Μπορεί οι ψυχοκόρες να ήταν μια σειρά εποχής αλλά οι ιστορίες αυτών των κοριτσιών δεν έχουν σβήσει από τις μνήμες. Μια από αυτές και η μητέρα του Αλέκου Συσσοβίτη
Η μητέρα του Αλέκου Συσσοβίτη ήταν μια από τις χιλιάδες ψυχοκόρες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο ηθοποιός καλεσμένος στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ μοιράστηκε προσωπικές στιγμές από τη ζωή του, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στα παιδικά χρόνια της μητέρας του.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης είπε μεταξύ άλλων: «Την μητέρα μου την πήραν εννιά χρονών την έστειλαν υπηρέτρια εδώ στην Αθήνα, σαν ψυχοκόρη. Μετά, όταν έκανε οικογένεια, μας έλεγε τις ιστορίες της παιδικής της ηλικίας και όχι μόνο. Εννιά χρονών τις πήραν από το ορφανοτροφείο στη Θεσσαλονίκη και τις έστειλαν εδώ, στην Αθήνα, σε ένα σπίτι στη Φιλοθέη.
Όταν μιλάμε για ανθρώπους που γεννήθηκαν το ’40, μέσα στον πόλεμο, σιωπούμε. Τι να πούμε, τις ιστορίες τους; Είναι αιματηρές. Δηλαδή η Ελλάδα αυτού του αιώνα δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα. Όταν άκουγα τις ιστορίες της μητέρας μου ένιωθα άβολα και πολύ γλυκά».
(…)
«Οι γονείς μου γνωρίστηκαν εδώ στην Αθήνα, στην Φωκίωνος Νέγρη της Κυψέλης. Ο πατέρας μου δούλευε σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο και η μάνα μου είχε ένα ημιυπόγειο το οποίο, μετά την περίοδο όπου ζούσε στο σπίτι που ήταν υπηρέτρια, της έδωσε κάποια χρήματα ο άνθρωπος που είχε το σπίτι και έτσι αυτονομήθηκε και έκανε ένα μικρό πλεκτήριο. Τότε, επειδή είχε τσαγανό, έκανε πλεκτά για τον Βουτσά και την Βουγιουκλάκη και οποιονδήποτε έμενε στη Φωκίωνος Νέγρη. Χωρίς να την ξέρουν, χωρίς τίποτα.
Απλά ήταν τύπος που θα έβγαινε στον δρόμο, θα σε σταμάταγε και θα σου έλεγε «εδώ εσένα θα σου κάνω ένα πλεκτό». Και της έδινε η Βουγιουκλάκη εισιτήρια για να πάει στο θέατρο να την δει, δεν είχε να φάει. Πήγαινε στο εστιατόριο που δούλευε ο πατέρας μου, γνωρίστηκαν, μετά έφυγε η μάνα μου και πήγε στη Θεσσαλονίκη, ακολούθησε ο πατέρας μου και με γέννησαν στη Θεσσαλονίκη»
