Πρεμιέρα πραγματοποίησε η παράσταση «Θείος Βάνιας» στο θέατρο προσκήνιο με την Ξένια Καλογεροπούλου να πρωταγωνιστεί μαζί με ένα καστ επιτυχημένων ηθοποιών.
Ο φωτογραφικός φακός βρέθηκε εκεί και απαθανάτισε την ηθοποιό, η οποία έδειχνε υπέρκομψη και ευδιάθετη.
Στον «Θείο Βάνια» ο Τσέχωφ με οξυδέρκεια, χιούμορ και κυρίως συμπόνοια γράφει τέσσερις σκηνές/τέσσερις παρτίδες, στις οποίες συμπυκνώνει όλη την υπαρξιακή αγωνία και το ατελές της ανθρώπινης φύσης.
«Μετά τον κορονοϊό δεν βλέπω καλά, για παράδειγμα τον απέναντί μου δεν τον βλέπω, τα μάτια του. Πρόσφατα έκλεισα τα 86 μου χρόνια και μου κάνανε πάρτι με κεράκια, έλεγα δεν θέλω άλλα γενέθλια, δεν θέλω να ζήσω γενικά, δεν αντέχω να είμαι έτσι, αλλά σιγά -σιγά κάτι άλλαξε γιατί άρχισα να δουλεύω, να κάνω πολλά πράγματα. Από εκεί που ήμουνα στο σπίτι κι έκλαιγα την μοίρα μου τώρα κάνω πολλά. Το βασικό βέβαια είναι η συμμετοχή μου εδώ πέρα, πρόκειται για έναν θίασο πάρα πολύ σπάνιο», ανέφερε η Ξένια Καλογερόπουλου ,ιλώντας στην ΕΡΤ.
«Πέρασα πολύ μεγάλη μοναξιά από τότε που έχασα το φως μου γιατί ήταν και φυσικό έχουν όλοι οι άνθρωποι δουλειές, έχουν παιδιά, έχουν προβλήματα. Πού να έρχονται να βλέπουν μια γριά τυφλή και να της κάνουν παρεούλα. Ημουνα πάρα πολύ μόνη. Τώρα όμως έχει συμβεί το αντίθετο, δεν προλαβαίνω», συμπλήρωσε.
«Είχα αρχίσει να δουλεύω με κομπιούτερ για τυφλούς αρχικά. Τώρα όμως δεν μπορώ, αφού έχω χειροτερέψει. Πατάω όμως ένα κουμπί και ακούω τον ρόλο μου. Τα τελευταία χρόνια τα πέρασα ακούγοντας», σημειώσε η δημοφιλής ηθοποιός.
Αφορμή γι’ αυτό το ανέβασμα γίνεται ένα τραπέζι, ένας υπαρξιακός τόπος όπου τα πρόσωπα καταναγκασμένα να συνυπάρχουν ή σα ριγμένα από πάντα εκεί καλούνται να αναμετρηθούν με τη ματαίωση, τις ψευδαισθήσεις και να αποπειραθούν να συμφιλιωθούν με τη ζωή.
Το τεράστιο αυτό τραπέζι ως αίθουσα πρωινού ή ως ένα παρατηρητήριο ζωής ή ως ένας τόπος που τα πρόσωπα ανεβαίνουν για να δοκιμάσουν τη διαφυγή τους από την καθημερινότητα ενώπιον των υπολοίπων “καλεσμένων”.
Τα πρόσωπα του Τσέχωφ, καθηλωμένα, καθισμένα περιμετρικά τρώνε βουλιμικά, πίνουν τσάι, παλεύουν να ξανανιώσουν και φαντασιώνονται την ομορφιά της ζωής σε μια χορογραφία των μικροπραγμάτων. Ένας ύμνος στη συμφιλίωση με το αδιέξοδο, κι ένας χορός ανθρώπων που προσπαθεί να απαλλαγεί από την επίπονη αναζήτηση της ουτοπίας.
Πρωταγωνιστούν:
Χρήστος Λούλης – Βάνιας
Ξένια Καλογεροπούλου – Μαρία Βασίλιεβνα
Μανώλης Μαυροματάκης– Σερεμπριακώφ
Θεοδώρα Τζήμου – Έλενα Αντρέεβνα
Ηρώ Μπέζου – Σόνια
Φιντέλ Ταλαμπούκας – Άστρωφ
Μαρία Φιλίνη – Μαρίνα
Αντώνης Αντωνόπουλος – Τελιέγκιν
photos: Ndp
