Ο Νίκος Πολυδερόπουλος, που ερμηνεύει τον Σταυρίνο στο «Μαύρο Ρόδο» του Mega και μέχρι πριν από λίγες ημέρες ήταν στην «Ποντικοπαγίδα» στο θέατρο Νέος Ακάδημος, ξεδιπλώνει στο HELLO! και τη Σόνια Μαγγίνα αβίαστα και με πολύ ξεκάθαρη οπτική τις σκέψεις του για την πορεία του στο θέατρο και στην τηλεόραση, την αντιμετώπιση της διαφορετικότητας από την ελληνική κοινωνία και τις αξίες που τον χαρακτηρίζουν και αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια, που επαγγελματικά τον φέρνουν αντιμέτωπο με τον πρώτο του μονόλογο, ενώ στα προσωπικά του εκμυστηρεύεται ότι νιώθει έτοιμος να γίνει πατέρας.
Η «Ποντικοπαγίδα» έριξε την αυλαία, έπειτα από τρεις επιτυχημένες σεζόν. Τι κάνεις συνήθως για να χαλαρώσεις μετά από το θέατρο;
Διαβάζω για το πανεπιστήμιο. Σπουδάζω ελληνικό πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Πάντα μου άρεσε η ελληνική ιστορία, να μαθαίνω για τους αρχαίους Έλληνες, την κληρονομιά μας, τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Όλα αυτά περιλαμβάνονται στην ενότητα που έχω επιλέξει, κι αυτό με βοηθά να τα βάλω χρονικά σε μια σειρά στο κεφάλι μου. Όταν ήμουν μικρός, δεν διάβαζα λόγω δυσλεξίας, μεγαλώνοντας όμως το ΕΑΠ μού δίνει τη δυνατότητα, μέσα από τα διαδικτυακά μαθήματα, να διευρύνω τους ορίζοντές μου.
Πότε διαγνώστηκες με δυσλεξία;
Μεγαλύτερος, ήμουν μαθητής λυκείου πλέον. Όταν ήμουν μικρότερος, δεν ξέραμε τι είχα, καταλάβαινα όμως ότι υπάρχει μεγάλο θέμα. Επίσης, έχω το ίδιον να ανοίγω δέκα δουλειές ταυτόχρονα γιατί έχω και ελλειμματική προσοχή. Λόγω ΔΕΠΥ, δεν μπορώ να μείνω σταθερός κάπου, είμαι συνεχώς σε κίνηση.
Για τους ρόλους πώς συγκεντρώνεσαι;
Να ξεκινήσω από το γεγονός ότι αγαπώ πολύ αυτό που κάνω ως δουλειά. Σαφώς αντιμετωπίζω κάποια θέματα, αλλά έχω το πλεονέκτημα της σιωπηρής ανάγνωσης και της φωτογραφικής μνήμης, που σημαίνει πως ό,τι διαβάζω το μαθαίνω την ίδια στιγμή. Για να συγκεντρωθώ, πρέπει να είμαι μόνος μου ώστε να μελετήσω το ρόλο απομονωμένος, με ηρεμία, χωρίς οπτικοακουστικά ερεθίσματα.
Οι συνάδελφοί σου το σέβονται αυτό;
Άλλοτε ναι, άλλοτε όχι. Όχι πάντα από πρόθεση, μπορεί κι εγώ να αποσυντονίζω τους συναδέλφους έτσι όπως γυρίζω σαν σβούρα. Πλέον, όμως, φροντίζω να ενημερώσω, κι αυτό έχει βοηθήσει πολύ. Στην αρχή ήμουν κρατημένος, φοβόμουν να το πω, ντρεπόμουν. Αποφάσισα όμως ότι πρέπει να σέβομαι τον εαυτό μου και τη διαφορετικότητά μου. Κι όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, σε σέβονται και οι άλλοι.
