Η Μαρίνα Σάττι μίλησε στο περιοδικό «Τηλέραμα» που κυκλοφορεί και στον Βασίλη Ανδριτσάνο για όλα όσα παίρνει μαζί της στο Μάλμε, εκεί που το «Ζάρι» της θα δώσει τη μεγάλη μάχη για την πρωτιά στη Eurovision.
Την Πέμπτη, στις 9 Μαΐου, η Μαρίνα Σάττι θα ανέβει στη σκηνή της Eurovision για να ερμηνεύσει live το «Ζάρι» της και να διεκδικήσει μια θέση για την Ελλάδα στο μεγάλο τελικό του Σαββάτου. Το περιοδικό «Τηλέραμα» και ο Βασίλης Ανδριτσάνος συνομίλησαν μαζί της λίγο πριν πετάξει για το Μάλμε της Σουηδίας για όλα όσα ελπίζει και περιμένει από τη μεγάλη γιορτή του τραγουδιού.
Τηλέραμα: Πώς προέκυψε το «Ζάρι»;
Μαρίνα Σάττι: Ήταν Νοέμβριος του 2023 όταν ο OGE μού έστειλε ένα κομμάτι και το έλεγε «Ζάρι». Τον ρώτησα γιατί το έβγαλε έτσι και μου απάντησε επειδή δεν ξέρει αν θα κάτσει ή δεν θα κάτσει. Και μετά μου άρεσε αυτός ο τίτλος, οπότε ο στίχος για το «Ζάρι» γράφτηκε πάνω σε αυτή την ιδέα. Δεν θα ήταν σωστό να πάμε με αγγλικό στίχο!
Νομίζω ότι το βασικό μήνυμα του φετινού πρότζεκτ της Ελλάδας είναι «πάμε με ένα ρίσκο», χωρίς να θέλουμε να μοιάσουμε σε αυτές τις τάσεις της Δύσης, όπου είθισται να υπάρχει ένας συγκεκριμένος ήχος, ένα συγκεκριμένο «καλογυάλισμα» στην εικόνα, και κάπως εν τέλει να μοιάζουμε όλοι μεταξύ μας.
Εγώ ήθελα ακριβώς το ανάποδο να συμβεί. Να φέρουμε αυτό που είναι διαφορετικό, αλλά και να μιλήσουμε μια γλώσσα γνώριμη, από την οποία να μπορεί να πιαστεί κόσμος, οπότε το να πηγαίναμε με αγγλικό στίχο θα ήταν λάθος, θα ήταν ένα μπερδεμένο μήνυμα.
Υπήρχαν πάρα πολλές εκδοχές του τραγουδιού, δηλαδή δοκιμάσαμε σε όλες τις διαφορετικές τονικότητες, σε όλες τις ταχύτητες, να έρθει η γέφυρα μπροστά, όχι, να πάει πίσω, το χορευτικό με τον ζουρνά αρχικά ήταν στο τέλος του κομματιού, μετά είπαμε να έχουμε ένα φινάλε καθαρό και ας μπει στη μέση αυτό.
Το ίδιο συνέβη με τους στίχους… Είχαμε πάρα πολλούς και διαφορετικούς. Εγώ δεν γράφω στίχο, εγώ γράφω μουσική. Αλλά πιστεύω πολύ στον συνδυασμό των ήχων, των φθόγγων και της μελωδίας. Δηλαδή, ας πούμε, και στα δικά μου τραγούδια μπορεί να συνεργαζόμουν με έναν στιχουργό και να του λέω ότι πρέπει η κατάληξη να είναι σε «ω», δεν θέλω να είναι σε «η», γιατί κάθε ήχος και κάθε νότα και συνδυασμός αυτών δημιουργεί ένα άλλο νόημα.
Οπότε, έτσι όπως έρχονταν τα γράμματα, οι φθόγγοι, θεώρησα ότι έχει μια ροή ο λόγος που μου άρεσε, οπότε καταλήξαμε σε αυτόν τον στίχο. Γενικά λέω ιδέες στα παιδιά και, όταν μου λένε «δεν γίνεται», τους λέω: «Γιατί; Δεν κατάλαβα, γιατί δεν γίνεται;». Έτσι ξεκινάει κάθε διάλογος. Στα καλλιτεχνικά δεν πιστεύω ότι έχω κάνει κάποια υποχώρηση, εντάξει, στο πλαίσιο του εφικτού.
