Η Κατερίνα Διδασκάλου μίλησε στο περιοδικό HELLO! και τη Σόνια Μαγγίνα για την επιτυχημένη σειρά “Άγριες Μέλισσες” που πρωταγωνιστεί.
Η αγαπημένη ηθοποιός αναφέρθηκε στη ζωή στο Διαφάνι, τα νούμερα τηλεθέασης και τα μαθήματα ζωής που έχει πάρει από τον ρόλο της.
Πώς κυλά η ζωή στο γραφικό Διαφάνι;
Αν με ρωτάτε ως Κατερίνα, τα ελληνικά χωριά τα αγαπώ πολύ. Η Μυρσίνη όμως το Διαφάνι δεν το αγαπά. Είναι πολύ αστή, ζει με κοινωνικά κλισέ. Έχει χάσει τον πατέρα της, ο οποίος αυτοκτόνησε στο οικονομικό κραχ, κι αυτό της έχει αφήσει τεράστιο τραύμα γιατί η οικογένειά της καταστράφηκε ολοσχερώς. Επομένως, το πολύ στενό περιβάλλον στο οποίο είναι ερωτική μετανάστρια δεν της κάνει, δεν ταιριάζει στον τρόπο με τον οποίο έχει μεγαλώσει. Ας μην ξεχνάμε ότι η Μυρσίνη μιλά εξαιρετικά γαλλικά –λέει στην κόρη της αποφθέγματα του Ροσφουκό –, οπότε πώς να αντέξει στο Διαφάνι; Τώρα που ζει στη Λάρισα, ξανανιώθει αστή.
Τη συμπαθείτε, την κατανοείτε;
Αν δεν την κατανοούσα, δεν θα μπορούσα να την παίξω. Γι’ αυτό έγραψα λεπτομερή βιογραφία της – πάντα το κάνω βέβαια αυτό με τις ηρωίδες που υποδύομαι. Αν δεν την καταλάβαινα, δεν θα μπορούσα να την ενσαρκώσω αφού η Μυρσίνη είναι μια γυναίκα εντελώς διαφορετική από μένα.
Σας βοηθά και το φιζίκ σας να παίξετε μια αστή κυρία.
Κατά καιρούς έχω παίξει και πολύ λαϊκές και ηρωικές γυναίκες, πολύ διαφορετικούς ρόλους. Πιστεύω πως το φιζίκ μας πρέπει να προσαρμόζεται στον ήρωα, πρέπει να ντυνόμαστε τον ήρωα. Αν δείτε την Ερατώ που υποδύομαι στην παράσταση «Η πόρνη από πάνω», είναι εντελώς αλλιώτικη, δεν έχει ακούσει ποτέ της ότι είναι όμορφη, είναι πολλαπλά κακοποιημένη από το οικογενειακό περιβάλλον και τον άντρα της. Είναι το άλλο άκρο της Μυρσίνης, που ακούει συνεχώς πόσο όμορφη είναι και ο Δούκας λατρεύει το χώμα που πατάει. Ο Λεωνίδας έχει δώσει έναν πολύ ωραίο ορισμό –δεν θα μπορούσα να τον ξεπεράσω– για τη σχέση της Μυρσίνης με τον Δούκα. Έχει πει πως είναι σαν δύο δέντρα που ενώνονται από τις ρίζες έως τα κλαδιά τους και είναι αδύνατον πια να τους ξεχωρίσεις. Γιατί και η Μυρσίνη τον αγαπά πολύ, έχει αλλάξει τον τρόπο ζωής της για χάρη του. Έπειτα, τους έχει συμβεί κάτι τρομερό, έχουν χάσει ένα παιδί. Είναι αξεπέραστο αυτό. Γι’ αυτό μισεί τόσο τις αδελφές Σταμίρη, γι’ αυτό μιλά με τόσο μένος. Οι δυστυχείς άνθρωποι είναι που φέρονται με αλαζονεία και μιλούν με μένος. Πρέπει όμως να την καταλάβω για να μπορέσω να αξιοποιήσω αυτή την υπέροχη, πολυσχιδή ηρωίδα που μου παρέδωσαν οι σεναριογράφοι.
