O Αποστόλης Τότσικας παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό HELLO! και στη Σόνια Μαγγίνα και μίλησε για την πορεία του στην υποκριτική, τα πρώτα του βήματα, την οικογένειά του με τη Ρούλα Ρέβη και τα μελλοντικά του σχέδια.
Θεατρικά είσαι καλά φέτος, στο «Πέμπτο Σκαλοπάτι»;
Βέβαια είμαι καλά, είναι πολύ ωραία συγκυρία αυτό που κάνουμε στο θέατρο Αθηνά. Πάντα περνώ καλά.
Το λες με μεγάλη σιγουριά. Δεν σε επηρεάζει τίποτα;
Όχι πια. Είμαι σε μια θέση όπου δεν με επηρεάζει ούτε έχω ανάγκη κάτι. Για να το πω πιο απλά, δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με οτιδήποτε με πηγαίνει κάπου αλλού. Κάνω focus, περνώ καλά κι αυτό βγαίνει. Μπορεί να είναι κλισέ, αλλά τα κλισέ δεν τα φοβάμαι, ισχύουν.
Μιλάς σαν να έχεις περάσει από διάφορα στάδια μέχρι να φτάσεις εδώ όπου βρίσκεσαι.
Όσο μεγαλώνουμε, αρχίζουμε να αφαιρούμε. Την πλάκα ωστόσο στις πρόβες και στα παρασκήνια δεν την αλλάζω με τίποτα. Επίσης, είναι η πιο ωραία δουλειά στον κόσμο αυτή που κάνουμε. Αν κάποιος δεν περνά καλά, σημαίνει ότι δεν του κάνει καλό και ίσως πρέπει να ασχοληθεί με κάτι άλλο.
Με ποιο κριτήριο επιλέγεις ένα ρόλο;
Τα κριτήριά μου είναι οι συνεργάτες και σίγουρα ο ίδιος ο ρόλος. Ποτέ, από τη σχολή ακόμη, δεν ήμουν άνθρωπος που είχε συγκεκριμένους ρόλους στο μυαλό του. Πηγαίνω όπως με πηγαίνει το πράγμα.
Σε έχει πάει καλά, αν αναλογιστεί κάποιος όσα έχεις κάνει σε αυτά τα είκοσι χρόνια που μετράς στο χώρο.
Όντως, κλείνω είκοσι χρόνια φέτος. Ξεκίνησα πολύ δυναμικά. Μέσα σε ενάμιση χρόνο είχα δουλειές που, υπό κανονικές συνθήκες, ένας ηθοποιός θα έκανε σε πέντε χρόνια. Είχα την τύχη να έχω μια ροή, να πηγαίνω από τη μία δουλειά στην άλλη, με πολύ ωραίους συντελεστές, και κάθε βήμα με έφερε εδώ όπου με έφερε.
Το βιογραφικό σου περιλαμβάνει από Παντελή Βούλγαρη, Λάκη Λαζόπουλο και Θοδωρή Αθερίδη μέχρι Πέτερ Στάιν και Ρόμπερτ Γουίλσον.
Είναι πολύ τιμητικό, από τις πρώτες σου κιόλας οντισιόν, ειδικά τις θεατρικές, να σε επιλέγουν τόσο σημαντικοί δημιουργοί. Τους εκτιμώ όλους και τους ευχαριστώ.
Εσύ έχεις ξεχωρίσει κάποια συνεργασία μέσα σου;
Είναι πολλές που έχουν γράψει μέσα μου και, αν αναφέρω μία, θα αδικήσω τις υπόλοιπες. Κάθε δουλειά σε κάνει καλύτερο, αν έχεις την αντίληψη να δεις τι παίρνεις από αυτήν. Πρέπει να φαίνονται η αγάπη και το φως που βγάζει ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν μπορώ ωστόσο να μην αναφέρω τη συνεργασία μου με τον Ρόμπερτ Γουίλσον και τον Πέτερ Στάιν, ήταν μεγάλοι σταθμοί της καριέρας μου. Υπάρχουν όμως και άλλες, όπως το «Short Fuse», η πρώτη ελληνική ταινία δράσης και η πρώτη που πήγε στην Αμερική, στo Netflix της Ιαπωνίας και στο Netflix τώρα, ενώ αυτόν το μήνα μπήκε στο VOD της Apple TV και του Amazon Prime στις ΗΠΑ. Είναι μια ωραία πρωτιά και, προσωπικά, είμαι fan των ταινιών δράσης. Βέβαια, θα τα παίξω όλα –και κωμωδία και δράμα– γιατί αυτή είναι η δουλειά μου.
