Η Πηνελόπη Πλάκα ξέρει τι θέλει από τη ζωή και αναζητά τους τρόπους που θα την κάνουν ευτυχισμένη. Η ηθοποιός μιλά στο περιοδικό HELLO! και στον Σάββα Μπίτζα για τη σειρά «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», την ελληνική τηλεόραση σήμερα και μας ταξιδεύει στα παιδικά της χρόνια. Αναφέρεται στην ψυχοθεραπεία και στο ψυχοσωματικό νόσημά της. Εξηγεί γιατί δεν της αρέσει να μιλά για την προσωπική ζωή της και δηλώνει ότι ονειρεύεται να δημιουργήσει οικογένεια, αλλά και τι θέλει να έχει ένας σύντροφος για να ταυτιστεί μαζί του.
Φέτος σε βλέπουμε για τρίτη σεζόν στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο». Τι πιστεύεις ότι κάνει αυτήν τη σειρά να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κωμικά σίριαλ.
Αρχικά, όπως βλέπουμε, είναι η μόνη αμιγώς κωμική καθημερινή σειρά στην τηλεόραση και ο κόσμος έχει ανάγκη να γελάσει. Ήμαστε μια παρηγοριά για τους τηλεθεατές στα δύσκολα χρόνια του κορονοϊού και του εγκλεισμού, δημουργήσαμε ένα δέσιμο μαζί τους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα επισκεφθεί έναν γνωστό μου στο νοσοκομείο στις 8 το βράδυ και οι τηλεοράσεις στους θαλάμους ήταν συντονισμένες στην ΕΡΤ1. Μου είχε πει τότε ένας ασθενής: «Σε ευχαριστώ που μας κρατάς συντροφιά σε αυτές τις δύσκολες στιγμές». Είναι σημαντικό για ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη να τους βοηθάς να ξεχάσουν έστω και για μία ώρα τα προβλήματά τους και να τους κάνεις να χαμογελούν. Αυτή ωστόσο είναι η τελευταία μας σεζόν, σε τρεις μήνες… τον χαιρετάμε τον «Πλάτανο».
Η κρατική τηλεόραση βλέπει τις σειρές της να εκτινάσσονται μέσω του Ertflix. Είναι τελικά οι πλατφόρμες η νέα μορφή τηλεόρασης;
Όλα δείχνουν πως προς τα εκεί πάμε και αυτό είναι ευχάριστο, γιατί θα βοηθήσει να γίνουν παραγωγές με μεγαλύτερο μπάτζετ και προδιαγραφές εξωτερικού, ώστε να ανοίξουν και οι διεθνείς πλατφόρμες, όπως έγινε με τη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία αυτό που κατάφερε το «Maestro» και αξίζουν συγχαρητήρια οι συντελεστές του. Γιατί λοιπόν να μη γίνονται τέτοιες δουλειές, με τέτοιες προδιαγραφές;
Η τηλεπαρουσίαση είναι κάτι που σε ιντριγκάρει, τη σκέφτεσαι;
Εξαρτάται… Η αλήθεια είναι πως ένας ηθοποιός δεν δείχνει την προσωπικότητά του μέσα από τα σίριαλ, γιατί εκεί πάντα υποδυόμαστε κάποιον άλλο, το ρόλο μας, αυτό έχουμε μάθει να κάνουμε. Η παρουσίαση με τρομάζει γιατί αποκαλύπτει την προσωπικότητά μου, το χαρακτήρα μου, πτυχές της καθημερινότητάς μου που δεν τις έχει δει ο κόσμος. Με τρομάζει, αλλά με δελεάζει κιόλας.
Ως παρουσιάστρια, τι θα ήθελες να προβάλλεις στο τηλεοπτικό κοινό;
Είμαι μια ηθοποιός που μπορεί να δείξει και μια άλλη πλευρά, κάπως έτσι το βλέπω. Θα ήθελα βέβαια κάτι που θα ταίριαζε σε μένα, που θα έχει πλάκα, χαρά, μαγειρική. Με φρέσκο και χαρούμενο περιεχόμενο.
Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική η οποία είναι αναπόφευκτη, ειδικά όταν καταπιάνεσαι και με ένα άλλο αντικείμενο;
Η κριτική είναι πάντα αποδεκτή, αλλά και ο καθένας έχει το δικαίωμα να δοκιμαστεί σε όποιο αντικείμενο θέλει. Από εκεί και πέρα, το αν θα τα καταφέρει θα το δείξει ο χρόνος. Δεν κάνουν όλοι για όλα, δεν ταιριάζουν όλα σε όλους. Εμένα μου αρέσει η κριτική. Είναι μέσα στη ζωή μου, αφού είναι κομμάτι της δουλειάς που έχω επιλέξει να κάνω. Αρκεί, βέβαια, να είναι ουσιώδης, να μην έχει μέσα της κακία.
Σε έχουν βοηθήσει κάποιες από τις κριτικές που έχεις δεχτεί;
Σαφώς. Κάποιες κριτικές γίνονται για να γίνονται, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που βλέπουν τα πράγματα από άλλη γωνία, διαφορετική από τη δική σου. Αυτό δεν είναι κακό, ειδικά όταν η άλλη άποψη σε βοηθά να γίνεις καλύτερος. Και πραγματικά σε κάποιες περιπτώσεις η κριτική με έκανε καλύτερη.
Ποια είναι η γνώμη σου για το περιεχόμενο της ελληνικής τηλεόρασης;
Νομίζω ότι είμαστε αρκετά πίσω. Ζούμε στο 2023, αλλά κάποια πράγματα θα μπορούσαν να ανήκουν στο 1987. Θα ήθελα να υπάρχει κάτι πιο φρέσκο, οι σειρές να είναι ακόμα πιο καινοτόμες, τα σενάρια πιο σύγχρονα, επίκαιρα. Επικρατεί μια «παλιακή» τάση, ενώ υπάρχουν άνθρωποι με ικανότητες που ξεχωρίζουν.
Το «Maestro» το ζήλεψες;
Εννοείται πως το ζήλεψα. Ποιος Έλληνας ηθοποιός δεν το ζήλεψε; Εκτός αν είναι κομπλεξικός και δεν θέλει να το παραδεχτεί. Ζήλεψα –με την καλή έννοια– τη δουλειά και χάρηκα πολύ με το αποτέλεσμα.
Αν σου πρότειναν να συμμετάσχεις σε ένα ριάλιτι επιβίωσης, όπως το «Survivor», ή να το παρουσιάσεις, θα το σκεφτόσουν;
Κατ’ αρχάς, αυτό δεν θα ήταν καθόλου εύκολο από τη στιγμή που δεν είμαι ιδιαίτερα γυμνασμένη, έχω ένα κανονικό σώμα, κάνω μια κανονική ζωή. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα μου άρεσε γιατί δεν θα ταίριαζα στη λογική του ούτε ως παίκτρια ούτε ως παρουσιάστρια. Δεν το βρίσκω ενδιαφέρον, δεν το παρακολουθώ καν. Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για το αν είναι καλό ή κακό, απλά δεν ταιριάζει στη δική μου προσωπικότητα.
Ο καλλιτεχνικός χώρος τα τελευταία δύο χρόνια έχει λάβει μια άλλη δημοσιότητα λόγω των όσων έχουν διαδραματιστεί. Ήταν πάντα αρμονικές οι συνθήκες στη δουλειά σου;
Η αλήθεια είναι ότι πέρασα ήσυχα τα δώδεκα χρόνια που είμαι στο χώρο. Δεν λέω ότι δεν είχα δύσκολες συνεργασίες ή ότι ταίριαζα με όλους τους συναδέλφους. Ποτέ όμως δεν αισθάνθηκα ότι δεχόμουν bullying ή κάτι ανάλογο. Δεν έχω καμία τέτοιου είδους εμπειρία. Σίγουρα όμως όλα αυτά που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας είναι πολύ δυσάρεστα, δύσκολα, και έχουν ταρακουνήσει όχι μόνο το χώρο μας, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Ο Γιάννης Μπέζος σε πρόσφατη συνέντευξή του υπερασπίστηκε τον εαυτό του, καθώς ο Φιλιππίδης στην απολογία του είπε «εγώ είμαι αγαπητός, δεν είμαι σαν τον Μπέζο».
Νομίζω ότι όλοι οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, από τη στιγμή που έχουμε αυτοεκτίμηση και ξέρουμε την αλήθεια για το άτομό μας.
Πώς είναι ο Γιάννης Μπέζος ως συνεργάτης;
Είναι εξαίρετος άνθρωπος, τον εκτιμώ πάρα πολύ. Αγαπά πολύ τους νέους, τους αγκαλιάζει, δεν μπορώ να του προσάψω τίποτα αρνητικό. Είναι μοναδικός. Δεν έχω γνωρίσει καλύτερο άνθρωπο στο χώρο. Τώρα, αν ο καθένας έχει ιδιαιτερότητες και κάποια χαρακτηριστικά που δεν ταιριάζουν πάντα στους άλλους, είναι λογικό και αυτό. Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους.
