Αισθάνεται… σχεδόν ενήλικας, εξομολογείται τους φόβους και τα όνειρά του, μιλάει για όσα του δίδαξε η προηγούμενη χρονιά και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους θα αγαπήσουμε τη νέα σειρά της Μυρτώς Κοντοβά. Ο Γιάννης Στάνκογλου καταθέτει κομμάτια της προσωπικής και επαγγελματικής του διαδρομής στον Γιάννη Βίτσα και το «7 ΜΕΡΕΣ TV».
Είναι μια σύγχρονη κωμωδία. Διαδραματίζεται στον παρόντα χρόνο. Οι ήρωες περνούν μέσα από όλες τις καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε και εμείς αυτήν τη στιγμή. Θέλω να πω ότι ο κορονοϊός, οι μάσκες υπάρχουν και στην πραγματικότητα της σειράς. Η Μυρτώ Κοντοβά έχει γράψει ένα εξαιρετικό σενάριο, το οποίο εμπεριέχει το φανταστικό και υπερβατικό χιούμορ της, θαυμάσιους χαρακτήρες και καταστάσεις που θυμίζουν λίγο Ταραντίνο σε συνδυασμό με αδελφούς Κοέν. Οπότε πιστεύω ότι είναι μια καινούργια πρόταση που δεν υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση. Θεωρώ ότι ο κόσμος θα αγαπήσει αυτήν τη σειρά.
Περιγράφει τη φιλία τεσσάρων ανθρώπων που συγκατοικούν σε ένα σπίτι.
Ακριβώς. Ο ήρωας που υποδύομαι ονομάζεται Αποστόλης. Είναι παντρεμένος, χάνει τη δουλειά του και περνά διάφορες δυσκολίες γιατί έχει πολλά κόκκινα δάνεια. Φέρνει παράνομο καπνό από το Αγρίνιο για να μπορέσει να επιβιώσει και να καλύψει τα έξοδά του. Ο κολλητός του φίλος είναι ο Θωμάς (Μάκης Παπαδημητρίου) ο οποίος του συμπαραστέκεται και τον στηρίζει στις δύσκολες στιγμές. Είναι ένας χαρακτήρας ευέξαπτος, αλλά την ίδια στιγμή έχει και μια γλυκιά πλευρά ως άνθρωπος.
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα που υποδύεσαι ταιριάζουν με τη δική σου προσωπικότητα;
Πολλές φορές στο παρελθόν υπήρξα οξύθυμος. Επίσης στο θέμα της δουλειάς έχουμε την ίδια λογική, υπό την έννοια ότι και οι δύο νιώθουμε την ανάγκη αλλά και βαθιά επιθυμία να δουλεύουμε. Ένα ακόμα κοινό στοιχείο μας με τον Αποστόλη είναι ότι και εγώ αισθάνομαι σχεδόν ενήλικας. Δεν νομίζω ότι έχω ενηλικιωθεί απόλυτα ως άνθρωπος. Γενικά η γενιά των σημερινών σαραντάρηδων έχει περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις. Από τη μία θέλουν να παραμείνουν παιδιά και από την άλλη έχουν ζοριστεί με τόσα πολλά πράγματα τα οποία διαδραματίζονται κοινωνικά.
Η πιο ιδιαίτερη κατάσταση που έχεις κληθεί να διαχειριστείς στη ζωή σου;
Η πατρότητα υπό την έννοια του ότι ήταν μια κατάσταση που δεν ήξερα. Μου ήταν άγνωστη μέχρι τότε. Νομίζω ότι με τον καιρό απολαμβάνω πάρα πολύ αυτό το κομμάτι.
Αντιλαμβάνομαι ότι η Φοίβη και ο Φίλιππος είναι η κυρίαρχη προτεραιότητά σου.
Πάντοτε. Οτιδήποτε κι αν γίνεται, η Φοίβη και ο Φίλιππος αποτελούν προτεραιότητά μου.
