Ο χαρακτήρας της Φωτεινής στις «Άγριες μέλισσες», ο συγκινητικός τρόπος που θυσιάζεται για να ζήσει η Ελένη, η ξεχωριστή θεατρική πορεία της, το Ανοιχτό Θέατρο, οι δυσκολίες που αντιμετώπισε, τα περισσότερα χρήματα που πήρε από την τηλεόραση, η ασφάλεια και η χαρά που της προσφέρει ο σύζυγός της και το «Τρίτο στεφάνι» που παρουσιάζει με ομάδα εκλεκτών ηθοποιών στο Παλλάς. Η Αλεξάνδρα Παντελάκη αποκαλύπτει πτυχές της πορείας της στον Γιάννη Βίτσα και το «7 ΜΕΡΕΣ TV».
Τι ξεχωρίζεις στο χαρακτήρα της Φωτεινής;
Τη σχέση της με την Ελένη και το πώς αλλάζει η ίδια όταν έρχονται σε επαφή. Αναπτύσσουν μια βαθιά, συγκινητική φιλία. Η Ελένη ουσιαστικά παίρνει το ρόλο της απούσας κόρης της. Η Φωτεινή δεν είχε ποτέ την πολυτέλεια να μορφωθεί. Είναι αναλφάβητη. Τη μαθαίνει να διαβάζει. Της ανοίγει έναν καινούργιο κόσμο μέσα στη φυλακή.
Και η Φωτεινή όμως τη βοηθά να αντεπεξέλθει στο φρικαλέο περιβάλλον της φυλακής.
Είναι δίπλα της σαν μάνα.
Και θυσιάζεται για να σωθεί κατά τη διάρκεια της απόδρασής τους.
Η Φωτεινή είναι πάρα πολλά χρόνια στη φυλακή. Θεωρεί πως ούτως ή άλλως θα τελειώσει η ζωή της εκεί. Αυτό εξηγεί στην Ελένη. Την προτρέπει να αποδράσουν, πιστεύοντας ότι έστω μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν μια ελπίδα να κερδίσουν λίγο από το φως της ζωής. Δεν τη νοιάζει τι θα επακολουθήσει αυτής της πράξης. Ούτως ή άλλως θεωρεί ότι δεν μπορεί να συμβεί κάτι χειρότερο από τον εγκλεισμό τους σ’ αυτές τις άθλιες συνθήκες. Ο θάνατος ήταν ενός είδους κάθαρση για τη Φωτεινή. Η Ελένη ήταν σαν κόρη της. Θυσιάστηκε με αγάπη, για να ζήσει εκείνη.
Προέτρεψε την Ελένη να κρατήσει το παιδί πριν της το πάρει με τόση βία ο Βόσκαρης.
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίον η Φωτεινή θεώρησε πια ότι πρέπει να αποδράσουν για να ξεφύγουν από τη στυγνή βία του Βόσκαρη. Δεν μπορούσε να αντέξει περισσότερη καταπίεση. Είναι συνειδητή η θέση της, όπως και των άλλων γυναικών. Η παρουσία της Ελένης είναι καταλυτική να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να αντισταθούν απέναντι στον απόλυτο φασισμό που εκπροσωπεί ο Βόσκαρης.
Τι σου χάρισε ο ρόλος της Φωτεινής;
Η Φωτεινή μέσω της Ελένης μπαίνει σ’ αυτόν τον συγκινητικό δρόμο της μητρικής αγάπης, που φτάνει μέχρι τη θυσία. Έχω παίξει πολλές μάνες στη ζωή μου. Καμία δεν ήταν τόσο ακραία. Είναι ένας υπέροχος ρόλος, με πολλές δραματουργικές πτυχές.
“Κορφιάτικα Βραβεία”: Η Μαρία Κίτσου δεν παρέλαβε το βραβείο και ο Βασίλης Μπισμπίκης αποχώρησε
Κλείνεις σαράντα πέντε χρόνια στο θέατρο, έχοντας μια αξιοζήλευτη πορεία. Ανήκεις στους πρωτοπόρους που δημιούργησαν το Ανοιχτό Θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Όταν αποφάσισε ότι θα ιδρύσει ο Μιχαηλίδης το Ανοιχτό Θέατρο, στη δικτατορία, συνδράμαμε όλοι με πολλή αγάπη. Ο χώρος ήταν ένα γκαράζ. Ουσιαστικά το χτίσαμε με τα χεράκια μας. Αλλά τότε είχε νόημα αυτό. Ήταν ελάχιστες οι θεατρικές ομάδες. Κάναμε αντίσταση με τον τρόπο μας. Είχαμε πίστη στο όνειρό μας. Αυτή είναι η μεγάλη και ουσιώδης διαφορά με τη σημερινή εποχή.
