Η Μαρία Πατέρα, η μεγάλη κόρη του Διαμαντή και της Άννυς Πατέρα, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή πριν λίγες μέρες σε ηλικία 60 ετών, γεμίζοντας θλίψη τους δικούς της ανθρώπους, ήταν ένας γλυκός, προσιτός, τρυφερός άνθρωπος που είχε μόνο φίλους. Όσοι την αγαπούσαν- και ήταν πολλοί- την αποκαλούσαν «η μικρή μας πριγκίπισσα», μιλούσαν για την γενναιοδωρία και την απλότητα που την χαρακτήριζε. «Η Μαρία είναι ένας μοναδικός άνθρωπος που δεν έχει νιώσει το συναίσθημα της ζήλιας για κανέναν, και επιθυμία της είναι να νιώθει ότι γύρω της βρίσκονται ευτυχισμένοι άνθρωποι» έλεγαν για εκείνη…
Το καλοκαίρι του 2002, η Μαρία Πατέρα είχε φωτογραφηθεί από τη Μάρα Δεσύπρη μαζί με τα τέσσερα αγόρια της- τον Άρη, καρπό του γάμου της με τον Χρήστο Κυριαζή, και τον Διαμαντή, Μάρκο και Αντώνη που απέκτησε με τον δεύτερο σύζυγό της Γιάννη Ξυλά- για το περιοδικό «Life&Style» και είχε παραχωρήσει μια σπάνια συνέντευξη στη Μαργαρίτα Σφέτσα:
«H Μαρία θαυμάζει τον πατέρα της Διαμαντή και την ειλικρίνεια την αγάπη την φινέτσα της μητέρας της Άννυς. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο στην Ελλάδα συνέχισε το γυμνάσιο στο διάσημο ελβετικό κολλέγιο Le Rosey.
Γόνος μιας μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας της Ελλάδας υπήρξε συμμαθήτρια με παιδιά Κροίσων και ηχηρών ονομάτων της διεθνούς αριστοκρατίας, γόνους βασιλέων και ακριβοθώρητων σταρ, αλλά δεν ένιωσε ποτέ να παίρνουν τα μυαλά της αέρα και δεν έγινε ποτέ ένα σνομπ κακομαθημένο κορίτσι.
«Αντίθετα με τα άλλα παιδιά τα οποία ένιωσαν άσχημα να είναι εσωτερικά σε σχολεία εγώ έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Ήμουν πραγματικά τυχερή, έκανα φίλους με τους οποίους διατηρώ ακόμα πολύ καλές σχέσεις, απέκτησα ενδιαφέρουσες γνωριμίες όπως με τη Σοφία Λόρεν την Όντρεϊ Χέπμπορν τον Ρότζερ Μουρ, αφού με τα παιδιά τους ήμασταν μαζί στο κολλέγιο, όμως ένιωθα ότι περνάω τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου όταν κοντά μου είχα την μικρότερη αδελφή μου την Αναστασία. Για μένα η Αναστασία ήταν σαν παιδί μου την λάτρευα και την λατρεύω, την προστάτευα, είχαμε και έχουμε μια τρυφερή σχέση. »
Ξεχωριστό ρόλο όμως στη ζωή της Μαρίας, έπαιξε και παίζει ο αδερφός της Νίκος Πατέρας:
«Ο Νικόλας η μεγάλη μου αδυναμία» λέει και τι νιώθω να συγκινείται,να αλλάζει ύφος. «Δεν είναι μόνο αδερφός μου, είναι ο καλύτερος μου φίλος, ένας άνθρωπος που μας συμπαραστέκεται πάντα, ένας άνδρας που βρίσκεται κοντά μου την κατάλληλη στιγμή. Και η σύζυγός του η Τίνα είναι μια πραγματική φίλη για μένα, της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Μέσα από την πορεία της ζωής μου κάνοντας πολλούς φίλους και φίλες γνωρίζοντας συνεχώς καινούργιους ανθρώπους, δημιουργώντας παρέες, νιώθω πως σήμερα έχω κοντά μου αυτούς που πραγματικά αξίζουν.
Έκανα ξεσκαρτάρισματα στις φιλίες μου. Δεν μου λένε τίποτε η χρυσόσκονη το δήθεν, οι ψεύτικες δημόσιες σχέσεις. Έχουμε πλέον κοντά μας καλούς φίλους που μας αγαπάνε πραγματικά γι’ αυτό που είμαστε όχι αυτά που έχουμε.
Έχουμε ξεκαθαρίσει τις φιλίες μας για να προστατέψουμε πλέον την οικογένειά μας.
Υπάρχουν στιγμές που φτάνω στα όρια μου αλλά με τόση ψυχολογία που έχω κάνει αισθάνομαι ότι υπάρχει μια λύση για όλα η ζωή είναι πιο απλή από ότι νομίζουμε. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο στον κόσμο από μια ωραία δεμένη οικογένεια.
Τα παιδιά έρχονται να με φιλήσουν πριν φύγουν για το σχολείο, τρέχουν να προλάβουν το σχολικό τους και εγώ τα σταυρώνω από το παράθυρο. Θέλω να γυρίσουν να μου πουν τις εντυπώσεις τους, να μυρίσουν σπιτικά φαγητά, να νιώθουν τη σιγουριά του σπιτιού μας.
Χρειάστηκε να μείνω 30 μήνες στο κρεβάτι για να φέρω στον κόσμο τα τέσσερα αγόρια μου. Είχα πολύ δύσκολες και απανωτές εγκυμοσύνες που είχαν αντίκτυπο στην ψυχολογία και τον οργανισμό μου. Αργότερα τα παιδιά μεγάλωναν, ερχόμουν καθημερινά αντιμέτωπη με τέσσερις διαφορετικούς χαρακτήρες, σιγά-σιγά όμως βρήκα τις ισορροπίες μου. Τώρα ξέρω ποια είναι τα θέλω μου, οι ανάγκες μου, οι προτεραιότητες μου…
Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να ζήσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου, χειμώνα καλοκαίρι σε ένα νησί. Ένα σπίτι πάνω στη θάλασσα, εκεί όπου θα ακούω τον ήχο των κυμάτων και θα αντικρίζω καθημερινά το απέραντο γαλάζιο…»
