Ελένη Ράντου και Μαρία Μπακοδήμου έχουν χτίσει μία υπέροχη φιλία, με την ηθοποιό να ανοίγει την καρδιά της στο podcast της παρουσιάστριας. Η πρωταγωνίστρια του θεάτρου και της τηλεόρασης μίλησε για τη μητέρα της, που πάσχει από άνοια εδώ και έξι χρόνια.
«Ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τον φροντιστή πρέπει να έχει βοήθεια από ψυχολόγο για να ανταπεξέλθει. Το να μην σε θυμάται ο γονιός σου, σε χτυπάει τόσο πολύ που αποκλείεται να μην ταρακουνήσει το ψυχολογικό σου κομμάτι. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός αλλά σαν να έχει φύγει. Στο σπίτι κάποια στιγμή επικρατούσε η απόλυτη τρέλα και με τις κοπέλες που ερχόντουσαν για φροντίδα αλλά και με εμάς. Η σύγχυση ήταν μεταδοτική, ειδικά όσο η μητέρα μου μιλούσε», είπε αρχικά η Ελένη Ράντου.
«Πολλά τραύματα όσα και αν τα συνειδητοποιήσεις, δεν σημαίνει ότι τα λύνεις κιόλας. Μετά από απίστευτη δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου δεν κατάφερα να αλλάξω, κατάφερα απλά να καταλάβω γιατί κάνω ότι κάνω. Προσπάθησα να γαληνέψω το τέρας μέσα μου», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
«Πολλές φορές μπαίνω μέσα και βλέπω το βλέμμα της να είναι εχθρικό και φεύγω κομμάτια. Δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ όλο αυτό. Έχει τύχει να της πω “μην με ξανακοιτάξεις έτσι γιατί θα σε πετάξω από το μπαλκόνι”. Συνεχώς μιλάω στον εαυτό μου και του τονίζω τι πρέπει να κάνω. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι είναι ένας άνθρωπος άρρωστος και όχι η μητέρα σου.
Οι ενοχές που είχα για να πάει η μητέρα μου σε ειδικό χώρο που θα έχει παρακολούθησε, ήταν εξοντωτικές, γιατί στο σπίτι μου ένιωθα ότι έχω τον έλεγχο. Υπέστη εγκεφαλικό και χρειαζόταν νοσοκομειακή υποστήριξη», συμπλήρωσε σε άλλο σημείο η ηθοποιός.
Στο ενδεχόμενο να αποσυνδέσει την μητέρα της για να μην ταλαιπωρείται, η Ελένη Ράντου απάντησε: «Οι άνθρωποι φεύγουν από κοντά μας στα δύσκολα. Τώρα που η μητέρα μου είναι σε δύσκολη κατάσταση, δεν θέλω να φύγω από το πλευρό της. Μου αρέσει που δεν εγκαταλείπω την μάχη, σε μια μάχη που είναι χαμένα.
Όταν θα φύγει από τη ζωή η μητέρα μου, μπορεί και να υπάρχει φρικτή λύτρωση, παρόλα αυτά ποτέ μου δεν έχω ευχηθεί να φύγει για να λυτρωθεί. Το ότι ακόμα πηγαίνω εκεί, την βλέπω και την ακουμπάω, δεν μπορώ να το αλλάξω. Αυτό συμβαίνει εδώ και έξι χρόνια περίπου. Αν η μητέρα μου ζητούσε να την αποσυνδέσω, θα της έλεγα να απευθυνθεί αλλού, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Κανείς δεν είναι έτοιμος για τον θάνατο».
