Πόπη Τσαπανίδου: Η επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς πυροδότησε μια συγκινητική συνάντηση με το «μικρό κοριτσάκι μέσα της»
Η επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς, λίκνο μνήμης και συναισθημάτων, λειτούργησε ως πύλη προς το παρελθόν για την Πόπη Τσαπανίδου. Εκεί, σε έναν κόσμο γεμάτο «φαντάσματα» της παιδικής της ηλικίας, βρέθηκε αντιμέτωπη με το «μικρό κοριτσάκι μέσα της», μια αθώα μορφή γεμάτη εύθραυστα όνειρα και κρυμμένες πληγές.
Η Πόπη Τσαπανίδου με την ιστορία της τονίζει τη θεραπευτική δύναμη της ενσυναίσθησης και της αυτοσυμπόνιας, καθώς και τη σημασία της σύνδεσης με το παρελθόν μας για την προσωπική μας ανάπτυξη.
Ειδικότερα η Πόπη Τσαπανίδου γράφει:
«Επιστροφή… Εκεί που πρωτοθυμάμαι τον εαυτό μου. Εκεί που γεννήθηκα. Στο σπίτι της γιαγιάς μου.
Σ αυτή την παλιά πολυκατοικία στην καρδιά της Θεσσαλονικης. Πολλές φορές περνούσα απ έξω. Σήμερα μπήκα και ανέβηκα τα σκαλιά μέχρι την πόρτα της παιδικής μου ηλικίας.
Στάθηκα.
Και συνάντησα το μικρό κοριτσάκι μέσα μου. Συνδεέθηκα με τον εαυτό μου στον δεύτερο χρόνο της ζωής μου. Είδα πόσο γιγαντιαία μου φαίνονταν τα κιγκλιδώματα στις σκάλες… ένιωσα τον πόνο στα ποδαράκια μου που προσπαθούσαν να ανέβουν ένα ένα τα σκαλιά…
Είιδα τον ουρανό απο την ταράτσα εκείνη… Ένιωσα την γιαγιά μου να είναι μαζί μου και να με κοιτά με φροντίδα… έψαχνα την μαμά μου που έλειπε στη δουλειά και τον μπαμπά που ήταν φαντάρος, να με πάει βόλτα με την μηχανή του.
Δεν έχω ιδέα πόση ώρα έμεινα εκεί.
Όταν κατέβηκα τα σκαλιά να φύγω, κρατούσα απ το χεράκι εκείνο το μικρό κοριτσάκι. Και περπατήσαμε με καμάρι στη γειτονιά. Κοιτώντας η μια την άλλη χωρίς να χρειάζεται να στρέψουμε το κεφάλι.
Με καμάρι γιατί τα καταφέραμε να φτάσουμε ως εδώ στη ζωή και γιατί επιτέλους συναντηθήκαμε και φροντίσαμε η μια την άλλη.
«Θα ‘θελα να με είχες δει νωρίτερα και να μου πεις να μην φοβάμαι. Να με αγκάλιαζες και να παίζαμε μαζί» μου ‘πε το δίχρονο Ποπάκι.
«Σε βρήκα όμως» της είπε ο σημερινός μου εαυτός «και δεν θα σε ξαναφήσω»
Κι αυτό είναι απόφαση που θεραπεύει τραύματα και λυτρώνει ✨️»