Τι σου έχουν μάθει τα παιδιά σου για τη ζωή;
Με βοήθησαν να φιλοσοφήσω εκ νέου τη ζωή, να αναζητήσω τρόπους για να τους εμφυσήσω τις ιδέες με τις οποίες θα πορευτούν. Έβαλα στο περιθώριο το δικό μου εγωισμό και ναρκισσισμό και ξέχασα τους φόβους μου. Θέλω να μεγαλώσω αισιόδοξους ανθρώπους που να κυνηγούν την ελευθερία, να φροντίζουν τον αδύναμο και να μάχονται για το δίκαιο.
Η εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Eurovision Στεφανία Λυμπερακάκη είναι ανιψιά σου.
Ναι! Τη γνώρισα φέτος το καλοκαίρι. Όποτε πήγαινα στην πατρίδα μου στον Έβρο, δεν είχε τύχει να είναι η Στεφανία εκεί. Φέτος το καλοκαίρι όμως, που βρεθήκαμε και οι δύο την ίδια περίοδο στο χωριό, μας δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθούμε. Ήρθε στο σπίτι και ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε διάφορα θέματα. Είναι ένα εξαιρετικό πλάσμα με καταπληκτική φωνή και θα πετύχει πράγματα στο μέλλον.
Με μια ανάρτησή σου στο Instagram για τη Στεφανία Λυμπερακάκη απαντούσες στα επικριτικά σχόλια που είχαν ειπωθεί τότε γιατί επιλέχθηκε να μας εκπροσωπήσει στην Eurovision ένα κορίτσι που ζει στην Ολλανδία. Εκεί ανέφερες, μεταξύ άλλων, ότι οι γονείς της είναι μετανάστες που έφυγαν από τον Έβρο προκειμένου να επιβιώσουν. Ήταν δύσκολα αντίστοιχα τα δικά σου παιδικά χρόνια;
Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Τα παιδικά μου χρόνια είχαν πολλές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Ο πατέρας μου δούλευε στην οικοδομή, η μητέρα μου σε κλωστοϋφαντουργείο. Και οι δύο εργάζονταν πάρα πολλές ώρες καθημερινά. Χρειάστηκε να δουλέψω και εγώ από μικρός. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι πράγματα που σε δυναμώνουν. Βλέπεις τη ζωή με άλλον τρόπο και μαθαίνεις να εκτιμάς όσα έχεις.
Πόσων ετών ήσουν όταν δούλεψες πρώτη φορά;
Δεκατεσσάρων. Ο πατέρας μου μου πρότεινε, αν ήθελα, να πάω μαζί του στην οικοδομή για να δω πώς είναι η δουλειά. Πήγα και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε αυτό που έκανα. Έτσι έβγαλα το πρώτο μου μεροκάματο.
Και πότε σε κέρδισε η ιδέα του να γίνεις ηθοποιός;
Όταν πήγα στη δραματική σχολή, δεν ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Το ανακάλυψα στο δεύτερο έτος των σπουδών μου, όταν ο Γιώργος Κιμούλης, που ήταν ο δάσκαλός μου, μου πρότεινε έναν πολύ μικρό ρόλο στον «Κοριολανό» του Σαίξπηρ. Όταν βγήκαμε την πρώτη ημέρα στο Ηρώδειο, το συναίσθημα ήταν εκπληκτικά δυνατό. Κοίταξα ψηλά, είδα την Ακρόπολη και το γεμάτο κόσμο θέατρο και είπα «Αυτό μ’ αρέσει». Εκεί συνειδητοποίησα ότι η υποκριτική ήταν το επάγγελμα που ήθελα πραγματικά να ακολουθήσω.
Τι διδάχτηκες από αυτή την τόσο δύσκολη και ιδιαίτερη χρονιά που μας άφησε;
Αναζήτησα και εξερεύνησα ουσιαστικά το δικό μου εσωτερικό κόσμο, ονειρεύτηκα περισσότερο. Σίγουρα ήταν από τις χειρότερες χρονιές που έχω περάσει στη ζωή μου. Όλα όσα συνέβησαν έχω την εντύπωση ότι θα μας αλλάξουν με έναν τρόπο. Πιστεύω ότι η προσωπική δουλειά που έκανε ο καθένας μας μέσα στο 2020 θα του φέρει κάτι καλό το ’21. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος.
ΠΗΓΗ: 7 ΜΕΡΕΣ TV
Διαβάστε επίσης:
