Η Ντέλλα Ρούνικ ήταν μια από τις στενές και αγαπημένες φίλες της Ιβάνα Τραμπ από τη δεκαετία του 90 μέχρι το τέλος της ζωής της πρώτης συζύγου του Ντόναλντ Τραμπ που “έφυγε” ξαφνικά πέφτοντας από της σκάλα του σπιτιού της στη Νέα Υόρκη πριν λίγες μέρες.
Η εικαστικός και συγγραφέας μίλησε αποκλειστικά στο HELLO! για την καλή της φίλη Ιβάνα Τραμπ που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών.
«Tην Ιβάνα τη γνώριζα από τη δεκαετία του ’80 καθώς τη συναντούσα σε διάφορα φιλανθρωπικά events στη Νέα Υόρκη. Ήρθαμε όμως κοντά το 1991, όταν χώριζε από τον Ντόναλντ Τραμπ κι εγώ με το σύζυγό μου, Χέρμπερτ Ρούνικ, είχαμε πάρει το σπίτι μας στο Παλμ Μπιτς, που ήταν κοντά στο Mar-a-Lago, όπου ζούσε εκείνη.
Επειδή ο κύκλος του Παλμ Μπιτς είναι πολύ κλειστός, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Ήταν πολύ όμορφη τότε, ζωηρή, ακμαία, με boyfriends. Λίγο καιρό αργότερα –μόλις είχε πεθάνει ο σύζυγός μου κι εγώ ασχολούμουν ακόμη με την εταιρεία μας, ειδικά με την πολύ επιτυχημένη σειρά Niteline–, μου ζήτησε να της φτιάξω μια σειρά από ρούχα για να τα πουλά προς μαζική κατανάλωση από τις εξαιρετικά επιτυχημένες εκπομπές που είχε τότε στο τηλεοπτικό δίκτυο QVC, τον κολοσσό του telemarketing, ειδικά εκείνη την εποχή.
Η Ιβάνα, που δεν ήξερε και πάρα πολλά για υφάσματα και ρούχα, τα ήθελε όλα από πανάκριβο μετάξι 16 mm, αλλά και να μην ξεπερνούν τα 180 δολάρια σε τιμή. Εγώ γέλασα και της είπα, δείχνοντάς της τις σειρές από τα ρούχα της εταιρείας μας: “Διάλεξε από εκεί είκοσι κομμάτια για σένα και από εδώ είκοσι για την κόρη σου. Σου τα κάνω δώρο”.
Δεν κάναμε λοιπόν ποτέ δουλειά μαζί, από τότε όμως γίναμε κολλητές φίλες. Συχνά, μάλιστα, φορούσε ένα από τα φορέματα που της είχα δώσει εκείνη την ημέρα, τα οποία ήταν από τα αγαπημένα της. Ήταν ένας ιδιαίτερος, πανέξυπνος άνθρωπος.
Αν δεν την είχε γνωρίσει, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα είχε φτάσει εκεί όπου έφτασε. Η Ιβάνα ήταν εκείνη που τα σκεφτόταν και τα κυνηγούσε όλα. Είχε χαρισματικό χαρακτήρα και έλεγε πάντα αυτό που σκεφτόταν με αφοπλιστικό τρόπο, χωρίς ποτέ να υποτιμά. Ήταν απλή και ταπεινή με όλους. Ούτε πρόσβαλλε ούτε κολάκευε.
Συχνά, όταν περπατούσαμε στο δρόμο, έρχονταν και της μιλούσαν διάφοροι. Εκείνη συζητούσε μαζί τους με θερμότητα και καλή διάθεση, σαν να τους γνώριζε καλά. Όταν έφευγαν, με ρωτούσε: “Ποιος ήταν αυτός, τον ξέρεις;”. Ήταν εξίσου ευγενική με όλους, ενώ είχε μοναδική αίσθηση του χιούμορ. Δεν έκρυβε το παρελθόν της. “Γεννήθηκα στην Τσεχία και ο πατέρας μου δούλευε σε εργοστάσιο με παπούτσια. Αν δεν είχα φύγει, κι εγώ εκεί θα δούλευα σήμερα!”, έλεγε.
