Το φιλόδοξο καθημερινό τηλεπαιχνίδι που παρουσιάζει εδώ και μία εβδομάδα στην ΕΡΤ1, η συνειδητή επιλογή του να μην φθαρεί από την τηλεόραση, η άρνηση του να γίνει «μαϊντανός», η προτεραιότητά του να συμμετάσχει μόνο σε δουλειές που επιθυμεί, η «ταπεινή» Ζέτα Μακρυπούλια, οι «Άγριες μέλισσες», που λυπήθηκε που δεν κατάφερε να αποτελέσει μέρος τους, το «ψώνιο» και το «καλάμι», η δημοσιότητα, η ψυχοθεραπεία, ο κορονοιός, ο διαβήτης και η απόφαση του να μιλήσει δημόσια για την ασθένεια θέλοντας να δώσει το μήνυμα πώς δεν πρέπει να επιτρέπεις σε τίποτα να σε κρατά «αλυσοδεμένο» στη γη. Ειλικρινής, ευγενής και βαθιά συγκινητικός ο Νίκος Κουρής εξομολογείται στο hello.gr κομμάτια της ζωής του.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ
Το “Δες και βρες” εδώ και λίγες ημέρες μας κρατά συντροφιά στις 8 το βράδυ μέσα από την συχνότητα της ΕΡΤ1. Τα συναισθήματά σου;
Έχουμε ήδη διορθώσει πολλά πράγματα. Είμαστε περήφανοι για τη δημιουργία αυτού του παιχνιδιού και την ανταπόκριση του κόσμου. Είμαι πανευτυχής και ταυτοχρόνως ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα από το πρώτο επεισόδιο τηρουμένων των αναλογιών και της εμπειρίας γιατί θέλει χρόνο να βρεις ακριβώς τα πατήματά σου, το ακριβές χιούμορ, το συναίσθημα που απαιτείται να έχει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Όλα έχουν μία δοσολογία. Είναι σα μαγειρική. Νομίζω πώς η προσπάθεια μας από το πρώτο επεισόδιο είχε μετρό, προσοχή, τιμιότητα και ποιότητα
Μέχρι τα 35 σου, ενώ ήσουν ήδη καταξιωμένος ηθοποιός με περγαμηνές, ουσιαστικά δεν έκανες καμία τηλεοπτική σειρά.
Δεν υπολογίζω τα χρήματα, όπως επίσης έχω μία προσωπική φιλοδοξία. Θέλω να κάνω μόνο πράγματα που μου αρέσουν. Δε με ενδιαφέρει η διασημότητα από μόνη της. Δεν ήθελα να γίνω διάσημος γενικώς και αορίστως, να κυκλοφορώ στα κανάλια και να κάνω το μαϊντανό. Φιλοδοξία μου ήταν να κάνω αυτό που βαθιά μου άρεσε. Ποτέ δεν άκουσα τι έλεγε ο καθένας πάνω στο θέμα και κανείς ποτέ δεν πρέπει να ακούει αναφορικά με τη δική του ύπαρξη τίποτα περισσότερο από την καρδιά του. Νομίζω ότι χρέος μας είναι να ξέρουμε πολύ καλά οι ίδιοι τι κάνουμε. Το θέατρο είναι ένας πολύ κλειστός χώρος, όπως και η τηλεόραση. Δεν με ενδιαφέρει να βρίσκομαι σε οποιουδήποτε είδους κλίκα θεατρική, τηλεοπτική ή Επιδαύρια. Έχω πει όχι για πάρα πολλά πράγματα στην τηλεόραση τα οποία δεν μου άρεσαν.. Είμαι τυχερός γιατί μπορώ να δουλεύω και να ζω από το θέατρο. Ευγνωμονώ ότι μου δίνεται η δυνατότητα να το πράττω. Δεν θέλω να κάνω πράγματα που δεν μου αρέσουν. Κάθε μέσο έχει τις απαιτήσεις του. Τίποτα δεν είναι εύκολο ή του χεριού σου. Για ότι κάνεις πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Αν δεν βρω δουλειά στο θέατρο ή δεν μπορώ να ζήσω από το θέατρο δεν σημαίνει ότι θα κάνω τηλεόραση αναγκαία.
Διάβαζα πέρυσι τις συνεντεύξεις και ήταν συγκινητικός ο τρόπος που υπερασπίστηκες ως ηθοποιό τη Ζέτα Μακρυπούλια με την οποία συνεργαζόσασταν στο θέατρο.
