήθεια πως ο ρόλος στον «Κατήφορο» που έκανε διάσημη τη Λάσκαρη είχε αρχικά προταθεί στη Βουγιουκλάκη που όμως τον αρνήθηκε μη θέλοντας να αλλοιώσει την κινηματογραφική της εικόνα. Ωστόσο δεν την έβλεπε ως απειλή. «Η Ζωίτσα είναι άλλο πράγμα, δεν ξέρει να παίζει κωμωδία, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που κάνω εγώ.» λέγεται ότι είχε πει.
Oι δύο φίλες στο εξοχικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο Θεολόγο
Σίγουρα μετά το τέλος του Φίνου οι δυο τους έγιναν αχώριστες, με μια φιλία που κράτησε μέχρι το θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1996. Πάντα μαζί στις νυχτερινές εξόδους και τις πρεμιέρες, στα δείπνα στη Ράτκα και τα πάρτι στο «Εργοστάσιο», ή τα σαββατοκύριακα στο Θεολόγο. Η Ζωή Λάσκαρη ήταν στο αεροδρόμιο για να εμψυχώσει τη φίλη της όταν λίγο πριν το τέλος έφυγε για το εξωτερικό αναζητώντας ιατρική βοήθεια, αλλά και στο πλευρό της στο Ιατρικό Κέντρο στη μεγαλύτερη δοκιμασία της, ενώ μια ανεπιβεβαίωτη φήμη την θέλει να επιμελείται την εμφάνιση της Αλίκης στην επίπονη «τελευταία αυλαία» στο Α’ Νεκροταφείο.
Σε χαλαρή στιγμή στο σπίτι της Ζωής Λάσκαρη στο Κολωνάκι
«Στο σπίτι μου στην Αθήνα περάσαμε μαζί μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου» είχε πει η Ζωή Λάσκαρη για την σπάνια φωτογραφία που συλλαμβάνει τις δυο σταρ σε χαλαρή στιγμή κατ’οίκον. “Την λατρεύω κυριολεκτικά. Μαζί της δεν πλήττεις ποτέ, έχει φοβερό χιούμορ.» έλεγε για την Αλίκη. «Σαν φίλη έχει ένα πολύ σπουδαίο προσόν: Είναι εχέμυθη. Είναι ο άνθρωπος που θα τρέξει στις δύσκολες στιγμές σου και θα σε βοηθήσει, έχει πράγματα σπάνια και για αυτό είμαστε και τόσο πολύ φίλες.”
Oι αγαπημένες ξανθές του Ελληνικού Κινηματογράφου στην παραλία του Θεολόγου το 1982
Good times: Με τον Μπίλι Μπο και τον Βλάσση Μπονάτσο σε νυχτερινή έξοδο.
“Είμαστε και οι δύο ξανθές, είμαστε και οι δυο τα αγαπημένα παιδιά του Φίνου αλλά χαράξαμε διαφορετικές πορείες και δεν έχουμε ομοιότητες. Έχουμε και οι δυο την ίδια καλή, ανθρώπινη ψυχή. Η Αλίκη αντιμετωπίζει τις δύσκολες στιγμές της πολύ ανθρώπινα. Πικραίνεται στεναχωριέται κλαίει, -φυσικά την έχω δει να κλαίει-αλλά έχει πολύ κουράγιο και θάρρος…»
Μάιος 1996: Η Ζωή Λάσκαρη σπεύδει στο αεροδρόμιο για να εμψυχώσει τη φίλη της όταν λίγο πριν το τέλος φεύγει για το εξωτερικό αναζητώντας ιατρική βοήθεια.
«Είναι ένα ξεχωριστό κορίτσι, με διακριτική παρουσία τόσο στη Φίνος Φιλμ όσο και κατόπιν στο θέατρο.» συμπλήρωνε η Αλίκη για την Ζωίτσα, όπως αποκαλούσε τη φίλη της. Οι δυο τους πέρασαν πολλά, εύκολα και δύσκολα. Από τα πιο χαριτωμένα περιστατικά, όταν η Ζωή Λάσκαρη πλημμυρισμένη από οικολογικές ανησυχίες ήθελε να απαλλαγεί από τις γούνες της και να τις πετάξει, η Αλίκη της διαμήνυσε « Δώστες σε μένα Ζωίτσα μου να στις φυλάξω εγώ, και αν σου περάσει στις ξαναδίνω!»
Μιχάλης Αργυρόπουλος
