Όλοι γνωρίζουν την Μαρινέλλα, λίγοι την Κυριακή Παπαδόπουλου, η οποία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαΐου του 1938, με καταγωγή από την Πόλη.
Ο πατέρας της Γιώργος δούλευε σε φούρνο και η μητέρα της Δόμνα μεγάλωνε τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας σε ένα ημιυπόγειο στο κέντρο της πόλης. Η Κικίτσα, όπως την αποκαλούσαν ήταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας και μεγάλωσε την εποχή του πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Σκληρά χρόνια, αλλά όπως η ίδια η Μαρινέλλα έχει πει: «Το σπίτι μας ξεχείλιζε από αγάπη. Ζούσαμε φτωχικά, αλλά ευτυχισμένα. Κι αυτό οφείλεται στους γονείς μας».
Οι κακουχίες, οι ελλείψεις και οι στερήσεις την ανάγκασαν να βγει από νωρίς στο μεροκάματο. Ευτυχώς, ο πατέρα της ήταν ανοιχτό μυαλό και δεν την εμπόδισε ποτέ να ακολουθήσει τις καλλιτεχνικές της επιθυμίες. Συχνά μάλιστα την ανέβαζε στο τραπέζι της κουζίνας για να του τραγουδήσω. «Ήταν ο πρώτος μου θαυμαστής», θα πει σε συνέντευξη της η Μαρινέλλα.
Σε ηλικία πέντε ετών συμμετείχε στη ραδιοφωνική εκπομπή «Παιδική ώρα», στην οποία τραγούδησε τη «Φλαμουριά» του Αυστριακού συνθέτη Φραντς Πέτερ Σούμπερτ. Λίγα χρόνια αργότερα διαφήμιζε τα καταστήματα ενδυμάτων ΜΕΛΚΑ της Θεσσαλονίκης, ενώ μετά το σχολείο έκανε βάρδιες σε ένα περίπτερο.
Περιοδεία με τα μπουλούκια
Στην εφηβεία της ξεκίνησε περιοδείες με τα επονομαζόμενα «μπουλούκια», τις επιθεωρήσεις που περιόδευαν στην επαρχία. Οι συνθήκες ήταν άθλιες. Πολλές φορές ο θίασος έδινε παραστάσεις πάνω σε σανίδια που τα στερέωναν με βαρέλια. Η Κικίτσα συμμετείχε ως ηθοποιός. Στα 17 της εντάχθηκε στον θίασο της Μαίρης Λωράνς, μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη, τη Σόνια Δήμου, τον Αλέκο Τζανετάκο και τον Κώστα Βουτσά. Κατά την περιοδεία σε ένα χωριό της Καρδίτσας η τραγουδίστρια του θιάσου αρρώστησε και τής ζήτησαν να την αντικαταστήσει. Από τότε δεν άφησε ξανά το μικρόφωνο.
Από Κικίτσα…Μαρινέλλα
Το 1956 ήταν η χρονιά που γεννήθηκε η «Μαρινέλλα». Εμφανιζόταν με τον Τόλη Χάρμα, στο κέντρο «Πανόραμα». «Κορίτσι μου, είναι δυνατό να σε βγάλουμε στο πάλκο ως Κική Παπαδοπούλου; Για τραγουδίστρια σε πήραμε, όχι για δακτυλογράφο», της είπε. Παίρνοντας έμπνευση από το ομώνυμο κομμάτι που ερμήνευε εκείνη την εποχή («την λένε Μαρινέλλα κι είναι η πρώτη κατσιβέλα»), που ήταν επιτυχία, τη βάφτισε Μαρινέλλα.
O Στέλιος Καζαντζίδης
Από εκεί γνώρισε τον Στέλιο Ζαφειρίου, ο οποίος της σύστησε τον Στέλιο Καζαντζίδη, αρραβωνιασμένος τότε με την Καίτη Γκρέυ. Δεν προχώρησε σε γάμο μαζί της διότι δεν την ενέκρινε η μητέρα του, η τρομερή κυρία Γεσθημανή, στην οποία ο Καζαντζίδης είχε φοβερή αδυναμία.
Η ίδια η Μαρινέλλα είχε διηγηθεί σε ραδιοφωνική συζήτηση με τον Αντώνη Ρέμο: «Τον Καζαντζίδη τον γνώρισα από τον Στέλιο Ζαφειρίου. Εγώ δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, δεν τον ήξερα. Μου λέει «Τραγουδάς ωραία, μπράβο! Σεκόντα ξέρεις να κάνεις»; Λέω «Ξέρω» και μετά μου λέει «Ψαρεύεις»; Λέω «Βεβαίως» και με ρωτά «Πάμε για ψάρεμα»; Ψαρέψαμε, δεν πιάσαμε τίποτε, αλλά μάλλον έπεσε ένα φλερτάκι εκεί θυμάμαι. Φορούσα μαγιό και φαίνεται ότι έτσι του άρεσα του Στέλιου. Τσαχπινομπουρμπουλήθρα ήμουν, ένα γλυκό συμπαθητικό κορίτσι, αλλά δεν ήμουν όμορφη. Αυτό δεν εμπόδισε κανέναν να με αγαπήσει πάρα πολύ».
