Χάρη στη νέα ταινία του Μπαζ Λούρμαν αφιερωμένη στη ζωή του, ο μύθος του Έλβις Πρίσλεϊ είναι ξανά στο προσκήνιο, 45 χρόνια έπειτα από τον θάνατο του «βασιλιά του rock n’roll».
O Έλβις ήταν ο πρώτος αστέρας της Ροκ, αυτός που έθεσε τους όρους του παιχνιδιού και ήταν το μέτρο σύγκρισης για όλους εκείνους που τον ακολούθησαν.
Πάνω από όλα μιλούν οι αριθμοί: Ο Πρίσλεϊ είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής έχοντας πουλήσει ένα δισεκατομμύριο δίσκους παγκοσμίως.
Η ζωή του είχε όλα τα στοιχεία του παραμυθιού: Ένα φτωχό παιδί από τον αμερικάνικο νότο- γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1935 στο Τούπελο του Μισισιπή- μεγαλωμένο μέσα στην εκκλησία, με ιδιαίτερο δεσμό με την μητέρα του Γκλάντις, ο Έλβις ήταν βαθιά αφοσιωμένος στην οικογένεια του. Η Γκλάντις ήταν υπερπροστατευτική: «Τα άλλα παιδιά πήγαιναν να παίξουν στο ρέμα, εγώ όμως όχι γιατί η μαμά μου δε με άφηνε από τα μάτια της.» έλεγε ο Έλβις που είχε έναν δίδυμο αδελφό ο οποίος όμως πέθανε στη γέννα.
Όταν ήταν 11 ετών η πολυαγαπημένη μητέρα του έκανε δώρο την πρώτη του κιθάρα. Λίγο καιρό αφού είχε αποφοίτησε από το σχολείο έχοντας κερδίσει σε έναν διαγωνισμό ταλέντων στο Μέμφις, θέλησε να ηχογραφήσει ένα τραγούδι για να της το κάνει δώρο. Όταν τον άκουσαν στο Sun Studio κατάλαβαν ότι είχαν μπροστά τους ένα μεγάλο ταλέντο. Ο Sam Phillips, ο ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Sun Records, αποφάσισε να πάρει τον νεαρό ερμηνευτή υπό την προστασία του. Ο Πρίσλεϊ σύντομα άρχισε να περιοδεύει και να ηχογραφεί: Το “That’s All Right” ήταν το πρώτο σινγκλ του το 1954. ΄
Ο νεαρός τραγουδιστής έφερε κάτι το καινούργιο, όσο και αρχέγονο: Το ανασηκωμένο χείλι, το κούνημα των γοφών, η αύρα της σεξουαλικότητας ήταν ένα σοκ για τη δεκαετία του 50 και μια πρόσκληση για αταξία σε όλους τους νέους που είδαν στον Έλβις την ενσάρκωση των ονείρων και των επιθυμιών τους για περιπέτεια, ελευθερία και διαφυγή από τον γκρίζο κόσμο της δύσκολης πρώτης μεταπολεμικής περιόδου.
