Η Barbra Streisand είναι ένας από τους τελευταίους εν ζωή μεγάλους μύθους του Χόλιγουντ: H πρώτη «αλλιώς ωραία» πρωταγωνίστρια σε εμβληματικές ταινίες όπως «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» το «Ένα Αστέρι Γεννιέται» ή το μοναδικό «Αστείο Κορίτσι», η Barbra είναι μια μαγνητική, εξωτική παρουσία στη μεγάλη οθόνη που άλλαξε τα πρότυπα ομορφιάς.
Πάνω από όλα βέβαια είναι η φωνή με τις τρεις οκτάβες και την μοναδική χροιά, που τραγουδά αναλλοίωτη από τη δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα και έχει θριαμβεύσει σε όλα τα είδη, από το Broadway μέχρι τη disco με διαχρονικές επιτυχίες, από το “People” και το “The Way We Were” μέχρι το “Woman in Love”, το “Memory” και το “Enough is Enough”, το κλασσικό ντουέτο της με την Donna Summer.
Ο πρώτος της δίσκος κέρδισε το πρώτο από τα 14 της Grammy, η πρώτη της ταινία της χάρισε το πρώτο από τα δύο της Όσκαρ, το πρώτο της τηλεοπτικό show το πρώτο από τα τέσσερά της Emmy, ενώ έχει τιμηθεί επίσης με βραβείο Tony, Χρυσές Σφαίρες– η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης που κέρδισε το βραβείο- αλλά και με το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών, και το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Για την αμερικάνικη showbiz, είναι η βασίλισσα.
Γεννήθηκε στις 24 Απριλίου στο Μπρούκλιν και όταν ήταν 15 μηνών συνέβη κάτι που διαμόρφωσε όλη της της ζωή: Ο πατέρας της πέθανε ξαφνικά, νεότατος, αφήνοντας πίσω του την Barbra, τον μεγαλύτερο αδελφό της και την μητέρα της που υπέστη σοκ και λίγα χρόνια αργότερα ξαναπαντρεύτηκε έναν άνδρα που έμελλε να σημαδέψει την παιδική της ηλικία.
O πατριός της την κορόιδευε για την μύτη της και της έλεγε πως δεν ήταν αρκετά όμορφη για να της πάρουν παγωτό. Τα παιδικά τραύματα έπλασαν έναν χαρακτήρα δυναμικό, αποφασισμένο για το κυνήγι της επιτυχίας. Η Barbra έγινε μια γυναίκα που δεν δέχεται το «όχι» για απάντηση και το μόνο που ζητάει είναι τα πάντα να είναι τέλεια.
H Barbra ήξερε ότι είχε ωραία φωνή ήθελε όμως να γίνει ηθοποιός. Όταν είδε ότι κανείς δεν της έδινε δουλειά, πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού σε ένα night club της Νέας Υόρκης. Κέρδισε και λίγο αργότερα άρχισε να εμφανίζεται εκεί μαγεύοντας το κοινό με την παρουσία της και την μοναδική φωνή της και το τρικ της να μετατρέπει το κάθε τραγούδι σε ένα μικρό θεατρικό έργο με εκείνη πρωταγωνίστρια.
Δεν ήταν μια τραγουδίστρια που έπαιζε, αλλά μια ηθοποιός που τραγουδούσε υπογράμμιζε σε κάθε ευκαιρία. Η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται.
Ήταν το μιούζικαλ για τη ζωή της Fanny Brice, αγαπημένης παλαιάς κωμικού, που έγινε το εισιτήριο για την μεγάλη επιτυχία για την Barbra. To έργο στήθηκε πάνω στους ώμους της, δίνοντας της την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλο το φωνητικό και κωμικό της ταλέντο και ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος.
Mε το Funny Girl η Barbra που είχε ήδη κυκλοφορήσει τους πρώτους της δίσκους την προηγούμενη χρονιά και είχε κλέψει την παράσταση στο πρώτο της θεατρικό στο Broadway, το “I can get it for you wholesale”, έγινε αστέρας πρώτου βεληνεκούς.
Όταν το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο χαρίζοντας της το πρώτο της Όσκαρ το οποίο μοιράστηκε με την Κatharine Hepburn, όλη η υδρόγειος μιλούσε πλέον για την Barbra Streisand: για την αλλιώτικη ομορφιά της, τη μύτη της, την αισθαντικότητα, την χρυσή φωνή της, τα trademark μακριά νύχια της.
