Ήταν η Έλενα Ναθαναήλ και η Ζωή Λάσκαρη που κατάφεραν να «διασπάσουν» το αιώνιο δίπολο Αλίκη- Τζένη. Ωστόσο, υπήρχε και η Μαίρη Χρονοπούλου. Η πρωταγωνίστρια που ήταν μια κατηγορία μόνη της. Μια κατηγορία που δημιούργησε η ίδια.
Η ψιλόλιγνη φιγούρα της, η έμφυτη κομψότητα σε συνδυασμό με τη βραχνή φωνή της και το διαπεραστικό βλέμμα, δεν υπέκυψε ποτέ στο προφίλ της γυναίκας γατούλας του στα ‘50s και στα ‘60s η Μέριλιν, η Μπαρντό και στα δικά μας η Αλίκη δίδασκαν.
Βλέποντας την Μαίρη Χρονοπούλου στην οθόνη ένιωθες πως αυτή η γυναίκα δεν χρειαζόταν προστασία, κάποιον να τη συνοδεύσει, χωρίς αυτό να της στερεί ούτε ένα πόντο θηλυκότητας.
Δυναμική, αυτεξούσια δημιουργούσε την εντύπωση πως δεν χρειαζόταν ένα νυφικό για να έχει η ζωή της happy end.
Και κάπως έτσι ήταν και στην προσωπική της ζωή.
Η χρυσή καριέρα
Γεννημένη στην Αθήνα το 1933, ήξερε από μικρή πως θέλει να ασχοληθεί με το χώρο της Τέχνης, αν και η μεγάλη της αγάπη ήταν ο χορός. Ωστόσο, μόνο στα 28 της κατάφερε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να απελευθερωθεί από την αυστηρή και καταπιεστική μητέρα της, ενώ ο πατέρα είχε εγκαταλείψει την οικογένεια όταν η Χρονοπούλου ήταν ακόμη 8 ετών.
«Ήμουν ένα παιδί καταπιεσμένο από τη φαμίλια, από τη Γερμανίδα νταντά από μία μαμά πολύ αυστηρή. Αυτή τη στάση που έχουν τα πόδια μου, έφαγα πολύ ξύλο για να την μάθω. Μία κοσμοθεωρία φρικτή. Έκανα την επανάστασή μου όταν απέκτησα οικονομική αυτοτέλεια, ήμουν 28 χρονών και μπορούσα να νοικιάσω ένα σπίτι, πήρα αυτοκίνητο δικό μου και μπόρεσα να φύγω από το σπίτι, από τη μαμά μου. Απερίγραπτο συναίσθημα να ανοίγεις την πόρτα του δικού σου σπιτιού, αλλά και μοναχικό συναίσθημα.Αλλά είναι ωραίο να μην εξαρτάσαι από άλλους. Η ανεξαρτησία, η αυτοτέλεια, η αυτονομία είναι ωραίο πράγμα είναι μαγεία. Ειδικά όταν έχεις στερηθεί τόσο πολύ» είχε εξομολογηθεί η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της.
Ο Φίνος τής έδωσε, το 1954, τον πρώτο της μικρό ρόλο στο «Χαρούμενο Ξεκίνημα» με την δεύτερη εμφάνισή της στο πανί να έρχεται τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1958, στο «Τελευταία Ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη.
Ακολουθεί η δεκαετία των χρυσών επιτυχιών με την Μαίρη Χρονοπούλου να αποδίδει εξίσου εντυπωσιακά τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους :«Κόκκινα Φανάρια», «Πολύ Αργά για Δάκρυα», «Οι Αδίστακτοι», «Κοινωνία Ώρα Μηδέν», «Η Λεωφόρος του Μίσους», «Ορατότης Μηδέν», «Θαλασσιές τις Χάντρες», «Τόσα καλοκαίρια», «Γοργόνες και Μάγκες». Είναι το «Μια Κυρία στα Μπουζούκια», τραγουδώντας «Του αγοριού απέναντι πείτε του πως το θέλω», φορώντας το θρυλικό φόρεμα με τη μαχαιριά στο στήθος, που θα γίνει η εικόνα που θα μας συνοδεύει για πάντα. Ακόμα και να μην είχε κάνει τίποτα άλλο στη ζωή της εκείνη η σκηνή θα ήταν αρκετή, μέρος της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και ο ορισμός της γυναίκας- κυνηγού που ξέρει, διεκδικεί χωρίς ταμπού και αναστολές. Ορόσημο.