Η κοινωνία έχει βελτιωθεί ως προς την οποιαδήποτε διαφορετικότητα, τη σέβεται περισσότερο;
Νομίζω πως η κοινωνία δεν θα σεβαστεί τη διαφορετικότητα αν εμείς οι ίδιοι δεν σεβαστούμε πρώτοι τον εαυτό μας. Θεωρώ το σεβασμό ατομικό θέμα και όχι κοινωνικό. Υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που δεν σέβονται τον εαυτό τους, κατά συνέπεια ούτε τον άλλο. Η κοινωνία του σήμερα εμπεριέχει μεγάλο ανταγωνισμό και εγωισμό. Μέσα στην ατυχία μας με το ξέσπασμα της πανδημίας, μας δόθηκε και η ευκαιρία, όταν μείναμε μόνοι λόγω καραντίνας, να πάρουμε χρόνο για μας και να διορθώσουμε τα λάθη μας. Μια μερίδα ανθρώπων το έκανε, η πλεονότητα δυστυχώς όχι. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία έχουν χαθεί οι ηθικοί φραγμοί, δεν έχει καμία σημασία αν είσαι έντιμος ως άνθρωπος ή αν κρατάς το λόγο σου, σημασία έχει να μπορείς να ελίσσεσαι με όσους δεν διαθέτουν αξίες. Θα μπορούσαμε να βγούμε καλύτεροι ζώντας όλη αυτή την κατάσταση της πανδημίας, να γίνουμε πιο ανιδιοτελείς, πιο κοινωνικά ωφέλιμοι.
Εσύ πήρες χρόνο για σένα;
Ναι. Πήγα στη Γαύδο για δύο μήνες, εκεί πέρασα την πρώτη μεγάλη καραντίνα εντελώς μόνος. Έκανα μια ενδοσκόπηση για την πορεία και τις επιλογές μου. Το χρειαζόμουν και το εκτίμησα. Από μικρός είχα και συνεχίζω να έχω ανησυχίες, προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα από διαφορετικά πρίσματα και μου αρέσει να μη μένω ίδιος, να εξελίσσομαι.
Ωστόσο κάπου πρέπει να έχεις κάποιες σταθερές – οικογένεια, φίλους, σύντροφο.
Φυσικά! Η οικογένειά μου, η σύντροφός μου αλλά και οι φίλοι μου είναι μεγάλες σταθερές στη ζωή μου. Οι γονείς μου, άνθρωποι μιας μικρής κοινωνίας, ενός χωριού, αγωνίστηκαν να διδάξουν σε μένα και στα αδέρφια μου τις αξίες της οικογένειας, τη σπουδαιότητα του να μοιράζεσαι, το πόσο σημαντικό είναι να κρατάς το λόγο σου, τι σημαίνει να έχεις μπέσα. Θεωρώ πως για ό,τι έχω καταφέρει έως σήμερα μεγάλο εφόδιο ήταν όλα όσα πήρα από τους γονείς μου. Παρότι έφυγα μικρός από το σπίτι μου για να κυνηγήσω τα όνειρά μου, αυτά με ακολουθούν ακόμη και τους είμαι ευγνώμων.
Τη διαφορετικότητα την υπερασπίζεσαι και μέσα από το ρόλο του Σταυρίνου στο «Μαύρο Ρόδο» καθώς ο ήρωας που υποδύεσαι είναι σε αμαξίδιο.
Χαίρομαι πολύ που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία μέσα από το συγκεκριμένο ρόλο, με τον οποίο –οφείλω να πω– υπάρχει προσωπική ταύτιση σε ένα βαθμό καθώς παλαιότερα είχα ένα ατύχημα, με αποτέλεσμα να βρεθώ για αρκετούς μήνες σε αμαξίδιο. Ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα γιατί ξύπνησαν μέσα μου άσχημες μνήμες, οι οποίες όμως αποτέλεσαν εφαλτήριο για το υποκριτικό κομμάτι. Για να γυρίσω κάποιες σκηνές, έφερνα στο μυαλό μου καταστάσεις που είχα ζήσει τότε. Γενικά νιώθω χαρούμενος και ευγνώμων για τους ρόλους που έχω τη δυνατότητα να ερμηνεύσω επειδή πάντα έχουν κάτι διαφορετικό – από τον Ορφέα στο «Τατουάζ», που ήταν κατά συρροήν δολοφόνος, μέχρι τον Σταυρίνο.
Ο ρόλος του δολοφόνου πόσο σε έχει κυνηγήσει;
Πάρα πολύ! Δύο ρόλοι το έχουν κάνει σε τέτοιο βαθμό: ο Ορφέας και ο Μύρος στο «Μπρούσκο». Να φανταστείς ακόμη έρχονται και μου λένε μαντινάδες! Είναι φοβερό το πόσο μπορεί να σε χαρακτηρίσει ένας ήρωας. Χαίρομαι όμως που μπορεί να έχουν μείνει στον κόσμο αυτοί οι ήρωες, αλλά ακόμα μεγαλύτερη χαρά μού δίνει το ότι δεν έχω κατηγοριοποιηθεί ως ηθοποιός – είτε κωμικός είτε δραματικός. Άλλωστε παλεύω για αυτό μέσα από τις επιλογές που κάνω, ώστε να μπορώ να παίζω σε όλα τα είδη.