Για την Barbra όμως δεν ήταν αρκετό να είναι απλά η καλύτερη τραγουδίστρια ή η καλύτερη ηθοποιός. Άρχισε να γράφει και ή ίδια τραγούδια. Ένα από αυτά, το Evergreen για το «Ένα Αστέρι γεννιέται» πήγε στο Νο1 και κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού.
Πάντα είχε άποψη για κάθε λεπτομέρεια στις ταινίες της, από το πως θα γυριστεί μια σκηνή, το φωτισμό, το ντεκόρ, τα πάντα. Ήταν αναμενόμενο να θέλει να σκηνοθετήσει.
Στο Χόλιγουντ δεν άρεσε πολύ αυτό και η Barbra προσπαθούσε επί πολλά χρόνια να φέρει στην οθόνη το dream project της; Μια ταινία βασισμένη σε ένα διήγημα του Isaac Bashevis Singer για ένα κορίτσι που μεταμφιέζεται σε αγόρι προκειμένου να σπουδάσει το Ταλμούδ στην ανατολική Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα.
Το 1983 ο Στίβεν Σπίλμπεργκ χαρακτήρισε το «Yentl» ως το καλύτερο σκηνοθετικό ντεμπούτο από την εποχή του «Πολίτη Κέιν». Η Barbra κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας, στα Όσκαρ όμως αγνόησαν την ίδια ενώ τίμησαν την ταινία με υποψηφιότητες σε αρκετές κατηγορίες.
Το ίδιο θα συνέβαινε και με τον «Πρίγκιπα της Παλίρροιας» το 1992. Οι ταινίες όμως απέκτησαν το δικό τους κοινό και η Barbra άνοιξε πόρτες και για άλλες γυναίκες ηθοποιούς που ήθελαν να έχουν μεγαλύτερο έλεγχο της καριέρας τους.
Έπειτα από ένα γάμο και ένα διαζύγιο με τον Elliot Gould, φλερτ με ωραίους άνδρες όπως ο Ryan O Neil και ο Warren Beatty ή πολιτικούς όπως ο Ζακ Τριντό, πρωθυπουργός του Καναδά, και έναν μακροχρόνιο δεσμό με τον John Peters που ξεκίνησε από κομμωτής για να γίνει ένας από τους ισχυρότερους παραγωγούς του Χόλιγουντ, η Barbra συνάντησε το 1996 τον γνωστό ηθοποιό James Brolin, πατέρα του Josh Brolin.
Παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα στο σπίτι της στο Point Dume δίπλα στο Μαλιμπού και έκτοτε η καριέρα πήρε δεύτερη θέση για την μέχρι τότε εργασιομανή Streisand, που παρ όλα αυτά εξακολουθεί να ηχογραφεί δίσκους- είναι η μόνη καλλιτέχνιδα με Νο1 αλμπουμ σε κάθε μία από τις τελευταίες έξι δεκαετίες- να κάνει συναυλίες με τα πιο τσουχτερά εισιτήρια- το 2019 μάζεψε 70 χιλιάδες κόσμο στο Hyde Park του Λονδίνου- αλλά και να παίζει στον κινηματογράφο, όλο και πιο σπάνια ωστόσο.
Η τελευταία της ταινία, ήταν η κωμωδία «Η κατάρα της μητέρας μου» το 2012.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σύμβολο επιμονής και θέλησης, έμπνευση για κάθε καλλιτέχνη που δεν αρκείται σε έναν και μόνο τομέα, με μια καριέρα πρότυπο για όλους, φανατική υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια για διάφορους κοινωνικούς σκοπούς μέσω του ιδρύματός της, η Barbra παραμένει μάχιμη και αειθαλής μέχρι σήμερα.
Γιόρτασε τα 80 της χρόνια στις 24 Απριλίου με μια συγκέντρωση στενών φίλων στο μαγικό σπίτι της με θέα στον Ειρηνικό ωκεανό, μαζί με τον σύζυγο, τον γιο της Jason, καρπό του γάμου της με τον Elliot Gould, τις εγγονές που τις έχει χαρίσει ο Josh Brolin και η νέα του σύζυγος και τα πολυαγαπημένα σκυλιά της, κλώνους μια παλιότερης σκυλίτσας στην οποία είχε τόση αδυναμία ώστε πριν πεθάνει να την κλωνοποιήσει. Είπαμε, τα κάνει όλα με τον δικό της τρόπο…