Παρόλα αυτά η Μαίρη Χρονοπούλου δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της αλλά επέλεξε να τολμήσει και να τσαλακώσει την εικόνα της ερμηνεύοντας απροσδόκητους ρόλους είτε στο θέατρο είτε στον νέο ελληνικό κινηματογράφο. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο μέγας Θόδωρος Αγγελόπουλος την επέλεξε για να συμμετάσχει σε δύο ταινίες του, στους «Κυνηγούς» αλλά και στο «Ταξίδι στα Κύθηρα», όπου αποκάλυψε εντελώς διαφορετικές πτυχές της υποκριτικής της φυσιογνωμίας όπως και στα «Παιδιά της Χελιδόνας» του Κώστα Βρετάκου αλλά και στο «Προς την Ελευθερία» του Χάρη Παπαδόπουλου.
Οι άντρες της ζωής της
Στη ζωή της, η Μαίρη Χρονοπούλου έκανε μόνο έναν γάμο, το 1975 με τον πρώην βουλευτή Δήμο Μπότσαρη, ο οποίος κράτησε μόλις έναν χρόνο.
O γάμος αυτός όμως, είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα από την ημερομηνία έκδοσης του διαζυγίου. Πιο συγκεκριμένα, μόλις τρεις ημέρες μετά την τελετή. Ήταν ένας γάμος, “δυστυχισμένος” όπως εξομολογούνταν κατά καιρούς η Μαίρη Χρονοπούλου, και ήταν και η αιτία που αποφάσισε για ένα διάστημα να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη και να αναζητήσει δουλειά στο ΚΘΒΕ.
«Ήμουν πάντα ο άντρας της ζωής μου» δήλωνε με νόημα η ίδια, γεγονός που εξηγούσε, πιθανότατα, το γιατί έζησε για τόσα πολλά χρόνια μόνη της. Γυναίκα με πάθος και με έντονη προσωπικότητα φυσικά και γεύτηκε τον έρωτα. Πάντα όμως φρόντιζε να βάζει τους όρου της.
Η πρώτη σχέση της που έγινε γνωστή ήταν αυτή με τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Οι δυο τους μάλιστα είχαν αρραβωνιαστεί αλλά δεν προχώρησαν μαζί. Ο ίδιος, ο Αντρέας Μπάρκουλης στην αυτοβιογραφία του παραδεχόταν ότι υπήρξε βίαιος μαζί της, γεγονός που την έκανε τελικά να φύγει από το σπίτι.
Δημόσια σε μια από τις συνεντεύξεις της είχε παραδεχτεί πως είχε δεχτεί κακοποίηση από σύντροφό της. Εκείνος που στάθηκε τότε δίπλα της και την έσωσε, ήταν ο Νίκος Κούρκουλος, τον οποίο αποκαλούσε “αδελφό” της και στην πορεία βάπτισε τον γιο του, Άλκη. Η σπουδαία ηθοποιός έβγαζε έναν δυναμισμό, πολλές φορές για να “καλύψει” τις τρωτές και ευάλωτες πτυχές της.
«Θηλυκό ήμουν και παραμένω θηλυκό αλλά το παίζω μαγκάκι για να σωθούμε» δήλωνε σε συνεντεύξεις της.
Έναν μεγάλο έρωτα όμως, είχε ζήσει και με τον Μίμη Πλέσσα. Αυτός, ήταν και ο πρώτος της έρωτας, τον οποίο γνώρισε στα 16 της χρόνια.
Σε σχέση υπήρξε και με τον Κώστα Πρέκα ενώ, τελευταίος σύντροφος της ζωής της ήταν ο Νίκος Σταγόπουλος, με τον οποίο γνωρίστηκαν στο θέατρο Πανελλήνιο.
Μαζί μοιράστηκαν δέκα χρόνια κοινής ζωής και υπήρξαν ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια της δεκαετίας του ‘90 παρά τη διαφορά ηλικίας τους. Γι’ αυτό και μετά από τον χωρισμό τους, οι δυο τους παρέμειναν καλοί φίλοι.
οι φωτογραφίες είναι από το fun page της Μαίρης Χρονοπούλου στο instagram