Θεωρείτε πως είναι λίγο άδικη η τόση κουβέντα που γίνεται για τα νούμερα τηλεθέασης;
Ποτέ δεν παρακολουθώ τα νούμερα τηλεθέασης, ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν. Κάνω αυτό που ξέρω με τον καλύτερο τρόπο και είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι οι «Μέλισσες» θα ολοκληρωθούν θριαμβευτικά. Έχουν ήδη γράψει ιστορία – η ελληνική τηλεόραση θα χωρίζεται πλέον σε πριν τις «Μέλισσες» και μετά τις «Μέλισσες». Η μεγάλη νίκη δεν είναι στενά ενός καναλιού και του παραγωγού που τις πίστεψαν, του εξαιρετικού σκηνοθέτη και των ηθοποιών που επιλέχθηκαν. Πρέπει να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο, χωρίς υπερβολικούς ανταγωνισμούς. Ο μεγάλος κερδισμένος είναι το κοινό. Είναι πολύ σημαντικό να είναι υψηλή η αισθητική που μπαίνει στα ελληνικά σπίτια δωρεάν γιατί καθορίζει την αισθητική της χώρας μας. Είναι μεγάλη νίκη όλων μας, και κυρίως του κοινού, να πηγαίνει καλά ένα υψηλό αισθητικά θέαμα.
Ο τρίτος κύκλος καταπιάνεται με ένα δύσκολο, ακανθώδες θέμα, αυτό της χούντας.
Δεν γινόταν αλλιώς, φτάσαμε στο 1966 στο τέλος του δεύτερου κύκλου. Δεν ήταν δυνατόν να προσπεράσουμε την ιστορία. Προσωπικά, θεωρώ πως έχουν τεράστιο ενδιαφέρον και αποτυπώνονται πολύ καλά από τους σεναριογράφους ο ιστορικός περίγυρος και το πώς επηρεάζονται –διαφορετικά ο καθένας– οι ήρωες της ιστορίας. Βλέπουμε ποιος έχει ηθικό ανάστημα, ποιος επωφελείται, ποιος υποφέρει.
Ο πρώτος κύκλος ήταν επικεντρωμένος σε οικογενειακά δράματα και ατελέσφορους έρωτες, ο δεύτερος αφορούσε την κακοποίηση της γυναίκας και ο τρίτος είναι ιδιαίτερα τολμηρός θεματικά, ιδανικός για μια σειρά που θέλει να γράψει ιστορία.
Συμφωνώ και επαυξάνω, δεν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα! Μια σειρά που έχει γράψει ιστορία κλείνει γράφοντας ιστορία. Για μένα, ο τρίτος κύκλος είναι ο πιο ενδιαφέρων διότι, όπως έχει γράψει ο Τ.Σ. Έλιοτ στα «Τέσσερα Κουαρτέτα», «Χρόνος παρών και χρόνος παρελθών. Είναι ίσως και οι δυο παρόντες στο χρόνο το μέλλοντα. Και ο μέλλων χρόνος περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο». Σίγουρα μας διέπει το παρελθόν μας ως χώρα και ως ανθρώπους. Γνώμη μου είναι πως πρέπει, χρησιμοποιώντας την εμπειρία του παρελθόντος, να προχωράμε έχοντας πάρει τα μαθήματά μας.
Εσείς τι είδους μαθήματα ζωής έχετε πάρει;
Περνώντας τα χρόνια, επειδή κατάλαβα πως είμαστε πεπερασμένα όντα, η ζωή είναι μια μικρή βόλτα, κατέληξα να διαπιστώσω ότι είναι πολύ περιττά συναισθήματα η ζήλια και το μίσος και πόσο μεγάλη ελευθερία και υγεία είναι η συγχώρηση. Χαίρομαι που μεγάλωσα με γονείς που μου έμαθαν από πολύ νωρίς τι σημαίνει σέβομαι το περιβάλλον και τους γύρω μου και τρέφομαι σωστά. Πρόκειται για αξίες που δείχνουν προφανείς, αλλά τελικά είναι μεγάλη περιουσία. Στην ουσία, είμαστε οι σκέψεις που κάνουμε, οι λέξεις που λέμε και αυτά που τρώμε.
