Μέσα από την εκπομπή “Happy Day” τοποθετήθηκε ο Ανέστης Βλάχος, εγγονός του αείμνηστου ηθοποιού, και μίλησε για τη διαθήκη αλλά και τη διαμάχη μεταξύ της θείας του και του πατέρα του, ο οποίος αμφισβητεί την εγκυρότητα της διαθήκης.
Ο Ανέστης Βλάχος, ο οποίος έχει πάρει το όνομα του παππού του, ξεκαθάρισε ότι η απώλεια είναι δύσκολη και αυτό που επιθυμεί είναι να κοπάσει όλο αυτό που έχει προκληθεί στην οικογένειά του για τα περιουσιακά στοιχεία.
«Είναι 40 μέρες απώλειας. Είναι 40 μέρες που δώσαμε στην ψυχή μας και το σώμα μας τον χρόνο να πενθήσει και να συνειδητοποιήσει την απώλεια. Είναι δύσκολες στιγμές όπως και να έχει, η απώλεια. Μου λείπουν οι στιγμές του, η παρουσία του η παρήγορη και υποστηρικτική σε κάθε βήμα της ζωή μου. Προσπαθούμε να το διαχειριστούμε αλλά και πάλι τρέφουμε την πεποίθηση της κοινής μας αντάμωσης και ζωής. Επειδή το διάβασα στο διαδίκτυο και δε μου αρέσει ο όρος, δεν πρόκειται για δυο οικογένειες. Πρόκειται για μια οικογένεια που χωρίζεται στην οικογένεια που δημιουργήθηκε από τον πρώτο γάμο και σε αυτή που δημιουργήθηκε από τον δεύτερο γάμο», ανέφερε για αρχή στη Χριστιάνα Κοχλατζή.
Παράλληλα, ο Ανέστης Βλάχος υπογράμμισε πως πρέπει να πρυτανεύσει η λογική και να διακοπούν οι προστριβές: «Τώρα σχετικά με αυτά που έχουν προκύψει, δε θα ήθελα να πάρω καμία θέση. Πρόκειται για προσωπικά ζητήματα που αφορούν τον πατέρα μου και τη θεία μου. Είναι δικά τους θέματα που θα τα λύσουν οι ίδιοι με τον τρόπο που θα τους φωτίσει ο Θεός. Εμείς αυτό που προσευχόμαστε ως υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι να πρυτανεύσει η λογική. Είναι ανθρώπινο όταν υπάρχει μια προστριβή οι άνθρωποι να αποστασιοποιούνται. Αυτό μερικές φορές είναι καλό και μερικές φορές είναι κακό. Ας ελπίσουμε όπως είπα και πριν να πρυτανεύσει η λογική. Ο Θεός να φωτίσει τους ανθρώπους για να γαληνεύσουν και οι ψυχές των ζωντανών και οι ψυχές των κεκοιμημένων».
Όσον αφορά στα υπάρχοντα ο ίδιος δήλωσε: «Αυτό που υπάρχει είναι ένα σπίτι που έμενε και δυο αγροτεμάχια στον τόπο καταγωγής του. Νομίζω ότι δεν είναι και τόσο μεγάλο το ζήτημα για να οξύνονται τα πνεύματα. Εγώ πάντα ελπίζω και εύχομαι ότι θα πρυτανεύσει η λογικά και οι άνθρωποι θα καθίσουν σε ένα τραπέζι γιατί έχουν το ίδιο αίμα και φυσικά ο άνθρωπος που έχει φύγει από αυτή τη ζωή θέλει να βλέπει τα παιδιά του αγαπημένα και μονιασμένα. Ο παππούς μου, μου είχε πει ότι δε δημιούργησε υλική περιουσία για να μου αφήσει, όμως μου παραδίδει ένα τίμιο όνομα που και εγώ οφείλω να διαφυλάξω έτσι όπως σουτ το παραδίδω και οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμα και αν μου δινόταν η επιλογή να διαλέξω αυτό θα διάλεγα και όχι τα υλικά αγαθά. Τώρα αν ήμουν σε μια κατάσταση που δεν είχα ούτε το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου αλλά ούτε και το φαγητό, ανθρώπινα θα ζητούσα κάτι που θα μου εξασφάλιζε την επιβίωση. Αυτή τη στιγμή δεν έχω τέτοια ανάγκη».
