«Η κόρη μου Μαρία γεννήθηκε την ώρα μιας θύελλας και σήμερα αυτό μου φαίνεται συμβολικό, γιατί έκτοτε δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί η ίδια μια εστία θύελλας.
Περίμενα αγόρι. Αυτό το κοριτσάκι δεν με ενδιέφερε. Είχα κιόλας μια κόρη 6 ετών, την Υακίνθη μου, που τη φωνάζουμε Τζάκι, και είχα χάσει τον μοναχογιό μου, τον Βασίλη, το πολυαγαπημένο μου μωρό, που δεν είχε καλά καλά κλείσει τα τρία.
Από τον θάνατό του δεν σταμάτησα να προσεύχομαι ζητώντας να έρθει ένας άλλος γιος να γεμίσει το κενό που είχε αφήσει στην καρδιά μου». Η μητέρα της Μαρίας Κάλλας, Ευαγγελία (Λίτσα), δεν χαρίστηκε στο μικρό της κοριτσάκι, από την ημέρα της γέννησης της, 2 Δεκεμβρίου 1933.
Πάντα η προσοχή της ήταν στραμμένη στην αγαπημένη της Τζάκι. Μέχρι που διέκρινε πως η αδέξια, υπερβολικά ψηλή και ατσούμπαλη Μαρία έχει ένα μοναδικό ταλέντο.
Αποφασίζει να καλλιεργήσει το χάρισμα της κόρης της με εντατικά, εξαντλητικά μαθήματα. Το ’37 με το διαζύγιο των γονιών της η Μαρία Κάλλας θα έρθει στην Αθήνα με την μητέρα και την αδερφή της όπου ξεκινά μαθήματα τραγουδιού, προσλαμβάνεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή και σε ηλικία 18 ετών γίνεται πρωταγωνίστρια στο θίασο του Βασιλικού Θεάτρου.
Ήταν χρόνια φτώχιας καθώς στην κατοχική πια Αθήνα τα τρόφιμα ήταν ελάχιστα και η ναζιστική διοίκηση στερούσε τα πάντα από τους κατοίκους.
Η κ. Λίτσα έκανε τα πάντα για να ζήσει τις κόρες της, αναγκάζοντας την Μαρία να τραγουδάει μπροστά σε Ιταλούς και Γερμανούς στρατιώτες, προκειμένου να εξασφαλίζει τρόφιμα για την οικογένειά της. Ακόμα χειρότερα, η Μαρία Κάλλας είχε υποστηρίξει ότι η μητέρα της τής πρότεινε τη συντροφιά ανδρών που βρίσκονταν σε καίριες θέσεις, ούτως ώστε να αποκομίσουν φαγητό ή χρήματα, όπως είχε αποκαλύψει ο σύζυγός της, Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι.
Η Τζάκι, ενώ και η ίδια υπέφερε από τη δεσποτική μητέρα τους, δεν την υπερασπίστηκε ποτέ. Μάλιστα λέγεται πως διαρκώς έκανε υποτιμητικά σχόλια για την εμφάνισή της και πως η Τζάκι, η όμορφη κομψή Τζάκι, και η μόνιμη σύγκρισή τους ήταν ο λόγος για τα πρώτα βουλιμικά επεισόδια της Μαρίας.
Όχι πως η Κάλλας πήγαινε πίσω: «you are not a singer you are a γριά» συνήθιζε να της λέει όταν η Τζάκι εκδήλωσε -ως καλλίφωνη και εκείνη- την επιθυμία να ασχοληθεί με το τραγούδι. Η Τζάκι Καλογεροπούλου ήταν λίγο μεγαλύτερη από 40 τότε.
Έτσι όταν η Μαρία Κάλλας ακολούθησε διεθνή καριέρα ήταν παραπάνω από φυσικό να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της και να μην διατηρήσει καμία σχέση με την οικογένεια της. Την απόφασή της έκανε πιο εύκολη η συνήθεια της μητέρας της να αποκαλύπτει στον Τύπο, έναντι αμοιβής, διάφορά γεγονότα από τη ζωή της Μαρίας.
Μετά το θάνατο της Μαρίας Κάλλας μόλις σε ηλικία 54 ετών, η αδερφή της έγραψε ένα βιβλίο «Sisters», όπου τη σκιαγραφούσε ως κακότροπη και αδιάφορη προς τη μητέρα της και την ίδια. Ωστόσο, λίγο πριν από το τέλος της Μαρίας το 1977, ήρθαν κοντά. Σε ένα απόσπασμα του βιβλίου, μάλιστα, δεν έκρυβε την έκπληξή της για τη μεταμόρφωση του ασχημόπαπου σε κύκνο της όπερας, όταν την ξανασυνάντησε, χρόνια αργότερα: «Ήταν αδύνατον αυτή η γυναίκα να είναι η αδερφή μου! Αυτή η λεπτή φιγούρα, το όμορφο τριγωνικό πρόσωπο δεν μπορούσε να είναι η παχουλή Κάλλας, που μπούκωνε βιαστικά το στόμα, φεύγοντας για το σχολείο του Washinghton Heights. Tα μαλλιά της τώρα ήταν όμορφα, τα χέρια κομψά. Αυτό που αντίκριζα ήταν ο ρόλος της Μαρίας, στην Traviatta, η Βιολέτα».