Όταν ολοκληρωθεί η σειρά, πώς θέλεις να πέσει η αυλαία για τον Σταυρίνο;
Το «Μαύρο Ρόδο» ολοκληρώνεται φέτος, δεν θα έχει δεύτερο κύκλο. Έχω ήδη ωραίες αναμνήσεις και συναισθήματα και φαντάζομαι πως θα ενταθούν καθώς έχουμε ακόμη περίπου ένα μήνα γυρισμάτων. Θα ήθελα να δικαιωθεί ο Σταυρίνος, να μάθει την αλήθεια, ότι ο αδελφός του είναι υπεύθυνος για το ατύχημά του, και, ενδεχομένως, να πάρει την εκδίκησή του, η οποία δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι. Την εκδίκηση τη θέλει ο ήρωας, εγώ θα έμενα στη δικαίωση, δεν είμαι εκδικητικός στη ζωή μου. Προτιμώ να είμαι ντόμπρος και αληθινός και να λέω επιτόπου και ανοιχτά τι με ενοχλεί.
Συγκρουσιακός είσαι;
Όχι, γιατί αντιδρώ άμεσα, λέω ό,τι νιώθω την ίδια στιγμή. Όταν κρατάς πράγματα μέσα σου, συσσωρεύονται και είναι πιθανό, όταν τελικά τα εκφράσεις, να το κάνεις με τρόπο που θα σε οδηγήσει να χάσεις το δίκιο σου. Προσωπικά, βάζω από την αρχή τα όρια που έχω για να προστατεύω τον εαυτό μου.
Θεατρικά, ήσουν στη σκηνή του Νέου Ακάδημου παίζοντας στην «Ποντικοπαγίδα» της Άγκαθα Κρίστι. Ένας ακόμα κύκλος που έκλεισε.
Ο θεατρικός χειμώνας ήταν υπέροχος, με μια παράσταση που παίχτηκε τρία χρόνια και με σχεδόν όλες τις βραδιές sold-out τον τρίτο χρόνο. Όλοι οι συνάδελφοι ήταν εξαιρετικοί, υπήρχαν μεταξύ μας αγάπη και κατανόηση. Το να περνάμε καλά σε μια δουλειά είναι για μένα ευτυχία και χαρά. Και στην «Ποντικοπαγίδα» και στο «Μαύρο Ρόδο» περάσαμε καλά.
Είσαι έτοιμος για καινούρια πράγματα;
Του χρόνου θα βρίσκομαι και πάλι στον Νέο Ακάδημο, με άλλο ένα έργο της Άγκαθα Κρίστι, το «Μάρτυρα Κατηγορίας», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Στο θίασο, που δεν έχει κλείσει ακόμη οριστικά, θα είναι η Ευγενία Δημητροπούλου, ο Θανάσης Κουρλαμπάς, ο Γιάννης Δρακόπουλος, ο Χάρης Γρηγορόπουλος και ο Θοδωρής Κατσαφάδος. Μάλιστα, πριν παίξω για πρώτη φορά σε έργο της Άγκαθα Κρίστι –που ήταν η «Ποντικοπαγίδα»–, συμμετείχα στις «8 Λέξεις», όπου υποδυόμουν ένα φανατικό θαυμαστή της, ο οποίος έγραφε μυθιστορήματα και μέσα από ένα από αυτά λύθηκε όλη η πλεκτάνη της σειράς. Έκτοτε η μία δουλειά μετά την άλλη έχουν να κάνουν με τη συγκεκριμένη συγγραφέα. Ετοιμάζω ωστόσο κάτι για το καλοκαίρι, μια περιοδεία με κωμικό μονόλογο.
Έχεις ξανακάνει μονόλογο;
Όχι, είναι η πρώτη φορά. Το έργο λέγεται «Ανδρική νοημοσύνη, οξύμωρο;», είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία του Ρόμπερτ Ντιμπάκ και θα ανέβει σε διασκευή και σκηνοθεσία της Αναστασίας Παπαστάθη. Πραγματεύεται τα θέλω των αντρών και των γυναικών σε μια σχέση και ξεκινά όταν ένας άντρας θεωρεί πως έχει βρει τη γυναίκα των ονείρων του, αλλά εκείνη τον εγκαταλείπει λίγο πριν από τον αρραβώνα. Οι απαντήσεις έρχονται μέσα από συζητήσεις με πέντε διαφορετικούς αντρικούς χαρακτήρες, τους οποίους ενσαρκώνω εγώ. Είναι ένα έργο που με έχει ιντριγκάρει, ξεδιπλώνει πράγματα που έχουμε όλοι –άντρες και γυναίκες– μέσα μας και είναι φοβερά αστείο. Θέλω να έρθει ο κόσμος να το δει γιατί μας λείπει το γέλιο και το έχουμε ανάγκη.
