Ο σκληρός και σκοτεινός Αχιλλέας από τις «Άγριες Μέλισσες», κατά κόσµον Στάθης Κόικας, µας µιλά για όσα τον ελκύουν στον ήρωα που έχει κληθεί να ενσαρκώσει, αλλά και Για την ξεχωριστή διαδροµή του στο χώρο της υποκριτικής –µε τη θεατρική οµάδα που δηµιούργησε µε τροφίµους των φυλακών Κορυδαλλού να αποτελεί
την πιο δυνατή εµπειρία του–, ενώ δεν παραλείπει να µας αποκαλύψει τα επόµενα σχέδιά του.
Τι σε ελκύει στο χαρακτήρα του Αχιλλέα που υποδύεσαι;
Ο Αχιλλέας είναι ένα πρόσωπο σκοτεινό. Εμφανίζεται σε ένα κομβικό σημείο της σειράς. Είναι φανατικός οπαδός μιας ιδεολογίας, ηγείται της οργάνωσης των Αβάντων, αλλά είναι και ένας άνθρωπος που κουβαλάει πληγές και τραύματα από όπου πηγάζει και αυτή η σκληρότητα που τον διακρίνει. Με γοητεύει ιδιαίτερα η δυσκολία να τον αντιμετωπίσω καθαρά, χωρίς τη δική μου κρίση. Θεωρώ ότι το έχω καταφέρει.
Βοήθησε ουσιαστικά τον Μελέτη να ανακαλύψει ότι ο Δούκας είναι ο δολοφόνος του Θέμελη. Τι θέλει να αποκομίσει από την οικογένεια των Σεβαστών;
Σίγουρα η οικογένεια των Σεβαστών είναι πολύ ισχυρή και υπολογίσιμη και στο Διαφάνι και έξω από αυτό, κάτι που γνωρίζει καλά ο Αχιλλέας. Όταν βρίσκει τον Μελέτη σε ευάλωτη θέση, νομίζω ότι επιδιώκει να επωφεληθεί από τη δύναμη του Δούκα, οικονομικά αλλά και όσον αφορά τις σχέσεις που έχει αυτός με άλλους ανθρώπους.
Θα τον δούμε να γίνεται δεξί χέρι του Δούκα ή θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τον Μελέτη;
Όπως έχουμε δει μέχρι στιγμής, μαζί με τον Μελέτη έχει βρεθεί με τον Δούκα, ο οποίος τους έχει αναθέσει αποστολές. Έχουν μια άτυπη συνεργασία.
Ο Γραμματικός έβαλε στη φυλακή τον αδελφό του. Θα αποτελέσει αυτό κίνητρο για να τον δολοφονήσει;
Παίζει κομβικό ρόλο στο θάνατο του Γραμματικού, χωρίς να είναι κάτι προμελετημένο ή εντολή κάποιου. Ο Αχιλλέας δολοφονεί τον Γραμματικό κατά λάθος. Στήνεται μια ενέδρα για να καλύψουν την ενοχή του Δούκα και ο Γραμματικός βρίσκεται εκεί. Είναι, βέβαια, ένας τρόπος να πάρει και εκδίκηση για την άδικη φυλάκιση του αδελφού του Ακύλα.
Ποιο θα είναι το μέλλον του Αχιλλέα; Θα συνεχίσεις την επόμενη σεζόν στη σειρά;
Αυτό, δυστυχώς, δεν το ξέρω. Γνωρίζω ότι μέχρι τα τέλη της φετινής σεζόν θα υπάρχει σίγουρα ο ήρωας στην εξέλιξη της ιστορίας.
Ουσιαστικά αυτή είναι η δεύτερη τηλεοπτική σου δουλειά.
Ναι. Έχω συμμετάσχει σε τέσσερα επεισόδια του «Ου φονεύσεις», του Πάνου Κοκκινόπουλου.