Εξίσου ποικιλόμορφη είναι η θεατρική σου πορεία, με πολλές εναλλαγές σε μικρές και μεγάλες, εμπορικές σκηνές και στο Εθνικό Θέατρο.
Μπορώ να πω με άνεση ότι νιώθω το Εθνικό σαν το σπίτι μου. Αγαπώ όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί, είμαστε σαν οικογένεια, γι’ αυτό, όποτε επιστρέφω στο Εθνικό, είναι πάντα πολύ ωραίο. Γενικά, όμως, δεν πιστεύω στο να κάθεσαι κάπου μόνιμα, πρέπει να τριγυρίζεις, έτσι είναι και η ζωή.
Φέτος είσαι επικεντρωμένος στο θέατρο, σωστά;
Ναι, κάνω πιο πολύ θέατρο. Στην τηλεόραση, μετά από πρόταση του Ανδρέα Γεωργίου, συμμετείχα για λίγα επεισόδια, στην αρχή της χρονιάς, στη «Γη της ελιάς» του Mega, και ήταν όμορφο που ξαναβρέθηκε η ομάδα με την οποία ήμαστε μαζί και στο «Μπρούσκο».
Γενικά τι έχεις ως προτεραιότητα;
Τον κινηματογράφο, είναι το ιδανικό για μένα. Το θέατρο όμως δεν το έχω αφήσει ποτέ από την ημέρα που ξεκίνησα. Επί είκοσι χρόνια, κάνω θέατρο και τηλεόραση παράλληλα. Ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη μου αγάπη, το θέατρο είναι το ύψιστο για την τέχνη μας, μας δίνει τη βάση ώστε να είμαστε πανέτοιμοι για το οτιδήποτε. Είναι αυτό που μας κάνει καλύτερους και μετά από αυτό έχουμε άνεση στα άλλα μέσα λόγω της τεχνικής του. Αγαπώ πολύ και τα τρία, δεν μπορώ να υποσκελίσω κάποιο, το ένα τρέφει το άλλο. Το θέατρο είναι ζωντανό, έχει συνεχή ροή και απίστευτη μαγεία, αλλά το «cut» και το «πάμε» στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση δεν είναι εύκολα, πρέπει να βγεις και να μπεις σε συναισθήματα μέσα σε μία στιγμή.
Το γεγονός ότι απέκτησες αναγνωρισιμότητα πολύ γρήγορα, σε πολύ νεαρή ηλικία, άλλαξε κάτι στις σχέσεις σου, οικογενειακές ή φιλικές;
Όχι, δεν άλλαξε κάτι. Με τους συμφοιτητές μου στη δραματική σχολή, με τους οποίους ξεκινήσαμε μαζί, είμαστε πάντα αγαπημένοι. Το ίδιο ισχύει και για την οικογένεια και τους φίλους μου. Η αλήθεια είναι ότι το όλο παιχνίδι το ήξερα από πολύ μικρός, μεγάλωσα και έζησα στο θέατρο, δεν μου ήταν άγνωστος χώρος όταν ξεκίνησα να δουλεύω, γνώριζα πώς να κινηθώ. Σίγουρα είχα κάποιους προβληματισμούς, αλλά δεν με τρόμαξε κάτι ούτε άλλαξε ο χαρακτήρας μου, σε αντίθεση με άλλους των οποίων ο χαρακτήρας και η αντιμετώπιση άλλαξαν – και δεν αναφέρομαι στα παιδιά με τα οποία ήμαστε μαζί στη σχολή.
Είναι γεγονός ότι η επιτυχία και όλα όσα φέρνει μαζί της –φήμη, χρήματα κ.λπ.– μπορούν να αλλάξουν, αν όχι το χαρακτήρα, έστω τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου.
