«Η Τζένη ήταν το πιο ωραίο κορίτσι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου» έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Καμία μηχανή, καμία κάμερα δεν αποτύπωσε ποτέ το υπέροχο γαλάζιο βλέμμα της, αυτή τη φυσική ομορφιά. Ερχόταν η Τζένη και μου χτύπαγε την πόρτα στην οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου που μέναμε τότε και ξεκινάγαμε για εξόρμηση.
Η εξόρμηση ήταν να πάμε στον Πέλλο τον Κατσέλη που ήταν καθηγητής μας και μας έκανε κάτι πάρτι, ή να πάμε στην κηδεία της μητέρας του Γιάννη Σιδέρη και με πολύ χιούμορ να μας πιάνουν νευρικά γέλια, ή να πάμε στο σινέ Βικτώρια και να πάμε λιγάκι πιο νωρίς, ντυμένες πάντα ίδια.
Πηγαίναμε στο σινεμά, καθόμασταν στις πίσω θέσεις για να δούμε πόσο αρέσουμε, όχι για να δούμε την ταινία. Και αφού είχε αρχίσει το έργο γύριζε η μισή πλατεία και κοιτούσανε αυτά τα δύο κορίτσια…”
Τα πιο λαμπρά αστέρια της μεγάλης οθόνης της δεκαετίας ποζάρουν μαζί στα μέσα της δεκαετίας του 60
Συνάντηση στου Κρικέλα στη Θεσσαλονίκη
Έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους με διαφορά λίγων μηνών το 1969
«Θα βγάλω τις ψεύτικες βλεφαρίδες και θα έρθω να κλάψουμε παρέα.»
“Η μία στάθηκε πάντα δίπλα στην άλλη. Μπορεί να λέγαμε καμιά φορά στα νεύρα μας κάτι η μία για την άλλη, αλλά μόλις έφτανε κάποιος τρίτος να μου κατηγορήσει τη Τζένη, ή να κατηγορήσει έμενα στη Τζένη παίρναμε κεφάλια» θα έλεγε κάποτε η Αλίκη. Η Τζένη ήταν η μόνη που μπορούσε να επιβληθεί στην Αλίκη.
«Ότι πεις εσύ Τζενάκι μου» της έλεγε πάντα.
Αυτό που είναι επίσης γνωστό, είναι ότι όταν για κάποια περίοδο η Καρέζη είχε κάποιες αποτυχίες στο θέατρο, πριν το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», η Αλίκη έκανε ότι μπορούσε να την υποστηρίξει, στέλνοντας φίλους και γνωστούς στο θέατρο της Τζένης.
Στο καμαρίνι της Τζένης, μαζί με τον Κώστα Καζάκο
«Έλα μην στεναχωριέσαι» της τηλεφωνούσε από το καμαρίνι της «θα βγάλω τις ψεύτικες βλεφαρίδες και θα έρθω να κλάψουμε παρέα.» Αυτό που υπήρχε ανάμεσα τους τελικά ήταν ευγενής άμιλλα. Η μία λάμβανε υπόψη της τις κινήσεις της άλλης.
Όταν η Τζένη ανέβασε τη «Βιρτζίνια Γουλφ» και η Αλίκη έπαιζε την «Κυρία με τις Καμέλιες» το μπιλιέτο στην ανθοδέσμη που έστειλε στην Τζένη έγραφε «Εγώ, η κυρία με τις καμέλιες, εγώ φοβάμαι την Βιρτζίνια Γουλφ»…
Διασκεδάζοντας με τον Γιάννη Φλωρινιώτη
«Η Τζένη ήταν τα νιάτα μου, έτσι θέλω να την θυμάμαι…»
Όταν έγινε γνωστή η ασθένεια της Καρέζη η Αλίκη δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι η καλή της φίλη είχε προσβληθεί από μία τόσο ύπουλη αρρώστια σαν τον καρκίνο. Την πρωτομαγιά του 1992, την επισκέφθηκε στο Γενικό Κρατικό όπου νοσηλευόταν.
. Η Αλίκη μπήκε στο δωμάτιο της Τζένης και ποτέ δεν μαθεύτηκε τι ειπώθηκε ανάμεσα στις δύο φίλες….
«Μη με ρωτάς, σε παρακαλώ…» είχε πει τότε «Η Τζένη ήταν τα νιάτα μου, έτσι θέλω να την θυμάμαι…»
Δύο μήνες αργότερα θα την συνοδεύσει στην τελευταία της κατοικία. «Πήρα μια γεύση του πως θα είναι η κηδεία μου» λέγεται ότι είπε επιστρέφοντας. Θα βγει στην τηλεόραση και θα κάνει δηλώσεις για την Καρέζη κλαίγοντας. Η ειλικρίνεια της θα αμφισβητηθεί…
«Γιατί τα βλέπετε τόσο στραβά;» θα πει πικραμένη στον Γιώργο Σκιαδόπουλο «Μου απαγορεύετε να είμαι άνθρωπος; Με πονάει όμως αυτό. Γιατί άντε να με αμφισβητήσουν σαν θεατρίνα. Να με αμφισβητήσουν όμως και σαν άνθρωπο;»
“Η μία νοιαζόταν την άλλη”
Kαι ο ανταγωνισμός τους; «Αυτό ήταν κατασκεύασμα του Τύπου.» είπε χρόνια αργότερα ο σύζυγος της Τζένης, Κώστας Καζάκος. «Ήταν παιχνίδια των Μέσων που ήθελαν να γεμίσουν σελίδες. Δεν υπήρξε εχθρότητα μεταξύ τους.
Αντιθέτως. Ήταν μαζί από τη δραματική σχολή του Εθνικού, είχαν φιλική σχέση, συζητούσαν τα προβλήματά τους, έγιναν πολύ κοντά μάνες, βλεπόμασταν όλοι μαζί. Κάποια στιγμή απομακρύνθηκαν για λίγο, αλλά μετά ξαναβρέθηκαν.
Ξέρεις πώς συμβαίνουν αυτά. Πάντα όμως η μία νοιαζόταν την άλλη. Η Αλίκη, όταν έφυγε η Τζένη, ήταν απαρηγόρητη. Σαν να είχε χάσει την αδελφή της. Της είχε κοστίσει πάρα πολύ.»
Οικογενειακή συγκέντρωση το 1989
Ο θάνατος της Τζένης την επηρέασε βαθιά. «Όταν φύγω, θα γίνει ξαφνικά. Πείτε πως χάσατε μόνο ένα χαμόγελο..» λέει προφητικά, ένα χρόνο πριν από το δικό της ξαφνικό τέλος. Όταν έγινε γνωστή η δική της ασθένεια, είχε τηλεφωνήσει στην κυρία Θεώνη την μητέρα της Τζένης.
«Πήρα να σας ζητήσω να προσευχηθείτε για μένα και να σας ρωτήσω τι θέλετε να πω στην κόρη σας εκεί που θα πάω…»
Κώστας Βουτσάς: «Δεν θα σε αφήσω να μου το κάνεις αυτό εμένα». Η ρήξη με το Φίνο & άλλες ιστορίες