Σαν τραγουδιστικό δίδυμο έγραψαν ιστορία με τραγούδια όπως η «Μαντουμπάλα», και η «Ζιγκουάλα» και στα μαγαζιά που εμφανίζονταν για πρώτη φορά η αναδυόμενη τότε αστική τάξη καθόταν δίπλα δίπλα με τους ανθρώπους του μεροκάματου, αλλά και του περιθωρίου.
Μαζί ταξίδεψαν στις Ελληνικές παροικίες στο εξωτερικό όπου αποθεώθηκαν, αν και η Μαρινέλλα τραγουδιστικά έκανε τα ρεφρέν στα κομμάτια και ο ρόλος της ήταν περιορισμένος.
Η προσωπική τους ζωή δεν ήταν και πολύ προσωπική καθώς έμεναν στο σπίτι του Καζαντζίδη στη Νέα Ιωνία, μαζί με τη μητέρα του.
Αν και όλοι ήξεραν ότι είναι ζευγάρι, χρειάστηκε να περάσουν οκτώ χρόνια μέχρι οι δυο τους να παντρευτούν. Η μητέρα του δεν παραβρέθηκε στην τελετή, όπως και κανένας άλλος από την πλευρά του γαμπρού.
Ο Καζαντζίδης αποφάσισε στα 35 του να σταματήσει από τα βραδινά μαγαζιά. Αιτία ένα σπασμένο μπουκάλι που πέρασε σύριζα από το κεφάλι του, κατευθυνόμενο από έναν μεθυσμένο θαμώνα. Δεν του άρεσε η νύχτα και τα σκοτάδια της του Καζαντζίδη.
Επεδίωκε να κρατάει χαμηλά τις τιμές και να ελέγχει την ποιότητα του φαγητού και των ποτών ώστε να μην γίνεται ασυδοσία. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνο στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών.
Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «…αποτελεί την πιο δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας…».
Η Μαρινέλλα όμως ήταν ακόμα διψασμένη και επιθυμούσε την αυτονόμησή της. Αυτό δημιούργησε ρήγμα και ζήλιες ανάμεσά τους, και τελικά το χωρισμό τους το 1966.
«Παντρεμένοι ήμασταν μόνο δύο χρόνια. Χωρίσαμε γιατί αυτός δεν ήθελε να δουλεύει, εγώ το αντίθετο. Παραμείναμε, όμως, πολύ καλοί φίλοι μέχρι το τέλος, θα πει η Μαρινέλα, που θα ταξιδέψει μέχρι το Όφενμπαχ της Γερμανίας, όπου ο Στέλιος Καζαντζίδης υποβλήθηκε σε ραδιοθεραπεία έναντι του καρκίνου, όπως θα πει η ίδια η Μαρινέλλα στο βιβλίο του «Μαρινέλλα: Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια», εκδόσεις Διόπτρα. «Όταν νοσηλευόταν στο Όφενμπαχ της Γερμανίας είχα πάει να τον δω. Έμεινα 15 μέρες, του μιλούσα, του τραγουδούσα, τον τάιζα. Έχω πάντα στην κρεβατοκάμαρα μου μία φωτογραφία από τότε που ήμασταν πολύ νέοι και πολύ ερωτευμένοι. Την κοιτάω και του μιλάω. “Γιατί έπρεπε να φύγεις τόσο γρήγορα χριστιανέ μου; Γιατί δεν πρόσεξες τον εαυτό σου; Είναι καλύτερα εκεί που είσαι τώρα;” του λέω και καμιά φορά θυμώνω».
Ο άγνωστος δεσμός
Μετά τον χωρισμό της με τον Στέλιο Καζαντζίδη έμεινε χωρίς χρήματα. Και όχι μόνο αυτό. Ο κόσμος ήταν εναντίον της, αφού αποφάσισε όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, αφού το κοινό αποφάσισε να ταχθεί με τον Καζαντζίδη. Η αποδοκιμασία συνεχίστηκε για τουλάχιστον τρία-τέσσερα χρόνια μετά τον χωρισμό τους, καθώς οι περισσότεροι πιστεύοντας πως τα τραγούδια του Καζαντζίδη αφορούσαν ερωτικές απογοητεύσεις, και πιθανότατα την προσωπική ιστορία των δύο, εκτιμούσαν πως ο Στέλιος αναφερόταν στα κομμάτια του στην πρώην σύζυγό του.