Αποφάσισες να αφήσεις τις σπουδές της νηπιαγωγού και να κυνηγήσεις το όνειρό σου, την υποκριτική. Πιστεύεις τελικά ότι έκανες καλά;
Ναι, πλέον είμαι απόλυτα σίγουρη για την απόφασή μου, δεν θα ήμουν ευτυχισμένη διαφορετικά. Αν γυρνούσα βέβαια το χρόνο πίσω, δεν ξέρω αν θα το έκανα, γιατί με τα χρόνια αποκτάμε φοβίες. Ως παιδιά είμαστε πιο τολμηροί, πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, να φτάσουμε τα αστέρια, να χτυπήσουμε και να μην πονέσουμε. Όσο μεγαλώνουμε, φοβόμαστε, κλεινόμαστε.
Ωστόσο, μετανιώνεις που δεν πήρες το πτυχίο σου;
Όχι. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος κοινωνικά πρότυπα και επιταγές, ότι πρέπει να πάρω το πτυχίο μου, να παντρευτώ σε αυτή την ηλικία, να είμαι σοβαρή, να φοράω το τάδε ρούχο. Όχι, βρισκόμαστε σε αυτήν τη ζωή για να αποδομήσουμε όλα αυτά τα «πρέπει» και να νιώθουμε ελεύθεροι, χαρούμενοι. Ποιοι είναι αυτοί που θα μας πουν πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας;
Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για τα παιδικά σου χρόνια και τη ζωή σου στη Θεσσαλονίκη;
Επειδή οι γονείς μου δούλευαν πάρα πολύ και η μητέρα μου με απέκτησε σε πολύ μικρή ηλικία, μέχρι έξι χρονών ζούσα στο Άδενδρο, ένα χωριό μισή ώρα από τη Θεσσαλονίκη, με τη γιαγιά και τον παππού μου. Μεγάλωσα, δηλαδή, σε άμεση επαφή με τη φύση, μέσα στα χωράφια, τα χώματα και στους κήπους με τα λαχανικά. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να έχω πιο ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Ήταν σαν να ζούσα σε μια άλλη εποχή. Αλλά και αργότερα, στη Θεσσαλονίκη, πέρασα πολύ ωραία.
Ήσουν μαθήτρια σε ένα εκκλησιαστικό σχολείο. Τι σού έμαθε αυτό;
Δεν θα μου μάθαινε τίποτα περισσότερο από ένα άλλο σχολείο αν εγώ δεν ήμουν έτοιμη να δεχτώ την πίστη. Γιατί πιστεύω πάρα πολύ στον Θεό, είναι φως, ελπίδα για μένα, κινητήριος δύναμή μου. Όσον αφορά το σχολείο αυτό καθαυτό, ήταν λίγο πιο αυστηρό, αλλά με αρχές, αξίες και ιδανικά.
Η σχέση σου με τους γονείς σου όλα αυτά τα χρόνια πώς έχει διαμορφωθεί, πώς έχει εξελιχθεί;
Το μόνο παράπονο που είχα από τους γονείς μου ως παιδί ήταν η αυστηρότητά τους. Επειδή έτσι είχαν μεγαλώσει και εκείνοι, πίστευαν ότι αυτός ήταν ο σωστός τρόπος διαπαιδαγώγησης. Ωστόσο, έτσι έγινα ο άνθρωπος που είμαι σήμερα και μου αρέσει αυτό που είμαι. Όσο μεγάλωνα, με εμπιστεύονταν περισσότερο. Πλέον είμαστε φίλοι, κάνω συζητήσεις με τους γονείς μου που δεν κάνω με φίλους μου. Οι σχέσεις αλλάζουν στην πορεία του χρόνου, εξελίσσονται, ωριμάζουν.
Όταν τους είπες ότι ήθελες να γίνεις ηθοποιός, πώς αντέδρασαν;
Ο πατέρας μου ήταν πιο χαλαρός, γιατί, ως χρυσοχόος και σχεδιαστής κοσμημάτων, είχε μια καλλιτεχνική ανησυχία, ενώ η μητέρα μου, ως δικηγόρος, ήταν πιο κλειστή, οπότε αρχικά σοκαρίστηκε. Ήθελε να δει την κόρη της να συνεχίζει τη δουλειά της, αλλά δεν πειράζει, γιατί τη συνεχίζει ο αδελφός μου. Όταν, λοιπόν, στα 17 μου συνειδητά τους εξήγησα ότι ήθελα να ακολουθήσω αυτόν το δρόμο, ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα.