Τα τηλεοπτικά πλάνα σου;
Είμαι σε συζητήσεις προς το παρόν, μέσα στο επόμενο μήνα θα παρθούν αποφάσεις.
Είσαι ευχαριστημένος με όσα έχει καταφέρει;
Είμαι ευχαριστημένος και με αυτά που έχω καταφέρει και με τα λάθη που έχω κάνει. Είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου από όλες τις πλευρές. Δεν είμαι μίζερος, είμαι θετικός άνθρωπος, δεν επιτρέπω να με χαλάσουν πράγματα που ουσιαστικά δεν έχουν σημασία. Γνωρίζω τις δυνατότητές μου, θέλω να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερος και εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που αγαπώ, οι οποίοι είναι λίγοι. Έτσι κι αλλιώς, λίγους ανθρώπους χρειαζόμαστε, λίγους και καλούς.
Ένας τόσο αεικίνητος και ανήσυχος άνθρωπος πώς είναι στη σχέση του;
Είμαι σταθερός γιατί εξερευνώ τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου. Με το χρόνο, αλλάζουμε κι εμείς και οι σχέσεις, ο έρωτας περνά διαφορετικά στάδια –άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά–, και η φύση μου με βοηθά να είμαι παρών σε όλες αυτές τις αλλαγές. Ο έρωτας βέβαια είναι πανδαμάτωρ, δεν μπορούμε να του κάνουμε κουμάντο, αυτός μάς κάνει. Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός που μου ταιριάζει ως συντρόφου είναι «μικρός εξερευνητής».
Ζεις ένα μεγάλο έρωτα τώρα;
Ζω σε μια πολύ καλή προσωπική περίοδο.
Την οποία προστατεύεις πολύ.
Ναι, γιατί αυτό είναι δικό μου κομμάτι, κανενός άλλου. Τα δικά μας κομμάτια πρέπει να τα προστατεύουμε.
Ποια είναι η μεγαλύτερή σου θαυμάστρια, η σύντροφός σου ή η μητέρα σου;
Ασυζητητί η μητέρα μου είναι η Νο 1 fan μου. Συνήθως έχει μεγαλύτερο άγχος από μένα για τις δουλειές που κλείνω. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «Με ρωτάνε εδώ στο χωριό. Τι να πω στον κόσμο, πού θα σε δει;». Έτσι είναι, πρώτα μαθαίνει τα νέα μου το χωριό και μετά οι υπόλοιποι.
Σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά όταν πηγαίνεις στο χωριό σου;
Καθόλου! Ούτε κι εγώ όμως αντιμετωπίζω το χωριό μου διαφορετικά, είμαι αυτός που ήμουν. Δεν με έχει αλλάξει η δουλειά μου ούτε η τηλεόραση. Δεν το επιδιώκω έτσι κι αλλιώς. Με ενδιαφέρει να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι καλά και καλός σε αυτό που κάνω. Από εκεί και πέρα, στο χωριό έχω τους ίδιους φίλους από τότε που πήγαινα στο δημοτικό. Απλώς, έχει ανοίξει ο κύκλος με νέους φίλους στο πέρασμα του χρόνου.
Τι προσωπικά σχέδια κάνεις για το καλοκαίρι σου και για το μέλλον σου;
Το καλοκαίρι εύχομαι να έχω λίγες ημέρες ελεύθερες για να πάω διακοπές, να ξεκουραστώ και να δω ανθρώπους που αγαπώ. Τα μελλοντικά μου σχέδια σίγουρα περιλαμβάνουν επαγγελματική και προσωπική εξέλιξη. Αν με ρωτούσες μάλιστα αν είμαι κοντά στην πατρότητα, θα σου απαντούσα θετικά. Είμαι σε μια φάση της ζωής μου στην οποία θα μπορούσα να γίνω πατέρας.
ΦΩΤΟΓΡΑΦOΣ: ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΟΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΟΥΚΑΣ
FASHION ASSOCIATE: ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗΣ
ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΜΑΡΙΟΣ ΖΟΥΛΗΣ
grooming: ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΟΥΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ATHENS CAPITAL CENTER HOTEL MGALLERY COLLECTION (ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 4 ΚΑΙ ΚΡΙΕΖΩΤΟΥ 2, ΤΗΛ. 214 4442000) ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
