Το 1977, ο Βρετανός ηθοποιός Ρόμπερτ Πάουελ, 31 ετών τότε, επιλέχτηκε να υποδυθεί τον ρόλο του Ιησού στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ο ίδιος ο ηθοποιός που είχε ήδη μια σημαντική καριέρα στον βρετανικό κινηματογράφο είχε διηγηθεί ότι αρχικά ήταν διστακτικός να δεχτεί τον απαιτητικότατο ρόλο.
Παίζοντας δίπλα σε μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, όπως η Anne Bancroft, ο Christopher Plummer και ο James Mason, ο Πάουελ έδωσε την ερμηνεία της ζωής του. Η σειρά είχε τεράστια επιτυχία και την παρακολούθησαν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Ακόμη και ο Πάπας που ενθουσιάστηκε με τη σειρά και της έδωσε την ευλογία του.
Δεκαετίες αργότερα το αποτύπωμα της εμβληματικής μεταφοράς του Ευαγγελίου παραμένει πιο έντονο από ποτέ. Σίγουρα πάντως δεν είναι Μεγάλη Εβδομάδα αν δεν προβάλλεται «Ο Ιησούς της Ναζαρέτ» στην τηλεόραση.
Και φέτος μπορούμε να την απολαύσουμε στον Ant1.
Η εικόνα του Πάουελ ως Θεανθρώπου «μίλησε» σε τόσο μεγάλο μέρος του κοινού που έχει πλέον εξελιχθεί σε μια σύγχρονη ποπ αγιογραφία. Στο συλλογικό ασυνείδητο η μορφή του Πάουελ είναι η μορφή του Ιησού και όχι ένας ηθοποιός που τον υποδύεται. Κάποτε σε μια εκκλησία στην Βενεζουέλα ο Πάουελ βρέθηκε αντιμέτωπος με την δική του φωτογραφία κομμένη από περιοδικό αντί για εικόνα του Ιησού.
Πριν μερικά χρόνια ο 78χρονος πλέον Πάουελ είχε διηγηθεί σχετικά με την επίδραση που είχε ο ρόλος του:
«Μια φορά έλαβα ένα γράμμα από κάποιον εργαζόμενο σε ένα γηροκομείο στη Νότια Αφρική. Μου έγραφε “Βάλαμε να δούμε την ταινία και κάθισα δίπλα σ. Έφυγε από τη ζωή δύο μέρες αργότερα. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που είχε πριν πεθάνει». Ουάου, ξαφνικά συνειδητοποιείς τη δύναμη που έχει όλο αυτό και είναι εκπληκτικό.
Πάντα προσπαθώ να κρατώ χαμηλό προφίλ, αλλά παρά το πέρασμα του χρόνου εκπλήσσομαι. Με σταματούν στο δρόμο τώρα ακόμη και στην Ελλάδα, ακόμα και με κοντά μαλλιά, γυαλιά και χωρίς μούσι.
Νομίζω ότι αυτός ο ρόλος και η ταινία είχαν τόσο μεγάλη σημασία επειδή καταφέραμε να αγγίξουμε ένα τόσο μεγάλο κοινό και επειδή ήμασταν τόσο μη-συγκεκριμένοι στην προσέγγισή μας στον Ιησού.
Υπάρχουν μερικές άλλες φανταστικές αναπαραστάσεις του Ευαγγελίου, όπως αυτή του Παζολίνι το 1964, αλλά κάθε φορά κάποιοι λένε «αυτός δεν είναι ο Ιησούς μου, δεν τον φανταζόμουν έτσι και επομένως δεν μπορώ να το παρακολουθήσω». Με τον τρόπο που τον παρουσιάσαμε εμείς ήταν ένας Ιησούς για όλους. Δεν βρέθηκε κάποιος να πει πως δεν ήταν έτσι όπως τον είχε στο μυαλό του.»
Υπάρχει ένας αστικός μύθος που θέλει τους ηθοποιούς που ερμηνεύουν τον Ιησού να κατατρέχονται από κάποιου είδους κατάρα κατόπιν και στην περίπτωση του Πάουελ, το χτύπημα της μοίρας ήταν ότι έπειτα από τον Ιησού δεν ακολούθησε κάποιος ρόλος με αντίστοιχη επιτυχία.
Στην πραγματικότητα ο Πάουελ συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε ταινίες όπως την τρίτη βερσιόν του «39 σκαλοπάτια», αλλά και στην τηλεόραση, στην τηλεοπτική μεταφορά του «Πυγμαλίωνα». Όταν έπειτα από μερικές δεκαετίες οι κινηματογραφικοί ρόλοι άρχισαν να λιγοστεύουν ξεκίνησε μια παράλληλη καριέρα ως αφηγητής σε ντοκιμαντέρ.
Όσο για την προσωπική του ζωή χαρακτηρίζεται από σταθερότητα:
Ο Πάουελ συνάντησε τη σύζυγο του Barbara “Babs” Lord, στα παρασκήνια του BBC, όπου εργαζόταν ως χορεύτρια Το 1975, λίγο πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα για τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» στην Τυνησία, το ζευγάρι παντρεύτηκε. Στις 23 Νοεμβρίου 1977, απέκτησαν τον γιο τους, Barney, και ακολούθησε το 1979 μια κόρη, η Kate.
Το ζευγάρι είχε πάθος με την ιστιοπλοΐα συμμετέχοντας και σε αγώνες. Και οι δύο έλαβαν μέρος, σε διαφορετικά γιοτ, σε έναν αγώνα γύρου του κόσμου το 2000.
Σε μια συνέντευξη του την εποχή των γυρισμάτων του Ιησού από την Ναζαρέτ ο Πάουελ είχε πει:
«Κάθε μέρα αισθάνομαι πολύ προνομιούχος που παίζω αυτόν τον ρόλο, που μοιράζομαι αυτή την εμπειρία. Ζώντας αυτή την ιστορία, είναι αδύνατο να μην επηρεαστείς από αυτήν. Νομίζω ότι είμαι ήδη ένας πολύ πιο ταπεινός άνθρωπος.
Στην αρχή, σκεφτόμουν για το έργο και το ρόλο μόνο με όρους σεναρίου και οπτικών εικόνων. Όμως, έχοντας να πω τα λόγια Αυτού που άλλαξε την πορεία του κόσμου και της ιστορίας, ο χαρακτήρας έχει πια ζωντανέψει για μένα και οι ιδέες του έγιναν αληθινές.»
«Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι 2000 χρόνια μετά τον θάνατό Του, κανείς δεν δίνει σημασία στο μήνυμα του Χριστού. Θέλω να ελπίζω ότι δεν πέθανε μάταια»
Photo: Getty Images/Ideal Image