Πώς είναι οι σχέσεις σου με τα αδέλφια σου;
Με τον αδελφό μου είναι πολύ καλές, πάντα επικοινωνούμε, χωρίς να λείπουν βέβαια και κάποιες κόντρες. Άλλωστε είναι μόνο δύο χρόνια μικρότερος, οπότε είμαστε πολύ δεμένοι. Με τις ετεροθαλείς αδελφές μου έχουμε επίσης μια καλή σχέση, αλλά, επειδή δεν μεγαλώσαμε μαζί, δεν μπορώ να πω ότι το δέσιμο είναι το ίδιο.
Ο πατέρας σου και ο αδελφός σου αποτέλεσαν το πρότυπο άντρα για σένα;
Όχι ο αδελφός μου, αλλά ο παππούς μου και ο μπαμπάς μου λειτούργησαν ως αντρικά πρότυπα, κάτι που βέβαια δεν αντιλαμβανόμουν στην αρχή. Το συνειδητοποίησα στην πορεία, με τις επιλογές που έκανα. Δεν σημαίνει όμως ότι, επειδή μεγάλωσες με αυτούς τους ανθρώπους, θα πρέπει να είναι έτσι και ο σύντροφός σου. Όλα αυτά τα πρότυπα τα έχω αποδομήσει πλέον.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είσαι σε μια σχέση. Είσαι χαρούμενη;
Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω άνετα να μιλώ για την προσωπική μου ζωή, γιατί, όταν το κάνεις, μπαίνεις σε ένα τριπάκι που δεν ξέρεις πώς θα βγεις. Έχω μάθει μέσα από λάθη πώς να το χειρίζομαι. Έχω βρει τη χρυσή τομή ώστε ούτε εγώ να ενοχλούμαι όταν δέχομαι τέτοιου είδους ερωτήσεις, αλλά ούτε οι άλλοι με την απάντηση που θα τους δώσω.
Όταν βλέπεις να κυκλοφορούν φωτογραφίες με το σύντροφό σου, πώς το διαχειρίζεσαι;
Δεν ασχολούμαι, είναι σαν να μη συμβαίνει.
Έχει γραφτεί κάτι ψευδές για εσένα που να σε ενόχλησε;
Πάρα πολλές φορές, ειδικά τα πρώτα χρόνια, υπήρξαν δημοσιεύματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα στην προσωπική μου ζωή. Και τις περισσότερες φορές αυτά τα ατοπήματα γίνονται από άγνοια. Γράφονται, δηλαδή, πράγματα που δεν ισχύουν καν. Κάθε σχέση έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Εγώ αποφεύγω να μιλώ για τα προσωπικά μου με τους φίλους μου, θα το κάνω με κόσμο που δεν γνωρίζω;
Το γεγονός ότι έχουν γραφτεί αναληθή πράγματα επηρέασαν την οικογένειά σου;
Ευτυχώς, όχι, γιατί, όπως είπα, με τους γονείς μου από τα 17 μου είμαι και φίλη, υπάρχει μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, οπότε ξέρουν πως ό,τι συμβαίνει στην προσωπική μου ζωή είναι οι πρώτοι που το μαθαίνουν. Τους λέω τα πάντα εξαρχής.
Έχεις δηλώσει ότι κάνεις ψυχοθεραπεία. Σε έχει βοηθήσει;
Με έχει βοηθήσει πολύ να καταλάβω τον εαυτό μου, τις αδυναμίες μου. Κάνω έξι χρόνια ψυχοθεραπεία και συνεχίζω να μαθαίνω πράγματα για εμένα που δεν τα είχα σκεφτεί ποτέ.
Πώς αποφάσισες να κάνεις ψυχοθεραπεία;
Πάντα ήμουν ανήσυχο πνεύμα. Με απασχολούσαν διάφορα, π.χ., πού πάει η ψυχή μας όταν πεθαίνουμε.Ή ότι θέλω να είμαι ελεύθερη, να μην έχω πίεση. Μεγαλώνοντας, οι εσωτερικές μου ανησυχίες αφορούσαν πιο σοβαρά ζητήματα.
