Λίγο καιρό μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, η Δώρα Τσαμπάζη ανοίγει την καρδιά της και μιλά για την απώλεια του συζύγου της και όλα αυτά που έζησαν.
«Σκέφτηκα μήπως θα ήταν προτιμότερο να φύγει ο Αλέξανδρος ξαφνικά, μέσα στον ύπνο του ή σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Η αγωνία με σκότωνε και εμένα λίγο λίγο. Είχα ανάγκη το σοκ, να σοκαριστώ, να θρηνήσω στο μέγιστο, να πέσω στα πατώματα και να μη μπορώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. Τώρα όμως, αισθάνομαι ευλογημένη που μας δόθηκε η ευκαιρία να το διαχειριστούμε και να προετοιμαστούμε μαζί. Η αρρώστια σε προετοιμάζει για την απώλεια. Χαίρομαι που μπορέσαμε να μοιραστούμε τα τελευταία λόγια αγάπης. Ανοίξαμε τις καρδιές μας και είπαμε τα ανείπωτα. Τελικά, έγιναν όλα όπως έπρεπε να γίνουν», λέει η Δώρα Τσαμπάζη σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Documento.
«Θα μείνω δυνατή και θα μεγαλώσω τα παιδιά μας για να νιώθουν υπερήφανα για τον πατέρα τους… Ήταν η υπόσχεσή μου στον Αλέξανδρο» εξομολογείται.
Όλα ξεκίνησαν όπως λέει, τον Αύγουστο του 2020 όταν ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης άρχισε να αισθάνεται μούδιασμα στο δεξί του πόδι. Κι ενώ στην αρχή δεν έδινε σημασία, αυτό το μούδιασμα επέμενε. Αυτή η επιμονή ήταν που τον έκανε να «ψαχτεί» και κοντά στα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ανακάλυψε ότι έχει όγκο στον αριστερό βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου. Στις αρχές τις επόμενης χρονιάς μπήκε στο χειρουργείο με την ελπίδα ο όγκος αυτός να ήταν καλοήθης. «Τελικά ήταν μεταστατικός. Διπλό το σοκ. Και καρκίνος και μετάσταση. Τέταρτο στάδιο όπως λένε…. Η οικογένειά μας, μόλις είχε γίνει τετραμελής, το μωρό ήταν έξι μηνών. Η κόρη, η Ελεάννα, προσκολλημένη στον πατέρα. Όλα ήταν περίπλοκα», περιγράφει.
Οι πρώτες χημειοθεραπείες
Στη συνέχεια, περιγράφει το διάστημα των πρώτων χημειοθεραπειών. Η Δώρα, για να βρίσκεται δίπλα στον σύζυγό της, αποφάσισε να νοικιάσει ένα διαμέρισμα που έβλεπε ακριβώς στο δωμάτιο του συζύγου της ώστε να μπορούν μέσα από το παράθυρο να κοιτάζονται (λόγω κορονοϊού δεν επιτρέπονταν οι επισκέψεις στα νοσοκομεία) ενώ παράλληλα προσπαθούσε να βγάζει γάλα με θήλαστρο για να το στέλνει στη Θεσσαλονίκη για το νεογέννητο παιδί της.
Όσο για το πώς είναι σήμερα η ζωή της χωρίς τον Αλέξανδρο, η Δώρα Τσαμπάζη λέει: «Το σπίτι μας είναι Αλέξανδρος… Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι έφυγε. Μπαίνω στο δωμάτιό του, κάθομαι στην πολυθρόνα και θέλω να του μιλήσω. Η μυρωδιά του πλανιέται στον χώρο, το ένιωσε και η κόρη μας που είναι 5,5 χρονών… Έρχονται στιγμές μέσα στη μέρα που θα πέσω, αλλά είμαι δυνατή. Ούτε ανέχομαι να με λυπηθεί κανείς».