Είχε έρθει δύο φορές στη Μύκονο, για τα γενέθλιά μου το 2006 και το 2007. Ήταν η χαρά του πάρτι, έτοιμη να χορέψει, να γελάσει και να διασκεδάσει. Στο σπίτι της φρόντιζε τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια – από τα σεντόνια και τις διπλωμένες πετσέτες μέχρι και το χαρτί τουαλέτας, με την άκρη του οποίου έφτιαχνε λουλουδάκι. Ήταν πολύ καλή μητέρα, και μάλιστα αρκετά αυστηρή με τα παιδιά της. Τα μεγάλωσε μαζί με τη μητέρα της – η οποία ζει ακόμη, αλλά δεν γνωρίζει ότι η κόρη της πέθανε. Ήταν επίσης πολύ περιποιητική με τους φίλους της.
Κάποτε που ήμαστε μαζί σε διακοπές στη Μεσόγειο με το σκάφος της και χρειάστηκε να φύγω νωρίτερα, ήρθε μαζί μου στο ξενοδοχείο. Επειδή θα αναχωρούσα τα χαράματα, ξύπνησε πρώτη, ετοίμασε πρωινό, στόλισε το τραπέζι με λουλούδια και ήπιαμε μαζί τον καφέ μας. Επιπλέον, ήταν συναισθηματικός άνθρωπος.
Στο σπίτι μου στο Παλμ Μπιτς διάβασε το γράμμα που μου είχε γράψει ο σύζυγός μου λίγο πριν φύγει από τη ζωή –ένα γράμμα γεμάτο από τα αισθήματά του για μένα– και έβαλε τα κλάματα. Μου εξομολογήθηκε ότι αν της είχε γράψει ένα τέτοιο γράμμα ο Ντόναλντ, δεν θα ήθελε κάτι περισσότερο στη ζωή της. Όταν την είχες ανάγκη, ήταν πάντα δίπλα σου.
Την έχω ζήσει στα καλύτερα και στα χειρότερά της. Δυστυχώς, μετά το χωρισμό της από τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν είχε τα ευτυχισμένα χρόνια που της άξιζαν με τους συντρόφους της. Είχα πάει στο γάμο της με τον Ρικάρντο Ματσουκέλι, με τον οποίο χώρισε μετά από λίγο, ενώ η σχέση της με τον τελευταίο της σύζυγο δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε.
Στο γάμο της με τον Ροσάνο Ρουμπικόντι, που έγινε στο Mar-a-Lago με οικοδεσπότη τον Ντόναλντ Τραμπ, το 2008, ήμουν παράνυμφος. Όταν είχαν πρωτογνωριστεί και δεν τον παρουσίαζε ακόμη, ήμαστε μαζί σε μια κρουαζιέρα και μου έλεγε: “Χόρευε εσύ με τον Ροσάνο για να μη μας δουν μαζί”. Δεν πέρασε όμως καλά μαζί του. Εκείνος μάλιστα πέθανε πέρυσι και του έκανε μια πολύ ωραία κηδεία»
«Ο καλύτερος σύντροφός της, για μένα, ήταν ο Ιταλός Ροφρέντο ντ’ Αραγκόνα, όμως πέθανε το 2005. Ήμουν επίσης προσκεκλημένη στο γάμο του μεγάλου της γιου, Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ. Η είδηση του θανάτου της ήταν σοκ.
Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί έφυγε νωρίς – και μάλιστα από ατύχημα αφού όντως έπεσε από εκείνη την επικίνδυνη σκάλα στο σπίτι της. Είχε πρόβλημα με το ισχίο της, αυτό ωστόσο δεν έπαιξε ρόλο σε ό,τι συνέβη, το οποίο κανείς δεν περίμενε. Είχε έτοιμες τις βαλίτσες της γιατί την περίμεναν στο Σεν Τροπέ, ενώ κι εγώ την περίμενα στη Μύκονο, όπου ήξερα ότι θα ερχόταν με μεγάλη χαρά. Τώρα πάει κι αυτό…
Δεν μπόρεσα να πάω στην κηδεία της, κάτι το οποίο με στενοχώρησε, όμως μίλησα με φίλους που παρευρέθηκαν και μου είπαν ότι η οικογένειά της τη σχεδίασε σαν ένα πάρτι για την Ιβάνα, η οποία ήταν ξαπλωμένη σε λευκό φέρετρο με ορχιδέες και κόκκινα τριαντάφυλλα φορώντας χρυσό φόρεμα. Τα παιδιά της έβγαλαν πολύ συγκινητικούς λόγους για τη μητέρα τους και είχαν τυπώσει το αγαπημένο της εξώφυλλο στο “Vanity Fair” σε ένα τεράστιο ταμπλό, στολισμένο με λουλούδια. Ήταν το ίδιο που είχε και στο σπίτι της στο Παλμ Μπιτς…»
