Τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, ο Γιάννης Πλούταρχος δεν έχτισε μόνο –με μεγάλες δυσκολίες στα πρώτα του βήματα, σκληρή δουλειά και αδιαμφισβήτητο ταλέντο– μια τεράστια καριέρα στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και της νυχτερινής διασκέδασης. Δημιούργησε παράλληλα μια υπέροχη πολυμελή οικογένεια καθώς με τη σύζυγό του, Μαρία, απέκτησαν πέντε παιδιά. Κι όπως αποδεικνύεται, δημιούργησαν μια μουσική οικογένεια, με το τραγούδι να είναι ένας καθημερινός τρόπος έκφρασης.
Έτσι, ο ερμηνευτής έχει πλέον κοντά του το γιο του, Γιώργο Κακοσαίο, που ήδη έχει κάνει τα δικά του ξεχωριστά βήματα όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά και στη σύνθεση, και την πρωτότοκή του, Κατερίνα, η οποία διαθέτει ένα πολύ ιδιαίτερο ηχόχρωμα. Ο τραγουδιστής μίλησε στο περιοδικό HELLO! και στη Σόνια Μαγγίνα.
Περίμενες ποτέ ότι θα βρισκόσουν επί σκηνής με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά σου;
Όχι, δεν το περίμενα. Δεν ήξερα πώς θα εξελιχθούν, αν θα ακολουθήσουν αυτόν το δρόμο επαγγελματικά. Καθώς λοιπόν τα βλέπω να τον περπατούν, είμαι χαρούμενος –ευτυχισμένος, θα μπορούσα να πω–, αρκεί αυτό που κάνουν να το κάνουν με όλο τους το είναι, αγάπη και σεβασμό για τον κόσμο.
Σε συνέντευξή μας πριν από δύο χρόνια, ο Γιώργος μού είχε πει ότι η απόφασή του να ασχοληθεί με τη μουσική αρχικά ήταν σοκ, τόσο για σένα όσο και για τη σύζυγό σου, Μαρία.
Δεν ήταν ακριβώς σοκ. Νομίζω πως ήταν ο φόβος του γονιού. Έβλεπα ότι τα παιδιά είναι πολύ καλά σε αυτό που κάνουν, δουλεύουν πολύ πάνω στη μουσική και εξελίσσονται, ωστόσο δεν παύει να έχουν ένα βάρος στην πλάτη τους. Το σκεφτόμουν περισσότερο για τα ίδια –όχι τόσο για το τι θα πει ο κόσμος–, αν θα μπορέσουν να σηκώσουν αυτό το βάρος και να πατήσουν στα πόδια τους. Είχα άγχος μην τους δημιουργηθεί ανασφάλεια.
Εννοείς ότι ήταν πολύ βαρύ το όνομά σου, η καριέρα σου;
Το όνομά μου. Σίγουρα, όταν ο γονιός έχει αναγνώριση, καταξίωση, στον επαγγελματικό τομέα του, το παιδί, χωρίς να το συνειδητοποιεί, προσπαθεί να τον φτάσει. Ευχής έργον να τον ξεπεράσει –γιατί όχι;–, να κάνει ακόμα μεγαλύτερη καριέρα. Θεωρώ πως κάθε γονιός έχει αυτούς τους προβληματισμούς και ανησυχίες.
Σίγουρα κάθε αρχή έχει τις δυσκολίες της.
Όλοι δυσκολευτήκαμε στα πρώτα μας βήματα, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει καταβάλει προσπάθεια για αυτό που έχει επιτύχει. Ωστόσο, όπως είπα και πριν, μια προϋπάρχουσα κατάσταση συνεπάγεται και βάρος για τα παιδιά. Προσωπικά, αυτό που έκανα ήταν να τους δείξω την αρένα. Τους άνοιξα την πόρτα, και από εκεί και πέρα ο καθένας θα αγωνιστεί ξεχωριστά, με τις δυνάμεις του. Το πόσο θα δουλέψουν, το αν θα τους αγαπήσει ο κόσμος και το αν οι επιλογές τους θα είναι σωστές είναι στο δικό τους χέρι, όχι στο δικό μου. Αναμφίβολα έχουν ένα εφαλτήριο – όσα έχω κάνει τόσα χρόνια, το πόσο σκληρά δούλεψα, με τι κριτήρια έκανα τις επιλογές μου και το πώς τραγουδούσα φρόντισα να τα μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά μου. Αυτό όμως δεν λέει τίποτα αν δεν παλέψουν τα ίδια.