Όντας ένας καθαρά θεατρικός ηθοποιός, αισθάνεσαι διαφορετικό το δρόμο της τηλεόρασης;
Είναι πολύ διαφορετικός, αν και βρίσκω αρκετά κοινά σημεία. Απαιτεί επίσης πρόβες και επικοινωνία με τον παρτενέρ σου. Οι λειτουργίες είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Οι χρόνοι αλλάζουν σημαντικά. Υπάρχει περισσότερη προετοιμασία στο θέατρο. Για την τηλεόραση κάνεις ουσιαστικά ο ίδιος μια προσωπική εργασία. Διαβάζοντας το κείμενο και γνωρίζοντας τα λόγια σου, φαντάζεσαι με έναν τρόπο πώς μπορεί να γίνει η σκηνή.
Πριν ξεκινήσεις τη σχολή υποκριτικής, επιθυμούσες να ασχοληθείς με τη σκηνοθεσία.
Είχα αποφασίσει να γίνω σκηνοθέτης κινηματογράφου. Είχα μαζέψει μάλιστα και το ποσό που απαιτούνταν για τα δίδακτρα του πρώτου έτους της σχολής. Παρακολουθώντας όμως πολύ κινηματογράφο και θέατρο, συνειδητοποίησα ότι τελικά με ενδιαφέρει περισσότερο να αφηγούμαι τις ιστορίες. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ειδικά στο θέατρο, με συγκινεί βαθιά η σύνδεση του ηθοποιού με το κοινό – τη θεωρώ συνταρακτική.
Κάποια στιγμή, δημιούργησες μια θεατρική ομάδα με κρατούμενους του Κορυδαλλού, ανεβάζοντας μάλιστα και μια παράσταση στις φυλακές.
Όντως. Υπήρξα βοηθός του αξιόλογου σκηνοθέτη Στρατή Πανούργιου και καθηγητής υποκριτικής των κρατουμένων. Σχηματίστηκε μια ομάδα δέκα ατόμων στις φυλακές Κορυδαλλού. Ανεβάσαμε το θεατρικό έργο «Οικόπεδα με θέα» στο οποίο έπαιξαν οι κρατούμενοι και εγώ.
Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Θα τη χαρακτήριζα ως την πιο δυνατή θεατρική μου εμπειρία. Φάνηκε εξαρχής η πραγματική ανάγκη αυτών των ανθρώπων να παίξουν για να ξεφύγουν από τη δική τους πραγματικότητα. Κατάφερα νοητικά να δραπετεύσω και εγώ μαζί τους τις δύο ώρες της παράστασης.
Συνδέθηκες με κάποιον από τους κρατούμενους;
Κάναμε επί εννέα μήνες πρόβες, οι οποίες αρχικά διαρκούσαν τέσσερις ώρες και γίνονταν δύο φορές την εβδομάδα, στην πορεία όμως, όσο πλησίαζε η ημέρα της παράστασης, αυξήσαμε και τις ώρες και τη συχνότητα. Το κοινό απαρτιζόταν από κρατούμενους αλλά και πολίτες. Η φυλακή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Συνδέθηκα με όλους τους ανθρώπους εκεί. Ο καθένας είχε τη δική του ιστορία. Ορισμένοι είχαν την ανάγκη να τη μοιραστούν, άλλοι όχι. Με κέρδισε η παρουσία των παιδιών. Δεν ήταν υποχρεωτικό να έρχονται στις πρόβες ή στα μαθήματα. Ήταν πολύ συγκινητικό ότι επέλεγαν τρεις και τέσσερις ώρες από την ημέρα τους να τις περνούν σε ένα χώρο που είχε διαμορφωθεί ως θεατρική σκηνή, να διαβάζουν, να μαθαίνουν λόγια. Ήταν συγκλονιστικό. Εκεί ξαναθυμήθηκα την ανάγκη μου να κάνω θέατρο.
Τα επόμενα σχέδιά σου;
Το καλοκαίρι θα κάνω ένα εκπαιδευτικού χαρακτήρα δεκαήμερο για εφήβους στην Αρχαία Ολυμπία. Θα είναι μια ψηφιακή ξενάγηση όπου θα συμμετέχουμε τέσσερις ηθοποιοί και θα δίνουμε πληροφορίες στους νέους για τον αρχαιολογικό χώρο. Έχει πολύ ενδιαφέρον. Αυτή την περίοδο σιγά σιγά το δουλεύουμε. Την επόμενη χρονιά θα συμμετέχω σε μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.
Διαβάστε περισσότερα στο 7 Μέρες tv