Κάνω αυτήν τη δουλειά επειδή έχω ανάγκη να την κάνω και αυτά που αναφέρεις δεν τα καταλαβαίνω προσωπικά, ως χαρακτήρας. Καταλαβαίνω ωστόσο γιατί κάποιος μπορεί να αποκτήσει έπαρση. Αυτό που δεν κατανοώ είναι την αλλαγή συμπεριφοράς απέναντι σε ένα συνάδελφο. Έτσι κι αλλιώς, ζούμε σε μια εποχή στην οποία έχουν σπάσει οι ταμπέλες και δεν υπάρχουν πλέον οι ψευτομαγκιές τύπου «είμαι εμπορικός», «είμαι έντεχνος», και χαίρομαι γι’ αυτό. Τι πάει να πει εξάλλου «έντεχνος»; Είμαστε όλοι άνθρωποι που κινούμαστε στην τέχνη και σε όλα τα μέσα έκφρασής της που μας παρέχει αυτή η ζωή στις δουλειές και στα είδη που επιλέγουμε να είμαστε. Είναι τόσο απλό για μένα. Κι όταν μια συνεργασία είναι αρμονική, χωρίς ιδιοτροπίες, όλα κυλούν καλά.
Στην προσωπική σου ζωή μεγάλος σταθμός;
Προφανώς η οικογένειά μου είναι ο μεγαλύτερος σταθμός στη ζωή μου. Όταν συνυπάρχεις με έναν άνθρωπο που σε αγαπά και που αγαπάς, αλλάζεις και ο ένας ωθεί τον άλλο να γίνει καλύτερος, μοιράζεσαι τα πράγματα. Με τα παιδιά δημιουργείται ένας άλλος κόσμος όπου έρχεσαι συνεχώς αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, αντικατοπτρίζονται όλες οι καταστάσεις που έχεις ζήσει και προσπαθείς να βρεις ισορροπίες. Όλοι έχουμε κάνει τις τρέλες μας και, όταν τις βλέπουμε μπροστά μας, είναι πολύ περίεργο. Σημασία για μένα έχει τα παιδιά μου να είναι και να νιώθουν καλά με αυτό που κάνουν και με τον εαυτό τους. Αυτό θα φέρει ωραία ισορροπία στη ζωή τους
Στους πολύ γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας, πώς βρίσκεις ισορροπίες ανάμεσα σε επαγγελματική και προσωπική ζωή;
Όπως όλοι οι άνθρωποι, όποιο επάγγελμα κι αν κάνουν. Η δουλειά είναι για να βγάλουμε το ψωμί μας και να ζούμε καλά – πάντα βέβαια υπάρχει η ομορφιά του να βυθίζεσαι σε ένα κείμενο. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν θυσίες για να εξασφαλίσουν χρόνο για την οικογένειά τους. Χρόνος υπάρχει και, από ένα σημείο και μετά, τον φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι.
Τι σου αρέσει να κάνετε οικογενειακώς;
Κυρίως βόλτες. Να γνωρίζουμε πράγματα, να κάνουμε ταξίδια. Εξίσου ωραία είναι όμως κι όταν ζωγραφίζουμε με τα παιδιά ή κάνουμε κατασκευές στο σπίτι. Παίζουμε, τρέχουμε, διάφορα…
Είχες στο μυαλό σου πώς θα ήσουν ως πατέρας, ένιωθες έτοιμος;
Όχι, ποτέ. Στη ζωή μου γενικά δεν κάνω υποθέσεις, μόνο στη σκηνή, με τα κείμενα. Λειτουργώ με αυτό που έρχεται και με αυτό που θέλω να καταφέρω.
Τι ήθελες να καταφέρεις σε ό,τι αφορά την πατρότητα; Το έχεις πετύχει;
Δεν ξέρω. Αν το γνώριζα, θα είχα ανοίξει μια σχολή τύπου «πώς να τα καταφέρετε στη ζωή» και θα είχε μεγάλη επιτυχία. Η ζωή πάει μέρα με τη μέρα, βήμα με το βήμα, κι έτσι πρέπει. Είναι πολύ όμορφο να μένεις στο παρόν και στο τι μπορείς να κάνεις τώρα.
Η αναγνωρισιμότητα που έχετε εσύ και η σύζυγός σου, η φωτογράφος Ρούλα Ρέβη, έχει επηρεάσει τα παιδιά ή την οικογενειακή ζωή σας;
Αν υπάρχουν γονείς που λένε στα παιδιά τους να έχουν συγκεκριμένη συμπεριφορά στο σχολείο λόγω της δικής τους αναγνωρισιμότητας, είναι λάθος. Εμείς δεν ήμαστε ποτέ σε τέτοια φάση. Είμαστε cool, δεν περιστρέφεται η ζωή μας γύρω από αυτό και δεν ασχολούμαστε με αυτό. Τα παιδιά μας είναι αρκετά μεγάλα και προσγειωμένα πια για να καταλάβουν τι γίνεται. Δεν μας αφορά ως οικογένεια αυτό.