Από τα τρία μικρότερα, δείχνει κάποιο να έχει επίσης κλίση στη μουσική;
Όλα τα παιδιά τραγουδούν γιατί έτσι είμαστε ως οικογένεια, έτσι μεγαλώνουν. Δεν ξέρω αν είναι ταλέντο ή οικογενειακό βίωμα. Είμαστε μια μουσική οικογένεια, είναι κάτι σαν κατεστημένο να τραγουδάμε συνεχώς και όλοι μαζί. Ωστόσο, για να γίνει κάποιος επαγγελματίας τραγουδιστής, απαιτούνται πολύς κόπος και ώριμη σκέψη.
Η Μαρία πώς και δεν έχει πιάσει μικρόφωνο;
Τα έκανε όλα αυτά στην αρχή της γνωριμίας μας. Είχε περάσει από το χώρο, τα είχε ζήσει όλα για τρία χρόνια, αλλά επέλεξε σοφά να αφοσιωθεί στην οικογένεια. Αυτό της το αναγνωρίζω, είναι ένα από τα πολλά που θαυμάζω σε εκείνη. Την έχω πολύ ψηλά επειδή όλο αυτό που έχουμε χτίσει δεν θα μπορούσε να γίνει μονόπλευρα, έπρεπε να καταβληθεί τεράστια προσπάθεια και από τους δύο. Η Μαρία λοιπόν έχει παίξει το σημαντικότερο ρόλο στην οικογένειά μας, είναι η κολόνα όλων μας.
Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που τραγούδησες στη σκηνή με ένα από τα παιδιά σου;
Συνέβη με τον Γιώργο, όταν ήταν 6 ή 7 ετών ακόμη, σε μια συναυλία στην Πάτρα. Ήθελε οπωσδήποτε να βγει στη σκηνή και να τραγουδήσει, ήταν ασυγκράτητος. Μπορεί να κυκλοφορεί και ένα βιντεάκι όπου είπαμε μαζί το τραγούδι μου «Το φωνάζω». Του είχαμε πει μάλιστα να βγει από το πλάι κι εκείνος βγήκε από το κέντρο της σκηνής, όπως είχα κάνει κι εγώ. Το θυμάμαι ως κάτι τρομερά αστείο, ανήκει στις ιστορίες της οικογένειας. Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα και, χρόνια μετά, στη Θεσσαλονίκη, βγήκε για πρώτη φορά ο Γιώργος στη σκηνή ως τραγουδιστής, ενώ είχαμε και κάποια ντουέτα μαζί. Ήταν μια στιγμή που δύσκολα μπορώ να περιγράψω με λέξεις καθώς πέρασε μπροστά από τα μάτια μου σαν ταινία όλη η ζωή αυτού του παιδιού, από μωρό. Σαν να τον είδα ξαφνικά ολόκληρο άντρα δίπλα μου να τραγουδάμε μαζί, αλλά όχι στο σπίτι μας πια, σε σκηνή, με ένα μικρόφωνο, μπροστά στον κόσμο, ως ίσος προς ίσον. Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα. Ένιωθα, από τη μία, την πατρική υπερηφάνεια, θαυμασμό και αγάπη για το παιδί μου και, από την άλλη, το άγχος για το πώς θα τα πάει. Ήταν «φτου κι απ’ την αρχή», αλλά ίσως με μεγαλύτερο άγχος από εκείνο που αισθανόμουν για μένα. Από τους δυο μας σίγουρα εγώ είχα το μεγαλύτερο τρακ.
