Ο Κώστας Σόμμερ και η Βαλεντίνη Παπαδάκη μίλησαν στο HELLO! και τη Σόνια Μαγγίνα για τη ζωή με τον γιο τους, τα συναισθήματά τους και αποκάλυψαν σε ποιον από τους δυο μοιάζει.
Βαλεντίνη, είχες εύκολο τοκετό;
Β.Π.: Είχα εύκολη εγκυμοσύνη και εύκολο τοκετό. Ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά, να ζήσω αυτή την εμπειρία, ενώ την καισαρική τη φοβόμουν. Το μωρό όμως δεν είχε πάρει σωστή θέση. Προσπάθησα πολύ να γυρίσει, έκανα και τις ασκήσεις που μου συνέστησε ο γιατρός μου. Γι’ αυτό και έφτασα στις 42 εβδομάδες. Είπαμε να πάρει το χρόνο του το μωρό, αλλά δεν το αποφάσιζε – και εντέλει αποφάσισε ο γιατρός. Γέννησα με καισαρική και όλα πήγαν καλά, δεν πόνεσα ούτε ταλαιπωρήθηκα.
Κ.Σ.: Η καισαρική είχε προγραμματιστεί για τις 3 Σεπτεμβρίου. Μία ημέρα πριν, η Βαλεντίνη είχε πονάκια από το πρωί και, όταν άρχισαν να έρχονται με μεγαλύτερη συχνότητα, ο γιατρός μάς είπε να πάμε στο μαιευτήριο. Της έκαναν εισαγωγή για κάθε ενδεχόμενο, αλλά δεν με άφησαν να είμαι μαζί της. Πήγα λοιπόν να πιω έναν καφέ και, πριν προλάβω να τον πάρω, με κάλεσε ο γιατρός για να δω τη Βαλεντίνη καθώς την ετοίμαζαν για την καισαρική. Δεν ήξερα καν πόσο θα περίμενα –νόμιζα πολύ–, αλλά, πριν περάσει μισή ώρα, με φώναξαν να δω το μωρό, λίγα λεπτά αφότου γεννήθηκε. Μου φάνηκε τρελό το ότι, μετά από εννέα μήνες, όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά.
Β.Π.: Γέννησα, ακούμπησαν το μωρό πάνω μου –τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμια από τα μάτια μου– και αμέσως μετά μου είπαν πως θα ενημερώσουν τον μπαμπά του.
Ποια ήταν τα πρώτα σας συναισθήματα;
Κ.Σ.: Δεν μπορώ ακόμη να χωρέσω τα συναισθήματά μου σε λέξεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως δεν περιγράφονται, δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσουν όλα αυτά που σε κατακλύζουν.
Β.Π.: Αν και μου έλεγαν πώς θα νιώσω, ότι θα είναι κάτι πρωτόγνωρο, δεν μπορούσα να το φανταστώ. Όταν γεννήθηκε, δεν άκουσα το κλάμα του αμέσως. Τον φρόντισαν όμως οι ειδικοί και, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, άκουσα το πρώτο κλαματάκι του. Παρότι είμαι ψύχραιμος άνθρωπος, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω.
Κ.Σ.: Ό,τι κι αν κάνω στη διάρκεια της ημέρας μου, τον βλέπω μπροστά μου συνεχώς.
Οι πρώτες ημέρες στο σπίτι πώς ήταν;
Β.Π.: Λίγο δύσκολες.
Κ.Σ.: Μου έκανε εντύπωση το γυναικείο ένστικτο, πόσο αυτόματα και πηγαία έκανε από την αρχή κάποια πράγματα η Βαλεντίνη. Πιστεύω πως η πιο δύσκολη ημέρα ήταν η πρώτη. Την πρώτη φορά που αλλάζεις ένα μωρό μόνος σου, νομίζεις πως θα σπάσει. Καταλαβαίνεις πολύ γρήγορα όμως ότι δεν είναι έτσι και αρχίζεις να προσαρμόζεσαι.
Β.Π.: Είχα άγχος αν θα κοιμηθεί, αν είναι όλα σωστά με το θηλασμό –θήλαζα αποκλειστικά τον πρώτο καιρό και ακόμη θηλάζω μετά την επιστροφή μου από τη δουλειά–, ήταν όλα βουνό μέσα στο κεφάλι μου. Τελικά, βρήκαμε το ρυθμό μας, και μάλιστα πιο γρήγορα απ’ ό,τι φανταζόμουν.
Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας μετά τον ερχομό του γιου σας;
Κ.Σ.: Είναι άλλη ζωή!
Β.Π.: Τελείως!
Κ.Σ.: Είναι άλλες οι προτεραιότητές μας. Προτού πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση, πρώτα σκεφτόμαστε το μωρό.