Εκδήλωσες ποτέ ψυχοσωματικά συμπτώματα λόγω υπερβολικού άγχους;
Είναι φίλοι μου πια τα ψυχοσωματικά. Έχω δερματίτιδα, η οποία ξεκίνησε με σπυράκια που έγιναν στη συνέχεια στάμπες σαν την παλάμη σου. Ζω με αυτό από τα 18 μου, αλλά τους τελευταίους τέσσερις μήνες δεν έχω βγάλει ούτε ένα σπυρί και είμαι πολύ χαρούμενη, το γιορτάζω! Είναι εκδηλώσεις του συστήματός μου, όταν αγχώνομαι, πιέζομαι, στεναχωριέμαι.
Πώς το αντιμετώπισες όταν συνέβη;
Στην αρχή ντρεπόμουν, γιατί κάνω μια δουλειά που εκτίθεμαι. Φαίνεται το πρόσωπό μου, το στέρνο μου, ο λαιμός μου, τα χέρια μου. Δεν είναι όμορφο, αλλά πια το αγαπώ και έχω μάθει να ζω με αυτό.
Στην ηλικία των 31 πλέον, εκτιμάς ότι τα έχεις καταφέρει καλά;
Ναι, είμαι πολύ περήφανη για εμένα. Είμαι υγιής, προσέχω τον εαυτό μου και τον φροντίζω, δουλεύω το μυαλό μου, τις γνώσεις μου, θέλω να μαθαίνω, να προχωρώ. Είμαι χαρούμενη.
Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου;
Προσέχω τη διατροφή μου, μου αρέσει να κάθομαι στο σπίτι μου να χαλαρώνω, να πίνω ένα κρασί. Πηγαίνω στην ψυχοθεραπεία μου, ψάχνομαι, διευρύνω τις γνώσεις μου, δεν σταματώ ποτέ. Μου αρέσει να ακούω τους άλλους ακόμα κι αν διαφωνώ με αυτό που θα μου πουν. Είναι δημιουργική διαδικασία η διαφωνία, λες την άποψή σου, συζητάς, αρκεί να μη φτάνεις στον τσακωμό.
Τους έχεις νικήσει τους φόβους και τις ανασφάλειές σου;
Σε ένα μεγάλο βαθμό, ναι! Είμαι περήφανη που έχω νικήσει πολλά πράγματα τα οποία κουβαλούσα ως βάρος ακόμα και πριν από ένα χρόνο.
Τι έχεις καταφέρει να νικήσεις;
Το φόβο του θανάτου. Είναι κάτι που πια δεν με τρομάζει τόσο πολύ. Έχω βάλει στο μυαλό μου ότι είμαι μια συνέχεια. Όπως δεν ξέρουμε που ήμασταν πριν γεννηθούμε, έτσι δεν ξέρουμε και πού θα πάμε.
Πώς ενεργοποιήθηκε μέσα σου ο φόβος του θανάτου;
Τον είχα από μικρή ηλικία. Όταν μάθαινα ότι κάποιος πέθανε, αναρωτιόμουν γιατί και πώς. Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος ξεκινά να έχει τέτοιου είδους ανησυχίες και ερωτηματικά από τα 6 του, αν και πιο απλά βέβαια.
Έχεις βιώσει κάποια μεταφυσική εμπειρία;
Έχω βιώσει κάτι που η λογική μού λέει ότι ήταν όνειρο, ενώ η αίσθησή μου διαφωνεί. Μπορεί και να ήταν όνειρο ή απλά η μεγάλη επιθυμία μου να δω έναν αγαπημένο άνθρωπο που έχει φύγει. Δεν ξέρω, πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω.
Ποιο είναι για εσένα το επόμενο βήμα; Ο γάμος, η οικογένεια;
Σίγουρα, η οικογένεια. Θέλω πολύ να κάνω παιδιά. Μεγάλωσα μέσα σε αγάπη, σε μια υγιή οικογένεια, μου αρέσει η συντροφικότητα και με γοητεύει η ανιδιοτελής αγάπη του γονιού για το παιδί του. Δεν ξέρω πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για εμένα, δεν αγχώνομαι, θα το ήθελα όμως.