Και μετά ήρθε η σειρά της Κατερίνας, η οποία έδειχνε να ακολουθεί άλλο δρόμο.
Ναι, έχει ολοκληρώσει μάλιστα τις σπουδές της στον τομέα της. Ωστόσο έχει μελετήσει το ελληνικό τραγούδι στο οικογενειακό πλαίσιο. Ό,τι έκανα με την Κατερίνα και για την Κατερίνα έκανα στη συνέχεια με τον Γιώργο και κάνω για την Ελεωνόρα, την Παναγιώτα και τον Κωνσταντίνο. Οπότε, κατά κάποιον τρόπο, γνωρίζοντας τις δυνατότητες της φωνής της, το περίμενα και από την Κατερίνα. Έχει μια εντελώς ξεχωριστή χροιά και καταλάβαινα ότι είχε τις δυνατότητες να κάνει πολλά δύσκολα φωνητικά. Απλώς, το κρατούσε –και το κρατά ακόμη– σε μια πιο ανάλαφρη, προσωπική μορφή, της αρέσει να τραγουδά. Στην πραγματικότητα, έχει πάρει επαγγελματική διάσταση, η ίδια όμως μέσα της το βλέπει από τη ρομαντική πλευρά, κι αυτό πραγματικά με χαροποιεί. Γι’ αυτό μας είδατε πρώτη φορά, μέσω instagram, να τραγουδάμε παρέα στη σκάλα του σπιτιού μας, ένα σημείο με ωραίο φυσικό βάθος όπου μας αρέσει πολύ να τραγουδάμε.
Με τόσα παιδιά σε ηλικίες έως 23 ετών, πρέπει να έχεις αποκτήσει μεγάλη ευχέρεια στα social media.
Ούτε φωτογραφία ξέρω να δημοσιεύω! Ευτυχώς, έχω καλούς συνεργάτες και τα παιδιά μου που με βοηθούν σε αυτά.
Οπότε, κάτι τα μαθαίνεις εσύ, κάτι σε μαθαίνουν κι εκείνα, σωστά;
Πιστεύω πως ο μεγαλύτερος έχει περισσότερα να μάθει. Οι γονείς μαθαίνουμε πολλά μέσω των παιδιών μας, γι’ αυτό καλό είναι να τα ακούμε, να προσπαθούμε να τα καταλάβουμε και να μη σηκώνουμε το δάχτυλο λέγοντάς τους τι πρέπει να κάνουν. Ευτυχώς, το αντιληφθήκαμε νωρίς αυτό με τη μητέρα τους και παρατηρούμε χωρίς να δημιουργούμε ασφυκτικό κλοιό που δεν θα τους επιτρέπει να ανασαίνουν ή να παίρνουν πρωτοβουλίες, αλλά και χωρίς να τα αφήνουμε στην τύχη τους. Είμαστε πάντα δίπλα τους, αλλά όχι παρεμβατικοί.
Με κάποιον τρόπο, έχεις ξανανιώσει καλλιτεχνικά;
Δεν έχω νιώσει να έχω κουραστεί ή να έχω κορεστεί καλλιτεχνικά. Σίγουρα η νύχτα με έχει κουράσει σε ένα βαθμό, το τραγούδι, όμως, ως έκφραση, όχι, ούτε στο ελάχιστο. Σε μια συνεργασία περνούν πράγματα από τον ένα στον άλλο υποσυνείδητα, μέσα από τη ζύμωση ιδεών. Επιπλέον, ως άνθρωπος, πάντα αφουγκραζόμουν τους άλλους, νομίζω πως είναι ένα από τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα μου. Λέω τη γνώμη μου, αλλά πρωτίστως ακούω.
Το πρόγραμμα το συναποφασίζετε;
Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει το ρεπερτόριό του, ωστόσο τα συζητάμε, λέμε την άποψή μας, αν κάτι ταιριάζει ή δεν ταιριάζει στον άλλο. Είναι μια ωραία, πολύ δημιουργική διαδικασία.