Τηλέραμα: Τι είναι η Eurovision για σένα;
Μ.Σ.: Έβλεπα τον διαγωνισμό από όταν ήμουν μικρή, όμως δεν ήταν ποτέ όνειρό μου να πάω στη Eurovision! Τα τελευταία χρόνια δεν την είχα δει, είχα δει όμως εκείνη τη φορά που ήταν η Φουρέιρα. Είχαμε μαζευτεί σε ένα σπίτι και πραγματικά εκείνη τη βραδιά είχα πάρα πολύ άγχος, δεν ξέρω τι είχα πάθει.
Μου είχαν προτείνει κι άλλες φορές από την ΕΡΤ να πάω στον διαγωνισμό και είχα μπει σε διαδικασία να το σκεφτώ και να το φανταστώ, αλλά τελικά έλεγα όχι, γιατί δεν ένιωθα ότι ήμουν έτοιμη για όλη αυτή την έκθεση και το θεωρούσα κάπως άσχετο για τη φάση που ήμουν και αυτά που έκανα τότε. Ίσως δεν είχα και την αυτοπεποίθηση να το υποστηρίξω αυτό.
Αλλά φέτος, όταν μου το ξαναπρότειναν, λέω «γιατί όχι;». Έτσι κι αλλιώς, στο πλαίσιο αυτού που κάνουμε, νομίζω είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα φεστιβάλ στο εξωτερικό, με πολλές χώρες, με κοινό από όλο τον κόσμο, και έχεις να παρουσιάσεις κάτι από την Ελλάδα.
Τηλέραμα: Έχεις άγχος;
Μ.Σ.: Δουλεύαμε το «Ζάρι» από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο. Και όταν ήρθε η στιγμή να το δημοσιοποιήσουμε για πρώτη φορά στην εκπομπή της ΕΡΤ, τότε ναι, είχα άγχος. Τώρα δεν έχω, γιατί έχουμε και δουλειές να κάνουμε, σίγουρα όμως όσο πλησιάζει η μέρα μπορεί και να έρθει πάλι το άγχος.
Βασικά εγώ εξ αρχής σκεφτόμουνα όλες τις παραμέτρους. Εντάξει, πρώτα απ’ όλα ότι είναι μουσικός διαγωνισμός τραγουδιού, που στοχεύει σε μια ζωντανή εμφάνιση στο τέλος και μάλιστα μια ζωντανή εμφάνιση την οποία δεν θα δει ο κόσμος με γυμνό μάτι, αλλά μέσα από έναν φακό και μια οθόνη, γιατί είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Οπότε όλες οι αποφάσεις που έχουμε πάρει ως τώρα, και για τη σκηνική παρουσίαση και για τη μουσική, πιστεύω ότι είναι σωστές. Από την ταχύτητα του τραγουδιού, τον ρυθμό του, που υπάρχει και σε άλλες κουλτούρες και είναι γνώριμο στον κόσμο απ’ έξω, θέλαμε να έχει κάτι που να σου τραβάει την προσοχή με το που ξεκινάει και να έχει και διαφορετικές ποιότητες μέσα σε τρία λεπτά».
Τηλέραμα: Σε τρομάζει ο ανταγωνισμός;
Μ.Σ.: Δεν νιώθω κάτι άσχημο για κανένα από τα παιδιά που διαγωνίζονται. Μουσική είναι και ο καθένας φέρνει αυτό που θέλει να φέρει. Εγώ θα ήθελα να πάμε εκεί και να τα σπάσουμε και να πούνε όλοι «πω, ρε φίλε, τι έκανε η Ελλάδα!». Τώρα μακάρι αν αυτό καταφέρει να πάει καλά και στα αποτελέσματα. Το θέλω, και κυρίως για τον κόσμο, που βλέπω ότι το θέλει, το περιμένει.
Τηλέραμα: Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής στο κομμάτι της χορογραφίας;
Μ.Σ.: Η σκηνή είναι πολύ μεγάλη και φέτος θα είναι σε σχήμα σταυρού. Κάθε άξονας είναι 18 μέτρα, οπότε για να διασχίσεις τη σκηνή στην ουσία ψιλοτρέχεις, μην πω και… χοντροτρέχεις! Στην αρχή κάναμε πρόβα σε έναν άλλον χώρο και τώρα έχουμε πάει σε έναν χώρο που είναι προσομοίωση ακριβώς της σκηνής.
Όταν μπήκαμε στην προσομοίωση αυτού του χώρου, είπαμε πως, για να πάμε από τη μια μεριά στην άλλη, βασικά πρέπει να τρέξουμε. Όλη η χορογραφία είναι στημένη για το τηλεοπτικό σόου. Εντάξει, και όποιος βρίσκεται μέσα στο στάδιο κάποια σημεία θα τα δει και με το μάτι, κάποια άλλα όμως στοιχεία είναι φτιαγμένα μόνο για την κάμερα και τους τηλεθεατές».