Ως άνθρωπος που δηλώνει ότι του αρέσει η συντροφικότητα, πιστεύεις ότι η απόκτηση παιδιού προϋποθέτει να έχεις βρει το άλλο σου μισό ή είσαι ανοιχτή στο ενδεχόμενο της μονογονεϊκής οικογένειας;
Επειδή μου αρέσει η συντροφικότητα ως άτομο δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχω σύντροφο για να δημιουργήσω οικογένεια. Στο δικό μου το μυαλό, αν θέλεις παιδί, μπορείς να το κάνεις όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι.
Θα σκεφτόσουν ακόμα και την υιοθεσία;
Ναι. Δεν πιστεύω ότι, επειδή έχεις ένα σύντροφο, σημαίνει πως πρέπει να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια. Δεν ξέρω αν θα μου συμβεί ή όχι. Είμαι με έναν άνθρωπο και είμαι καλά. Το «ταιριάζω απόλυτα» δεν υπάρχει.
Όταν κάνουμε παιδιά, αλλάζουν οι προτεραιότητές μας;
Αυτό είναι το φυσιολογικό. Αρκετά εγωιστές δεν είμαστε; Καιρός δεν είναι να βάλουμε λίγο πίσω το εαυτό μας για να φροντίσουμε και να κάνουμε ευτυχισμένο ένα αθώο πλάσμα; Για μένα, προσωπικά, μόνο χαρά θα ήταν αυτό. Δεν με τρομάζουν οι ευθύνες και αυτό είναι το μόνο που ζητώ από το σύντροφό μου, να μην είναι ευθυνόφοβος, γιατί μόνο τότε μπορώ να ταυτιστώ μαζί του.
Είσαι μια όμορφη γυναίκα με σεξαπίλ. Δέχεσαι το χαρακτηρισμό σέξι;
Αν με ρωτήσεις «τι είναι αντικειμενικά σέξι», δεν θα μπορέσω να σου απαντήσω. Δεν ξέρω τι εννοείς σέξι, οπότε δεν ξέρω κι αν εγώ είμαι ή δεν είμαι σέξι. Ο καθένας το ορίζει διαφορετικά.
Οπότε, τι θεωρείς εσύ σέξι;
Σέξι για μένα είναι η Μόνικα Μπελούτσι. Το περπάτημα ενός ανθρώπου, η αύρα που βγάζει, το βλέμμα, η αυτοπεποίθησή του. Αυτά θεωρώ σέξι, όχι το μπούστο και την κοντή φούστα μιας γυναίκας ή τους κοιλιακούς ενός άντρα.
Ποιο είναι για σένα το πιο σέξι σημείο πάνω σου;
Νομίζω, τα μάτια μου. Το βλέμμα μου.
Θα έκανες σέξι φωτογράφιση;
Αν μου άρεσε το concept και δεν ήταν σεξιστικό αλλά καλλιτεχνικό, ναι. Ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο γυμνοί και το σώμα μας δεν έχει κάτι διαφορετικό από το σώμα των άλλων ανθρώπων. Βέβαια, παίζει ρόλο και η προσέγγιση. Έχω δει φωτογραφίσεις που δεν ταιριάζουν στη δική μου αισθητική.
Τι ονειρεύεσαι και τι θα ήθελες να καταφέρεις στη ζωή σου;
Θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω να ζήσω σε ένα νησί όπου το μόνο που θα κάνω θα είναι να φυτεύω λαχανικά και να κοιτάω τη θάλασσα.
Άρα θα ήθελες και τα παιδιά σου να μεγαλώσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Ναι, αλλά το να μεγαλώνεις παιδιά έχει ευθύνες. Θα ήθελα να βρίσκομαι σε μια απλή αυλή και να φυτεύω τα λουλούδια μου. Στην Ικαρία, που πήγα φέτος, γνώρισα δύο ανθρώπους που ασχολούνται με τον αγροτουρισμό και ζουν από αυτό. Έχουν βρει τρόπο και να βγάζουν τα χρήματα που χρειάζονται για να ζουν και να είναι ήρεμοι και ευτυχισμένοι.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμά σου;
Θα του έλεγα να απελευθερωθεί.Να μη φοβάται και να τρέξει. Κι ας φάει τα μούτρα του. Και τι έγινε; Θα ξανατρέξει και θα ξαναφάει τα μούτρα του. Αυτό είναι η ζωή, ένα παιχνίδι και πρέπει να μάθουμε να παίζουμε.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΕΒΓΑ
ΜΑΛΛΙΑ-ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΟΥΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ATHENS CAPITAL CENTER (ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 4 & ΚΡΙΕΖΩΤΟΥ 2, ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ. 214 4442000) ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