Μέντοράς της έγινε ο Γιώργος Κατσαρός. Χρειαζόταν χρήματα και της πρότεινε περιοδεία στη Σοβιετική Ένωση. «Έφυγα από τον Καζαντζίδη μ ένα κατοστάρικο στην τσέπη. Δεν είχα πού να πάω, και πάλι δεν είχα άγχος. Λέω: ο Θεός είναι μεγάλος, ξέρει και τα δίνει κατά την καρδιά του ανθρώπου».
Ταξίδεψαν μέχρι το Παρίσι, όπου γνώρισε και βρήκε στήριξη από έναν άνθρωπο που την ερωτεύτηκε και της έδωσε ώθηση, και τη βοήθησε για να πιστέψει στον εαυτό της. Στο βιβλίο δεν κατονομάζεται, αλλά η Μαρινέλλα μιλάει πολύ τρυφερά για εκείνον και η σχέση λήγει με τρυφερότητα και αγάπη.
Στέκεται στα πόδια της και ερμηνεύει τραγούδια που ακόμα προκαλούν ανατριχίλα. Ο Γιώργος Ζαμπέτας γράφει το «Σταλιά – Σταλιά» σε στίχους του Διονύση Τζεφρώνη, για την Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Τι είναι αυτό; Να το δώσεις να το πει ο Καζαντζίδης», είπε η Αλίκη στον Ζαμπέτα. «Εκείνη τη μέρα, συμπτωματικά, ήμουν στο στούντιο και μόλις άκουσα το τραγούδι πλησίασα συνεσταλμένα τον συνθέτη και χωρίς δισταγμό του είπα: «Μανίτσα, να το πω εγώ αυτό το τραγούδι;», αναφέρει η Μαρινέλλα. «Κι έτσι, αυτό ήταν το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ μετά τον χωρισμό μου με τον Στέλιο Καζαντζίδη».
Το 1968 ο Γιάννης Δαλιανίδης ήθελε να τραγουδήσει σε κάποια σκηνή της ταινίας Γοργόνες και Μάγκες. Τελικά, ερμήνευσε το «Άνοιξε, πέτρα» που έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σε μουσική του Μίμη Πλέσσα. Ένα τραγούδι έχει ριζώσει στις καρδιές μας.
Σύμφωνα με μαρτυρία του Μίμη Πλέσσα, ο χρόνος πίεζε, γιατί σε δύο μέρες έπρεπε να γυριστεί η συγκεκριμένη σκηνή. Έτσι λοιπόν αναγκάστηκε να μπει στο στούντιο και να το τραγουδήσει. Το είπε μια φορά, δεν το ξανατραγούδησε δεύτερη, γιατί ήταν άψογο. Αυτή η ηχογράφηση ακούγεται στην ταινία ακόμη και σήμερα, και είναι αυτή που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην Μαρινέλλα για το ξεκίνημα της προσωπικής της καριέρας
Η Μαρινέλλα είναι πια σταρ. Βάζει τους δικούς της όρους στην νύχτα, επιλέγει τους συνεργάτες της, την αμοιβή της. Φέρνει μια θεατρικότητα στην πίστα, χρησιμοποιεί τα χέρια της ως μέσο έκφρασης, φροντίζει τα κοστούμια της.
Επιλέγει μεγάλες ορχήστρες, αντικατέστησε το σπάσιμο των πιάτων με τις γαρδένιες, έφτιαξε τα καμαρίνια και επέβαλε όχι μόνο την Κυριακή να είναι ρεπό, αλλά και οι μουσικοί της να πληρώνονται εκείνο το ρεπό. Αλλάζει τον όρο λαϊκή τραγουδίστρια. Έγινε η πρώτη τραγουδίστρια που σηκώθηκε από την καρέκλα, χόρευε, μιλούσε με το κοινό, έκοψε κοντά τα μαλλιά της, φόρεσε παντελόνι και μεταμορφώθηκε σε μια νέας κοπής entertainer που θα έγραφε ιστορία.
Παιδί εκτός γάμου και ο γάμος με τον Βοσκόπουλο
«Το ωραιότερο πράγμα που έχω δει όλα αυτά τα χρόνια ήταν η γέννηση της κόρης μου, Τζωρτίνας. Ήταν στο Αρεταίειο, τον Ιούλιο του 1973. Όταν μου την έβαλαν στο στήθος, αποκοιμήθηκα. Εκείνα ήταν από τα πιο αξέχαστα λεπτά της ζωής μου. Όταν γίνεσαι μάνα αρχίζουν να σε κατακλύζουν οι υπαρξιακές ανησυχίες. Η ζωή σου παίρνει μια άλλη τροπή».
