Πολύ δύσκολες ώρες βιώνει ο γνωστός τραγουδιστής Στέλιος Ρόκκος, καθώς όπως έγινε γνωστό πέθανε ο αδελφός του, Νίκος Ρόκκος. Ο άτυχος άνδρας που ήταν ψαράς πνίγηκε σε θαλάσσια περιοχή της Λήμνου.
Η σελίδα Βoatfishing in Greece περιγράφει το χρονικό του μοιραίου: «Τραγική είδηση λίγο πριν αλλάξει η χρονιά, ο χαμός του φίλου Νίκου Ρόκκου. Ένας άνθρωπος που η αγάπη του για την θάλασσα τον οδήγησε να γίνει επαγγελματίας ψαράς, παράλληλα με το καφενέ που συντηρούσε στο χωριό Καλιόπη στη Λήμνο.
Τα ειδησεογραφικά της Λήμνου ανέφεραν σήμερα το απόγευμα, 30/12/23 ότι υπήρχε συμβάν αγνοούμενου ψαροτουφεκά.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το πρωί ο Νίκος Ρόκκος αναχώρησε για ψάρεμα με το επαγγελματικό του σκάφος, όπου πριν λίγες ημέρες ετοίμασε και έριξε στη θάλασσα.
Ξεκίνησε από την Αγία Κυριακή με πορεία βόρεια του Κέρους.
Πριν από μερικές ώρες, άτομα του περιβάλλοντος του, ενημέρωσαν για την εξαφάνιση του και από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε επιχείρηση εντοπισμού, όπου συμμετείχαν σκάφη του λιμενικού και ιδιωτικά καθώς και Super Puma.
Λίγο αργότερα εντοπίστηκε το σκάφος του και οι σημαδούρες του.
Τελικά εντοπίστηκε ο 50χρονος χωρίς τις αισθήσεις του λίγο πριν από τις 11 το βράδυ στην παραλία Αμνίου – Άγιος Γεώργιος στην περιοχή της κοινότητας Παναγιά».
Η τελευταία ανάρτηση του Νίκου Ρόκκου στα social media, είχε γίνει την Δευτέρα 18/12, όπου είχε δημοσιεύσει κάποιες φωτογραφίες τις βάρκας τους, την οποία ετοίμαζε να ρίξει στο νερό για να βγει για ψάρεμα, ενώ στη λεζάντα της φωτογραφίας είχε γράψει: «Έτοιμος».
Δείτε την ανάρτηση του και τις φωτογραφίες:
Τα δυο αδέρφια ήταν πολύ δεμένα, ειδικά από Ιούνιο του 2021 που έχασαν εντελώς ξαφνικά και τον άλλο αδερφό του από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 50 ετών.
Και οι τρεις μοιράζονταν την ίδια αγάπη για τη Λίμνη, τη θάλασσα και το ψάρεμα. Αυτή την αγάπη κληρονόμησαν από τον πατέρα τους.
Στην ιστοσελίδα Βoatfishing ο Στέλιος Ρόκκος είχε πει: «Γεννήθηκα σε νησί, στη Λήμνο, οπότε τη γνώρισα από πολύ μικρός. Ο πατέρας μου ήταν μανιώδης ψαράς, όχι επαγγελματίας, αλλά ήταν άρρωστος με το ψάρεμα, όπως είμαι σήμερα και εγώ. Αναγκαστικά πήγαινα μαζί του, με μια πετρελαιομηχανή που ευτυχώς ήταν μηχανικός και σωθήκαμε! Εμένα τότε με έπιανε πολύ η θάλασσα, όταν πηγαίναμε με τον πατέρα μου δεν υπήρχε η περίπτωση να μην κάνω εμετό (5 – 6 χρονών, από τότε πήγαινα). Μέχρι 12–13 χρονών που πήρα τη βάρκα κρυφά και λόγω του ότι είχα την ευθύνη πάνω μου δεν ξαναζαλίστηκα. Να φανταστείς ότι με έπιανε τόσο πολύ η θάλασσα, που ακόμα και από την ακτή είχα ζαλιστεί κάποτε, ψαρεύοντας με τον παππού μου. Τότε μικρός, παρά τη ταλαιπωρία της ναυτίας, ήθελα να ήμουν με τον πατέρα μου και ακολουθούσα.»