Τηλέραμα: Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Μεζνούν, τον χορογράφο της Μαντόνα και της Ροζαλίας;
Μ.Σ.: Ο Μεζνούν από την Κομοτηνή είναι ένας τέλειος, συγκλονιστικός χορογράφος, που «μιλάει» γι’ αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή! Υπάρχουν πολλοί χορογράφοι που συνεργάζονται με μεγάλα ονόματα στο εξωτερικό, αλλά εγώ ήθελα να δουλέψω με τον συγκεκριμένο, γιατί ήξερα ότι θα το πιάσει και επειδή τον θεωρώ πολύ τολμηρό, πολύ άμεσο.
Οι κινήσεις του γράφουνε και επικοινωνούν. Και επίσης δεν φοβάται κιόλας, το οποίο φαίνεται από όλες τις δουλειές του. Και αυτός ρισκάρει. Η αλήθεια είναι ότι το έχει πάρει πάρα πολύ πατριωτικά, γιατί δεν έχει ξανακάνει κάτι με τόσο μεγάλη προβολή, κάτι που να έχει να κάνει με τις ρίζες του. Αν το σκεφτείς, και το «Ζάρι» αν το γυρίσεις τούμπα γίνεται «Ρίζα». Υπάρχει μια περιρρέουσα συγκίνηση στην ατμόσφαιρα και όλοι νιώθουν πολύ ευγνώμονες που τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουν κάτι τέτοιο.
Τηλέραμα: Τι ζαριά θα ήθελες να φέρεις τη βραδιά του ημιτελικού;
Μ.Σ.: Ε, τι να ήθελα να φέρω! Επειδή όντως δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το αποτέλεσμα, θα είναι τέλειο αν αυτός ο αντίκτυπος που είχε το τραγούδι ως τώρα συνεχιστεί και με τη σκηνική παρουσίαση.
Τηλέραμα: Έχεις κάποιο γούρι για τη στιγμή που θα ανέβεις στη σκηνή;
Μ.Σ.: Γούρι είναι οι φίλοι μου, που θα είναι εκεί πάνω μαζί μου και θα χορεύουμε, και ο χορογράφος, που θα είναι έξω από τη σκηνή, και η Ερασμία, που επίσης θα είναι από κάτω, αλλά θα τραγουδάμε μαζί.
Τηλέραμα: Πώς βλέπεις τις αντιδράσεις του κόσμου, καθώς οι μισοί λατρεύουν το τραγούδι σου και οι άλλοι το μισούν;
Μ.Σ.: Αυτό είναι τέλειο! Έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν μπορεί να αρέσει σε όλους, πόσο μάλλον αυτό το κομμάτι, που είναι και κάπως πιο ιδιαίτερο! Είναι πολύ καλύτερο από το να περνούσε και να μην ακουμπούσε.
Υπάρχει βέβαια λίγο ρίσκο στο τραγούδι και στις αποφάσεις που πήραμε. Να πω κάτι που μου ήρθε τώρα; Παλιά, όταν ήμουν μικρή, δεν μου άρεσε καθόλου η μελιτζάνα, έλεγα δηλαδή «τώρα γιατί να το φας αυτό»! Μεγαλώνοντας έχω παρατηρήσει ότι μου αρέσουν κάποιες γεύσεις επειδή ακριβώς δεν μου αρέσουν!
Αυτό που εννοώ είναι ότι, ανάλογα με την εξοικείωση του καθενός με τα επιμέρους στοιχεία του τραγουδιού, μπορεί σε κάποιον να μην αρέσει που είναι τόσο χορευτικό ή «επιθετικό», μπορεί κάποιον να τον ενοχλεί ο ήχος του ζουρνά, μπορεί άλλος να ενοχλείται από τον συνδυασμό των στοιχείων αυτών και να λέει ότι είναι σαν να έχεις βάλει και γλυκόξινη σάλτσα και καραμελωμένο ποπ κορν, λογικό είναι…
Και η μαμά μου, ας πούμε, όταν βγήκε στην ΕΡΤ το τραγούδι, γιατί δεν το είχε ακούσει νωρίτερα, μου είπε: «Ξαφνιάστηκα λίγο». Βέβαια την άλλη μέρα μού έλεγε «κορίτσι μου, τι ξεχωριστή που είσαι» και κάτι τέτοια. Σίγουρα χαίρομαι που είχε έναν αντίκτυπο το τραγούδι και δεν πέρασε απαρατήρητο».