Μέχρι το 1955 ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε πλέον αποκτήσει φανατικό κοινό, είχε υπογράψει συμβόλαιο με την RCA Records, και είχε ως μάνατζερ του τον περιβόητο Συνταγματάρχη Τομ Πάρκερ, έναν άνθρωπο με αινιγματικό παρελθόν που θα έπαιρνε για εκείνον τις σημαντικότερες αποφάσεις στην καριέρα του. Ο Συνταγματάρχης είναι υπεύθυνος για το ότι ο Έλβις δεν εμφανίστηκε ποτέ εκτός Αμερικής. Ο λόγος δεν ήταν καλλιτεχνικός. Όπως θα γινόταν γνωστό δεκαετίες αργότερα ο Συνταγματάρχης είχε πλαστό διαβατήριο και ταυτότητα και ένα ταξίδι στο εξωτερικό θα αποκάλυπτε ότι δεν ήταν Αμερικανός πολίτης αλλά παράνομος μετανάστης…
Το 1956 ήρθε και το πρώτο Νο1 για τον Έλβις, το “Heartbreak Hotel”, αλλά και το συμβόλαιο με την Paramount Pictures. Μέσα σε λίγα χρόνια ήταν παντού: στο τζουκ μποξ, τον κινηματογράφο με επιτυχίες όπως το Love Me Tender και το Jailhouse Rock αλλά και την τηλεόραση: Στη μικρή οθόνη τα κουνήματα των γοφών του στην αρχή προκάλεσαν σκάνδαλο και λογοκρίθηκαν, σύντομα ομως ο Έλβις έγινε ο αγαπημένος καλεσμένος όλων των μεγάλων τηλεοπτικών show. Mέχρι και ο Φρανκ Σινάτρα, ο προκάτοχός του στις καρδιές των κοριτσιών που άλλοτε τον περιφρονούσε και τον εχθρευόταν τον κάλεσε στην εκπομπή του για να τραγουδήσουν μαζί.
Ο Έλβις ήταν πια ο βασιλιάς.
Ακόμα και η θητεία στον αμερικανικό στρατό δεν επηρέασε την άνοδο του άστρου του. Ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε το κούρεμα της ατίθασης κόμης του και ο άτακτος σταρ έγινε αμέσως «καλό παιδί».
Υπηρέτησε τη θητεία του στη Γερμανία τότε όμως συνέβη κάτι που θα ανέτρεπε τα πάντα: Η μητέρα του, Γκλάντις έφυγε από τη ζωή, έπειτα από προβλήματα με το συκώτι και την καρδιά της. Ήταν μόλις 46 ετών. Ο Έλβις είχε πάρει άδεια για να βρίσκεται κοντά της, η μητέρα του όμως πέθανε δύο μέρες μετά την επιστροφή του στο Μέμφις.
Ο Έλβις ήταν απαρηγόρητος. Δεν σταμάτησε λεπτό να κλαίει στην κηδεία της. «Ήταν το πιο θλιβερό θέαμα που έχω δει» διηγήθηκε μια οικογενειακή φίλη. Δεν ξεπέρασε ποτέ το θάνατό της και έχοντας χάσει το πιο στενό και αγαπητό του πρόσωπο δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει έναν τόσο ισχυρό δεσμό με κάποιον άλλο άνθρωπο.
Κατά κάποιο τρόπο η μοίρα του ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη. Τα χάπια δεν θα αργούσαν να βρουν το δρόμο προς το κενό που θα προσπαθούσε ολοένα και περισσότερο να πληρώσει ο καλλιτέχνης τις επόμενες δεκαετίες.
Πολλές από τις πτυχές της ιστορίας του Έλβις μοιάζουν ιδιαίτερα προβληματικές σήμερα: Όπως η έλξη του για ανήλικα κορίτσια. Στη Δυτική Γερμανία ο Έλβις γνώρισε μια νεαρή έφηβη ονόματι Πρισίλα Μπολιέ. Του θύμιζε την μητέρα του και έτσι ξεκίνησε ένα πολυετές φλερτ- σήμερα κάποιοι θα το περιέγραφαν ως grooming- που οδήγησε στον γάμο τους την 1η Μαΐου 1967 στο Λας Βέγκας της Νεβάδα.