Περάσαμε στην Ελλάδα μια δεκαετή κρίση και βιώνουμε πια μια μεγαλύτερη εξαιτίας του κορονοϊού. Υπήρξε περίοδος που δεν είχες ούτε τα αναγκαία;
Όχι. Το επάγγελμά μας έχει σίγουρα δυσκολίες. Άλλοτε πληρωνόμαστε και άλλοτε όχι. Καθ’ όλη την πορεία μας ψάχνουμε για δουλειά δύο φορές το χρόνο. Εγώ όμως επειδή είχα ολοκληρώσει τις σπουδές μου στη Γαλλική Φιλολογία, στις ελάχιστες περιόδους που απαιτήθηκε -γιατί δεν έμεινα ποτέ στη ζωή μου άνεργη περισσότερο από μερικούς μήνες- έκανα ιδιαίτερα μαθήματα και μεταφράσεις. Αξιοποίησα το πτυχίο μου. Δεν αναγκάστηκα να γίνω γκαρσόνι.
Με το σύζυγό σου παντρευτήκατε το 2000 και παρότι ήσουν ήδη πολύ αναγνωρίσιμη δεν το πήρε κανείς είδηση.
Εγώ δεν είμαι των λογικής των εξωφυλλικών γάμων. Είμαι ενάντια σ’ αυτή τη νοοτροπία. Θεωρώ ότι αυτή η στιγμή είναι προσωπική και πρέπει να τη χαίρεσαι με τον άνθρωπό σου και τους αγαπημένους σου. Ποιον ενδιαφέρει άλλωστε η ζωή μου; Παντρεύτηκα στο δημαρχείο της γειτονιάς μου, στην Αθήνα, και έπειτα μαζευτήκαμε οι στενοί φίλοι και κάναμε ένα γλέντι.
Τι ξεχωρίζεις στο σύζυγό σου;
Νιώθω απόλυτη εμπιστοσύνη μαζί του. Βγάζει από μέσα μου την μπέμπα. Με ξανακάνει παιδί. Γελάω και αισθάνομαι ασφαλής δίπλα του. Επειδή παντρευτήκαμε μεγάλοι ηλικιακά, ξέρουμε πως η ζωή μάς έκανε ένα δώρο και πρέπει να το προφυλάξουμε.
Έρχομαι και στο «Τρίτο στεφάνι» που πρωταγωνιστείς στο Παλλάς. Παρά το 30% πληρότητας του θεάτρου, κάνατε την ανατροπή. Η παράσταση έχει τεράστια επιτυχία.
Το 30% του Παλλάς σημαίνει 450 διαθέσιμες θέσεις, οι οποίες γεμίζουν κάθε βράδυ. Το κοινό αισθάνεται εμπιστοσύνη για το αποτέλεσμα επί σκηνής. Είναι μια παράσταση σχεδόν τριών ωρών. Σε αποζημιώνει… Η πορεία της Ελλάδος των δεκαετιών ’20, ’30, ’40, ’50, ’60 περνά μπροστά από τα μάτια των θεατών. Οι πρωταγωνίστριες είναι λαμπερές, το γέλιο διαδέχεται το κλάμα, τα κουστούμια είναι μαγικά. Πραγματικά ευχαριστιέσαι.
Να θεωρήσω πως εξαιτίας του χαμηλού επιτρεπόμενου ορίου πληρότητας του θεάτρου έχουν μειωθεί τα χρήματα που λαμβάνετε οι ηθοποιοί.
Δεν είναι οι μισθοί που υπήρχαν παλαιότερα. Όμως, σε αντίθεση με άλλα θέατρα, εμείς πληρωθήκαμε και τις πρόβες, πράγμα που δεν είναι αυτονόητο και το κάνει μόνο το Εθνικό Θέατρο.
Τι λείπει από τη ζωή σου;
Η αίσθηση της ελευθερίας που είχαμε προ κορονοϊού, οι αγκαλιές. Μαστίζει η οικονομική ανασφάλεια. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.
Τα περισσότερα χρήματα που πήρες από την τηλεόραση;
Στο σίριαλ «Ευτυχισμένοι μαζί» έπαιρνα 1.000 ευρώ το επεισόδιο και σημείωσε ότι δεν ήμουν από τους καλοπληρωμένους. Αλλά για μένα ήταν υπερβολικό πόσο εκείνη την εποχή. Σκέψου ότι μπορεί να έβγαζα και τρία επεισόδια την ημέρα. Μ’ αυτά τα λεφτά έζησα αρκετά χρόνια μετά.
Διαβάστε περισσότερα στο “7 ΜΕΡΕΣ TV” που κυκλοφορεί
