Αν ήταν πλοίο, θα ήταν υπερω-Κιάνου-ο. Γιατί ο Κιάνου Ριβς έχει τόσο μεγάλη καρδιά.
Ακόμα θυμάμαι πόσο καλά πέρασα όταν είδα στον κινηματογράφο το τρίτο κεφάλαιο της σειράς ταινιών του «John Wick». Δεν είχε κάτι που δεν είχα ξαναδεί: είχε πιστολίδια, ξυλίκι, εκρήξεις, πληρωμένους δολοφόνους και απέραντη υπερβολή. Τα είχε όμως όλα με έναν τρόπο υπέροχο: το ξύλο, είχε χορογραφία. Τα πιστολίδια, έμοιαζαν με ποίηση. Το χάος, στο βάθος του, είχε μια οργάνωση και η καταστροφή άφηνε στο τέλος μια ελπίδα ότι κάτι καλό θα φυτρώσει από τα χαλάσματα. Κι όταν τελείωσε η ταινία και έφυγα χαμογελαστός, σχεδόν ευτυχισμένος από το σινεμά, κατάλαβα τελικά γιατί είχα περάσει τόσο πολύ καλά: διότι ο Τζον Γουίκ, είναι ο Κιάνου Ριβς.
Διαβάστε περισσότερα στο intronews.gr
