H Τόνια Σωτηροπούλου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό HELLO! και την Τζοβάννα Βλαχάβα. Με τον δικό της μοναδικό τρόπο απάντησε σε όλα και μοιράστηκε σκέψεις και επιθυμίες.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός και γιατί;
Γενικά λατρεύω την Ιταλία. Αγαπημένος προορισμός είναι σίγουρα τα χωριά στη λίμνη Κόμο. Για μένα, είναι σαν πίνακες και η φύση βρίσκεται πάντα σε έκσταση: πλούσια, γεμάτη χρώματα, αρώματα, δέντρα και λουλούδια όπως οι τεράστιες καμέλιες που αγκαλιάζουν τα σπίτια. Η λίμνη δεσπόζει ήρεμη και όμορφη και γαληνεύεις.
Μολονότι είστε και οι δύο πολύ προβεβλημένα πρόσωπα, έχετε επιλέξει με τον Κωστή να προφυλάσσετε την ιδιωτική σας ζωή. Ανέκαθεν είχες αυτήν τη στάση ζωής απέναντι στην αναγνωρισιμότητα;
Ζούμε σε μια μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας στο χώρο μας. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ ότι συμβαίνει κάτι σημαντικό γιατί πραγματικά δεν συμβαίνει. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του – ακόμα και οι φωτογράφοι στο δρόμο που μπορεί κάποιες φορές να σε βγάλουν φωτογραφία ενώ δεν θέλεις. Έχω επιλέξει ένα επάγγελμα του οποίου η επιτυχία είναι εν μέρει ταυτισμένη με την αναγνωρισιμότητα. Το έχω επιλέξει αυτό γιατί ένα κομμάτι μου θέλει να με αγαπούν και να με θαυμάζουν. Θα ήταν αστείο να με πειράζει από τη στιγμή που δεν προσβάλλω και δεν ενοχλώ κανέναν. Φυσικά, κάποιες φορές μπορεί να παρεξηγηθείς και να κάνεις λάθη, και όλο αυτό να φέρει μια ακραία και πικρόχολη αντίδραση, αλλά, και πάλι, δεν μπορούμε ούτε να αρέσουμε σε όλους ούτε όλοι να συμφωνούμε μεταξύ μας.
Τι είναι αυτό που νιώθεις ότι έχεις κερδίσει μέσα από τη σχέση σου με τον Κωστή;
Ο Κωστής είναι σπουδαίος άνθρωπος – και δεν το λέω επειδή είναι ο σύντροφός μου, αντικειμενικά είναι ένα υπέροχο πρότυπο. Είναι ευαίσθητος, ειλικρινής, δίκαιος και λογικός. Έχω κερδίσει και κερδίζω πολλά κάθε μέρα μαζί του. Διαπιστώνω μάλιστα ότι μοιάζουμε στον άνθρωπό μας όσο περνά ο καιρός. Μαζί του έχω μάθει να είμαι πιο ψύχραιμη και να μπαίνω λίγο πιο εύκολα στη θέση του άλλου. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρήκαμε ο ένας τον άλλο.
Σε αγχώνει ο χρόνος που περνά; Είσαι συμφιλιωμένη με την ιδέα ότι μεγαλώνεις;
Μου αρέσω περισσότερο τώρα που μεγαλώνω από τη μία και από την άλλη, γυρίζοντας το βλέμμα πίσω, στα 20 και κάτι, σκέφτομαι «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα». Θα έκανα σίγουρα κάποια πράγματα διαφορετικά. Μου αρέσει που είμαι πια γυναίκα και όχι κορίτσι, που είμαι ενήλικη. Μου αρέσει που δεν μπορώ να ξενυχτήσω γιατί αισθάνομαι πως θα χάσω τη μέρα και, πάνω απ’ όλα, που δεν σκορπίζομαι. Αντιλαμβάνομαι πιο πολύ την αξία του χρόνου, σέβομαι τις στιγμές μου και τις μοιράζομαι μόνο εκεί όπου θέλω.
Η μητρότητα υπάρχει ως σκέψη στο μυαλό σου ή είναι μια συνθήκη ζωής που αισθάνεσαι ότι είναι ακόμη μακριά από σένα;
Δεν είναι μακριά. Δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά είναι κάτι που θέλω να συμβεί. Δεν είναι ο στόχος μου για αύριο, αλλά θέλω να έρθει στη ζωή μας. Έχουμε πολλή αγάπη να δώσουμε και θα το κάνουμε κάποια στιγμή.