Ήταν καρπός του έρωτά μου με τον πρωταθλητή ιππασίας και επιχειρηματία Φρέντυ Σερπιέρη.
Είχαν δεσμό για τέσσερα χρόνια και όταν η Μαρινέλλα έμεινε έγκυος της έκανε πρόταση γάμου. Εκείνη όμως αρνήθηκε: «Του ζήτησα να παραμείνουμε δύο καλοί φίλοι, κάτι που τηρήσαμε μέχρι να φύγει από τη ζωή. Προκάλεσε σοκ το ότι δεν παντρευτήκαμε, αλλά δεν με ενδιέφερε ο κοινωνικός αντίκτυπος ούτε τι θα πει ο κόσμος που είχαμε αποκτήσει ένα παιδί εκτός γάμου. Την κόρη μου την έβγαλα Τζωρτίνα από τον πατέρα μου, Γιώργο, και τον Χρήστο Κατσίμπα, ένα πρόσωπο που εκτιμούσα πολύ».
Τον ίδιο χρόνο που γεννήθηκε η Τζωρτίνα παντρεύτηκε τον Τόλη Βοσκόπουλο, όταν η Τζωρτίνα ήταν τότε μόλις δύο ετών.
Μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο εμφανίστηκαν στη “Νεράιδα”, ενώ μοιράστηκαν δύο μεγάλους δίσκους (“Μαρινέλλα & Βοσκόπουλος” και “Εγώ κι’ εσύ”), αλλά τις περισσότερες φορές μέσα στα επόμενα χρόνια συνόδευε ο ένας τον άλλον στους προσωπικούς τους δίσκους.
Ο γάμος τους έγινε μυστικά στο διαμέρισμα που διατηρούσε η σπουδαία τραγουδίστρια, στην οδό Αστυδάμαντος στο Παγκράτι και είχε μόλις 6 καλεσμένους, ανάμεσά τους, το ζεύγος Κατσαρού που ήταν και κουμπάροι, ο Φρέντυ Γερμανός και η αδερφή της Μαρινέλλας.
«Στο δεύτερο γάμο μου με το Βοσκόπουλο, είχαμε μόνο έξι καλεσμένους κι εμείς, το ζευγάρι, φορέσαμε μπλού τζήν! Εγώ ένα γιλέκο και φούστα μακριά και ο Τόλης τζήν παντελόνι. Παντρεύτηκαμε στο σπίτι μου στο Παγκράτι και ήμασταν: ο παπάς φυσικά πού ήρθε εκεί, οι κουμπάροι- μας πάντρεψε ο Γιώργος Κατσαρός με τη γυναίκα του- ήταν ο Φρέντυ Γερμανός με την κοπέλα του και η Λένα η Παμέλα-που είχε τη “Νεράϊδα- μαζί με τον άντρα της», είχε δηλώσει η Μαρινέλλα σε συνέντευξη της για το γάμο της με τον Τόλη.
Ο Βοσκόπουλος έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία στην κόρη της Μαρινέλλας, την Τζωρτζίνα, η οποία μεγάλωσε στα πρώτα της χρόνια στη βίλα της Ρένας Βλαχοπούλου στην Κηφισιά. Το σπίτι αυτό, που αγόρασε ο Βοσκόπουλος, έγινε το καταφύγιο του έρωτά τους, μια σχέση που, αν και γεμάτη πάθος, είχε και τις δυσκολίες της. Το 1981, η σχέση τους έφτασε στο τέλος της, με τον Βοσκόπουλο ν’ αποχωρεί από το σπίτι. Ο χωρισμός τους δεν ήταν εύκολος, ιδιαίτερα για εκείνον, ο οποίος πέρασε δύσκολες στιγμές μετά το διαζύγιό τους. Για τα επόμενα δέκα χρόνια, εγκαταστάθηκε στην καμπάνα 304 του «Αστέρα», ένα μέρος που έγινε το καταφύγιό του.
Η Μαρινέλλα, από την πλευρά της, αντιμετώπισε τον χωρισμό με αποφασιστικότητα. Σε μια συνέντευξή της, είχε αποκαλύψει: «Είχα μόνο σοβαρές σχέσεις που κρατούσαν χρόνια. Και όταν η Τζωρτζίνα ήταν 10 ετών και είχα πάρει διαζύγιο από τον Βοσκόπουλο -είχα ξεμπερδέψει για την ακρίβεια γιατί ο Τόλης δεν ήταν το πιο εύκολο αγόρι- αποφάσισα πως οι άντρες είχαν τελειώσει πια για μένα. Δεν ήθελα να δω πότε το παιδί μου κατσουφιασμένο από κάποιο αρνητικό σχόλιο που θα άκουγε για την προσωπική μου ζωή».