Λόγω εμπειρίας, είσαι ο αρχηγός της παρέας;
Δεν υπάρχουν αρχηγοί στην παρέα, υπάρχει μόνο η διάθεση να διασκεδάσουμε τον κόσμο. Στόχος μας είναι να πούμε τα τραγούδια μας όσο το δυνατόν καλύτερα, να συνθέσουμε μια βραδιά με παλιότερα αλλά και με καινούρια κομμάτια, να περάσουμε καλά κι αυτό να το μεταδώσουμε και στον κόσμο.
Με τη συναυλία της 12ης Ιουνίου στο Faliro Summer Theater ξεκινά η καλοκαιρινή περιοδεία σας.
Ο Γιώργος και η Κατερίνα έρχονταν από μικρά παιδιά σχεδόν σε όλες τις καλοκαιρινές συναυλίες, τις αντιμετώπιζαν σαν οικογενειακή εκδρομή. Πλέον έχει γίνει πιο επαγγελματικό το θέμα για τα δύο μεγαλύτερα παιδιά, τα άλλα τρία ακολουθούν όπου μπορούν και θέλουν. Οι καλοκαιρινές περιοδείες είναι πραγματικά οικογενενειακή υπόθεση –ίσως και παράδοση– για μας. Ευτυχώς έχω ένα πολύ μεγάλο αυτοκίνητο, σαν μίνι λεωφορείο, που μας χωρά όλους! Έχει πλάκα, είναι όμορφο αυτό που συμβαίνει.
Η νυχτερινή διασκέδαση πόσο έχει αλλάξει;
Πολύ! Κάποτε σήμαινε δουλειά επτά νύχτες την εβδομάδα. Μετά άρχισαν να μειώνονται. Εγώ πρόλαβα σεζόν οκτώ μηνών με επτά νύχτες την εβδομάδα δουλειά, ενώ έκανα και σεζόν δώδεκα μηνών σερί. Δεν είναι το ίδιο πλέον, αλλά καταλαβαίνω ότι τα πράγματα αλλάζουν. Έχει αλλάξει άλλωστε και η μορφή των νυχτερινών μαγαζιών, τα οποία συνδυάζουν την έννοια του κλαμπ με το μπουζούκι. Το λαϊκό τραγούδι όμως είναι αυτό που πραγματικά ψυχαγωγεί τον κόσμο, κι αυτό νομίζω πως δεν θα αλλάξει ποτέ.
Πιστεύεις πως λείπει ένα αυθεντικά λαϊκό νυχτερινό κέντρο;
Όχι. Πιστεύω στη ροή των πραγμάτων, αφήνομαι στην εξέλιξή τους. Δεν είμαι υπέρμαχος της άποψης «το παλιό ήταν καλύτερο». Όλα είναι θέμα αποδοχής από τον κόσμο. Για να θέλει κάτι ο κόσμος, σημαίνει ότι εκεί βρήκε αυτό που του αρέσει και τον κάνει να περνά καλά. Ας μην αναπολούμε φαντάσματα του παρελθόντος. Προσωπικά, ζω στο 100% το τώρα μου, και το τώρα μου, εκτός από την περιοδεία, περιλαμβάνει και αναζήτηση καινούριων τραγουδιών. Ήδη κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι μου, το «Αφήστε τη να φύγει», από την Panik Platinum, σε μουσική του Γιώργου και στίχους του Νίκου Σαρρή. Και η Κατερίνα βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης, ενώ και ο Γιώργος γράφει και πειραματίζεται διαρκώς. Έχουμε ένα μικρό home studio, όπου και οι τρεις δοκιμάζουμε συνεχώς πράγματα. Είμαστε σε εγρήγορση, κι αυτό είναι το πιο ωραίο κομμάτι της δισκογραφίας, να δημιουργείς μουσική. Είναι κάτι μοναδικό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΟΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΟΥΚΑΣ
FASHION ASSOCIATE: ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗΣ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ – ΜΑΛΛΙΑ – grooming: ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΟΥΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ PLOES EVENTS (ΙΩΑΝΝΟΥ ΦΙΞ, ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ, ΤΗΛ. 6983373324) ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
