Η Μελίνα δεν ήταν Αγία. Ήταν μια γυναίκα γεμάτη πάθη και λάθη. Τα πάθη της, ουδέποτε προσπάθησε να τα χαλιναγωγήσει – δεν την ένοιαζε να δείχνει «καθώς πρέπει». Και τα λάθη της, ποτέ δεν επιχείρησε να τα κρύψει κάτω από το χαλί. Τα αναγνώρισε, τα μετάνιωσε, προσπάθησε να τα διορθώσει.
Αν μπορούσε να κάνει έναν απολογισμό της ζωής της, λίγο πριν ο καρκίνος την κερδίσει στο άνισο μπρα-ντε-φερ που έπαιξαν για χρόνια, θα γελούσε με το χαρακτηριστικό, σχεδόν τραγουδιστό γέλιο της.
Η Ελληνίδα Θεά. Η Γυναίκα Φλόγα. Η Παγκόσμια Ελληνίδα. Η Μελίνα της τέχνης, της πολιτικής, του τραγουδιού, του γλεντιού.
Διότι γλέντησε, διασκέδασε, χόρεψε, ταξίδεψε, ερωτεύτηκε, παθιάστηκε, έκλαψε, αγωνίστηκε. Διότι έζησε. Έζησε δυο – τρεις ζωές, στη συσκευασία της μιας. Με τον τρόπο που ήθελε, χωρίς φραγμούς, περιορισμούς, κοινωνικές συμβάσεις, ηθικές υποχρεώσεις και άλλα τέτοια «μικροαστικά».
Διαβάστε περισσότερα στο intronews.gr