O Έλβις ήθελε πολύ να αποκτήσει οικογένεια, να έχει μια σύζυγο και να είναι πιστός σε αυτήν στην θεωρία, στην πράξη όμως ήθελε να έχει πολλές γυναίκες. Αφού η Πρισίλα έφερε στον κόσμο το 1968 την μοναδική τους κόρη, Λίζα Μαρί, ο Έλβις της εξήγησε ότι δεν μπορούσε πλέον να την δει ερωτικά. Ταυτόχρονα ήθελε να ελέγχει τα πάντα στη ζωή της. Στην Γκρέισλαντ, την επιβλητική του κατοικία στο Μέμφις, η Πρισίλα έπρεπε να συμμορφώνεται με κάθε του επιθυμία. Της απαγόρευε να φορά συγκεκριμένα χρώματα και ήθελε να είναι πάντοτε βαμμένη. Δεν την είχε δει ποτέ χωρίς μακιγιάζ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 70, ο θρόνος του Έλβις είχε αρχίσει να κλονίζεται. Από επαναστάτης ήταν πια μέρος του κατεστημένου. Τραγούδαγε στα μεγάλα καζίνο του Τέξας και είχε συναντηθεί με τον Ρίτσαρντ Νίξον ζητώντας του να απαγορεύσει στους Beatles να έρθουν στην Αμερική επειδή ΄τους θεωρούσε επικίνδυνους για τη χώρα.
Ο εθισμός του σε συνταγογραφούμενα φάρμακα και στο αλκοόλ είχε αλλάξει την εξωτερική του εμφάνιση. Κάθε χρόνο βάραινε και περισσότερο και οι φανταχτερές φορεσιές του Βέγκας τον είχαν μετατρέψει σε παρωδία του εαυτού του. Ο χωρισμός του από την Πρισίλα και το γεγονός ότι εκείνη είχε βρει πρώτη νέο σύντροφο ήταν ένα μεγάλο χαστούκι για τον εγωισμό του αστέρα. Στα επόμενα χρόνια θα συνδεόταν με αρκετές γυναίκες, παράλληλα και χωρίς σοβαρό σκοπό. Η εμπιστοσύνη του στις ανθρώπινες σχέσεις είχε κλονιστεί, την ίδια στιγμή που η εξάρτηση του όλο και μεγάλωνε.
Έπαιξε την τελευταία του συναυλία τον Ιούνιο του 1977, στην Ιντιανάπολη της Ιντιάνα. Μετά τη συναυλία, επέστρεψε στη Γκρέισλαντ με σκοπό να προετοιμαστεί για μια ακόμη περιοδεία. Το πρωί της 16ης Αυγούστου 1977, ο Πρίσλεϊ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, σε ηλικία 42 ετών. Τον βρήκε νεκρό στο μπάνιο ή τότε σύντροφός του η 21 έτους Τζίντζερ Άλντεν. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο θάνατός του προήλθε από υπερβολική δόση συνταγογραφούμενων φαρμάκων.
Ο θάνατος του βασιλιά προκάλεσε παγκόσμια θλίψη σε βαθμό άρνησης: Πολλοί από τους θαυμαστές του εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Έλβις δεν πέθανε ποτέ, αλλά σκηνοθέτησε το θάνατο του για να ζήσει ελεύθερος… Επί χρόνια μάλιστα τα κουτσομπολίστικά περιοδικά είχαν πρωτοσέλιδα με υποτιθέμενες θεάσεις του αστέρα μετά θάνατον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Γκρέισλαντ είναι για αυτούς τόπος προσκυνήματος αφού φιλοξενεί την τελευταία του κατοικία, δίπλα σε αυτές των γονιών του και είναι ανοιχτή για το κοινό που σπεύδει επί δεκαετίες για να δει από κοντά το «βασίλειο» που είχε φτιάξει ο Έλβις.
Το πρόωρο τέλος σφράγισε το μύθο του: Τα τελευταία χρόνια της παρακμής έσβησαν από τη μνήμη του κοινού που θυμάται πάντα τον Έλβις Πρίσλει όπως ήταν στη χρυσή του εποχή. Έτσι, ως το απόλυτο είδωλο τον απόλαυσε και στην ταινία του Μπαζ Λουρμαν με πρωταγωνιστή τον Austin Butler ως Έλβις και τον Τομ Χανκς στον ρόλο του πολυμήχανου Συνταγματάρχη Πάρκερ…
Photo: Getty Images/ Ideal Image