Β.Π.: Για παράδειγμα, μετά την καραντίνα, όταν άνοιξαν τα μαγαζιά, δεν μπορούσα να βγω με άνεση, να ευχαριστηθώ μια έξοδο ούσα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και έχοντας κάποια δυσφορία. Σκεφτόμουν λοιπόν «θα γεννήσω και θα βγω έξω. Θα πάω να φάω και να πιω ένα κρασί». Ούτε στο σπίτι μου έχω πιει κρασί ούτε έξω έχω βγει για φαγητό αφότου γέννησα, και δεν με νοιάζει κιόλας! Έχει μπει σε δεύτερη μοίρα η διασκέδαση.
Κ.Σ.: Η διασκέδασή μας είναι να βλέπουμε το μωρό να γελά.
Β.Π.: Είναι μεγάλος έρωτας!
Βαλεντίνη, πρέπει να πω ότι μοιάζει απίστευτα στον Κώστα.
Β.Π.: Έτσι μας λένε όλοι. Εγώ ήθελα να του μοιάζει. Όσο ήμουν έγκυος, έλεγα «μπορεί να βγει ίδιο ο Κώστας; Μόνο τα μάτια μου να πάρει». Προς το παρόν, δείχνει να μας έχει κάνει τη χάρη.
Ο Κώστας στην προηγούμενη συζήτησή μας δήλωνε πως θα είναι πολύ ενεργός μπαμπάς. Είναι όντως;
Β.Π.: Είναι όντως! Τον κρατά άλλωστε αρκετές ώρες ώστε να πηγαίνω στο Valentine & Co, το χώρο ομορφιάς που έχουμε δημιουργήσει στην Άνω Γλυφάδα. Τον ταΐζει, του αλλάζει πάνες, τα κάνει όλα τέλεια. Πολλοί λένε πολλά πάνω στον ενθουσιασμό τους, αλλά υπολείπονται σε πράξεις. Ο Κώστας δεν είναι έτσι, τα λόγια του τα κάνει πράξεις. Βέβαια, μας βοηθά και η μητέρα μου γιατί και ο Κώστας έχει δουλειές και συχνά λείπουμε ταυτόχρονα.
Κώστα, όταν είσαι μόνος με το μωρό, πώς περνάς;
Κ.Σ.: Κάνουμε τρομερές ασκήσεις, έχουμε πάρει το βρεφικό γυμναστήριο και παίζουμε παρέα εκεί. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα για μένα από το να περνώ χρόνο με το μωρό μου. Το μόνο που με προβληματίζει είναι όταν αρχίζει να κλαίει και δεν βρίσκω το λόγο στο check list μου – «πάνα καθαρή, έχεις κοιμηθεί, έχεις φάει, όλα check, γιατί κλαις, λεβεντάρα μου;». Τελικά, διαπίστωσα πως βαριέται εύκολα, θέλει εναλλαγή δραστηριοτήτων. Οπότε, παίζουμε μέχρι να κουραστεί και να κοιμηθεί.
Η καθημερινότητά σας πώς έχει διαμορφωθεί;
Β.Π.: Είναι γεμάτη και πολυάσχολη.
Κ.Σ.: Προσπαθούμε ωστόσο μέσα στην καθημερινότητα να κάνουμε τις δραστηριότητες που μας αρέσουν, να παίξουμε τένις ή πάντελ, για παράδειγμα. Όσο μπορούμε, παίρνουμε και το μωρό μαζί μας. Το θεωρώ βασικό και για τους δυο μας, πάντα με την προϋπόθεση ότι υπάρχει ένας άνθρωπος της εμπιστοσύνης μας, της οικογένειάς μας, που μας βοηθά με το παιδί. Είναι σημαντική η συναισθηματική δέσμευση με το μωρό και είμαστε τυχεροί που έχουμε τη μητέρα της Βαλεντίνης να μας στηρίζει.
Τη σχέση σας τη φροντίζετε;
Κ.Σ.: Εννοείται!
Β.Π.: Πάντα υπάρχει χρόνος για μια αγκαλιά ή μια καλή κουβέντα – και βγαίνει αυθόρμητα όταν είσαι καλά με το σύντροφό σου, δεν χρειάζεται να το σκεφτείς. Επίσης, έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, αθλούμαστε μαζί, οπότε και αυτό είναι χρόνος αφιερωμένος στη σχέση μας.
Πώς βιώνεις το ότι είσαι πλέον εργαζόμενη μητέρα;
Β.Π.: Πιστεύω πως βοηθά τη γυναίκα η επιστροφή στον επαγγελματικό της χώρο, ειδικά όταν κάνει αυτό που αγαπά. Βέβαια, όταν είμαι στο σπίτι, μου λείπει η δουλειά μου και, όταν είμαι στη δουλειά, μου λείπει το σπίτι μου. Νιώθω όμως χαρά ως μητέρα και παίρνω χαρά και από τη δουλειά μου. Υπάρχει ισορροπία – και βοήθεια φυσικά.
Κ.Σ.: Θεωρώ πολύ σημαντικό το να κρατά η γυναίκα την επαγγελματική της ταυτότητα ενώ ταυτόχρονα είναι μάνα, σύντροφος, φίλη. Επαναλαμβάνω ωστόσο πως μιλάμε εκ του ασφαλούς γιατί, χωρίς βοήθεια, τα πράγματα σαφώς δυσκολεύουν.