Σε έχουν δει ποτέ στο θέατρο ή στην τηλεόραση;
Με έχουν δει σε μια παιδική παράσταση που είχαμε κάνει με τον Φωκά Ευαγγελινό, το «Χιονάνθρωπο και το κορίτσι» του Ευγένιου Τριβιζά. Είχαν ξετρελαθεί, τους άρεσε πολύ το έργο. Στην τηλεόραση με έχουν δει μια-δυο φορές, αλλά τυχαία, δεν το επιδιώκω. Είναι πολύ αστείες οι αντιδράσεις τους ωστόσο. Κάποια στιγμή είδαν μια σκηνή στο «Για πάντα παιδιά» όπου είχαμε ένα φιλί με την Τζένη Θεωνά και ρώτησαν τη μητέρα τους: «Μαμά, ο μπαμπάς θα γυρίσει στο σπίτι;».
Φαντάζομαι πως με τη Ρούλα έχετε προ πολλού ξεπεράσει κάποιου είδους αντίδραση για τις ερωτικές σκηνές.
Εννοείται! Προσωπικά τις βαριέμαι κιόλας, και να τις κάνω και να τις βλέπω. Είναι μέρος της δουλειάς και τίποτα άλλο.
Υπήρξε ποτέ ζήλια ανάμεσά σας;
Όχι κάτι ιδιαίτερο, ίσως σε ελάχιστο, φυσιολογικό στις αρχές μιας σχέσης, βαθμό, που ξεπεράστηκε πολύ εύκολα γιατί, από ένα σημείο και μετά, όλα ήταν αυταπόδεικτα.
Ποιες είναι οι βάσεις της σχέσης σας;
Η ειλικρίνεια, η αγάπη, ο θαυμασμός και, βέβαια, η εμπιστοσύνη και η φροντίδα.
Τα παιδιά έχουν δείξει να έχουν καλλιτεχνική φλέβα;
Ναι, είναι πολύ ενεργά σε διάφορες μορφές τέχνης, αλλά το σπουδαιότερο για μένα είναι να κάνουν αυτό που θέλουν. Έχει μεγάλη σημασία –προσωπικά, ήμουν τυχερός και ήξερα από πολύ νωρίς τι ήθελα– να μην υποφέρεις με αυτό που κάνεις. Είναι παλιό, κακό απόστημα το να υποφέρεις στη δουλειά σου. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό για μένα τα παιδιά μου να αποφασίσουν τα ίδια τι θα κάνουν, αρκεί να τους δίνει χαρά. Αν με ενδιαφέρει κάτι, είναι να ασχοληθούν με τη μουσική, όχι απαραίτητα επαγγελματικά. Από μικρός λατρεύω τη μουσική, έπαιζα και παίζω, και πιστεύω πως είναι το μεγαλύτερο δώρο, ένα από τα θαύματα του κόσμου, ένας σύντροφος για πάντα.
Δεν ασχολήθηκες ωστόσο επαγγελματικά με τη μουσική.
Όχι, δεν έτυχε. Ήμουν αυτοδίδακτος και δεν το είχα στο μυαλό μου. Απλώς, μου άρεσε να ακούω και να παίζω μουσική, να τζαμάρουμε κάθε μέρα με τους φίλους μου – κιθάρα, ντραμς, οτιδήποτε.
Τι άλλο έχεις στα σχέδιά σου;
Είμαστε σε πρόβες με τον Γιάννη Χουβαρδά για το έργο «Don’t look back», που είναι ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης πειραγμένος και πολύ ιδιαίτερος και θα παρουσιαστεί στις 19-29 Μαΐου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Ελευσίνας, Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2023. Χαίρομαι πολύ για αυτήν τη συνεργασία, δεν γνώριζα τον Γιάννη ως σκηνοθέτη και νομίζω πως έχουμε κάνει ωραίο κλικ. Γίνονται επίσης κάποιες συζητήσεις για μετά. Πιστεύω πως θα είναι όμορφο καλοκαίρι.