Το θέατρο είναι πάρα πολύ σκληρό με τους ανθρώπους της τηλεόρασης. Είναι πολύ πιο κοφτερό. Οι άνθρωποι της τηλεόρασης στο θέατρο δεν φέρουν πολύ μεγάλης εκτίμησης δυστυχώς ή ευτυχώς. Η Ζέτα Μακρυπούλια -και για αυτό δουλέψαμε μαζί- είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και καλλιτέχνης. Είναι μία ηθοποιός που κάνει πάρα πολύ σοβαρά τη δουλειά της. Δεν υπερέβη τα εσκαμμένα γιατί είναι πάρα πολύ έξυπνη, αληθινά ταπεινή και ήξερε πολύ καλά τι είχε να μάθει και να δοκιμάσει. Ήρθε ως ένας άνθρωπος που ήθελε πραγματικά να δουλέψει χωρίς ντιβιντιλικια και αυτό σου το λέω αληθινά. Πραγματικά με συγκινεί. Όποιος είναι ταπεινός και λέει “Παιδιά εγώ ακόμα και σε αυτά που νομίζω ότι ξέρω εκ νέου με το χέρι απλωμένο ζητάω κάτι να μάθω” πάει πάντα μπροστά. Αυτό σημαίνει θέατρο. Ακόμα και αυτό που ξέρεις πολύ καλά, αν δεν επιδιώξεις να το ανακαλύψεις εκ νέου πεθαίνει.
Πέρυσι κατά τη διάρκεια της περιοδείας του Δον Ζουάν σου προτάθηκε να πρωταγωνιστήσεις στις “Άγριες μέλισσες”. Αναγκαστικά εξαιτίας της έλλειψης χρόνου δεν μπόρεσες να το πράξεις. Σε στεναχώρησε βλέποντας και την ανταπόκριση που έχει φέτος στη σειρά στο κοινό;
Όχι. Δε με στεναχωρούν αυτά τα πράγματα. Ίσα-ίσα νομίζω ότι όλα γίνονται ή δεν γίνονται για κάποιο λόγο. Δεν έπρεπε να πω δημόσια ότι μου έγινε αυτή η πρόταση με την έννοια ότι πιστεύω πως όταν κάτι δεν το κάνεις δεν έχει κανένα νόημα εκ των υστέρων να αναφέρεσαι σε αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχω αποκαλύψει ποιος ρόλος μου προτάθηκε γιατί τον παίζει ήδη ένας άνθρωπος. Μίλησα κυρίως γιατί ήταν μία δουλειά που θα την είχα κάνει όχι εξαιτίας της ανταπόκρισης του κοινού αλλά για αυτή καθαυτή την σειρά. Λυπάμαι που δεν αποτελώ μέρος αυτού του σήριαλ. Δε μπόρεσα να βρω ένα τρόπο να είμαι εκεί. Ήταν πρακτικά αδύνατο.
Στο παρελθόν δήλωσες “Αισθανόμουν σε βαθμό αρρωστημένο ότι ήμουν το κέντρο του κόσμου. Είχα ψωνιστεί και πολύ δύσκολα κατέβηκα από το καλάμι” Μου έκανε εντύπωση η τοποθέτησή σου γιατί δείχνεις βαθιά ταπεινός.
Επειδή το καλάμι νομίζουμε ότι είναι πάντα να κάποιος δείχνει τον εαυτό του και φωνάζει “Κοιτάξτε με παιδιά…Την έχω ψωνίσει” Για μένα το ψώνιο του “εγώ” δεν έχει σχέση με το τι δείχνεις αλλά με το τι συμβαίνει μέσα σου. Μιλούσα λοιπόν για αυτό που συνέβαινε μέσα μου. Μπορεί να είσαι πολύ ταπεινός εξωτερικά και εσωτερικά σου το μεγαλύτερο ψώνιο. Όπως και να’ χει όμως όταν συμβαίνει χάνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα
Ποιο γεγονός συνέβαλε στο να αλλάξεις ;
Το ότι έσκυψα λίγο πιο σοβαρά στον εαυτό μου, το ότι έγινα πατέρας. Η γέννηση του γιου μου με οδήγησε στο να μην ασχολούμαι με τον εαυτό μου αποκλειστικά. Φυσικά μέτρησε και η εμπειρία μου στη δουλειά, όσα έπρεπε να διαχειριστώ. Πρέπει συνεχώς να χειρίζεσαι τα πράγματα που προκύπτουν και δεν είναι αυτονόητα. Αν πιστεύει λ.χ. κανείς πώς κάποιος επειδή είναι ηθοποιός θεωρεί πολύ κανονικό να τον αναγνωρίζουν στο δρόμο είναι λάθος. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο όσο κι αν θεωρούν ορισμένοι το αντίθετο ή και μπορεί να το επιθυμούν και επιδιώκουν αντιστοίχως. Την στιγμή που σου συμβαίνει σου αλλάζει τη ζωή
Και είναι λογικό γιατί χάνεται ιδιωτικότητα σου.
Αυτό το βλέπεις πολύ έντονα όχι στους ηθοποιούς ούτε στους παρουσιαστές -γιατί και οι παρουσιαστές έχουν μία άμυνα- αλλά στους ανθρώπους που πάνε σε ένα reality και δεν έχουν ιδέα τι θα συμβεί όταν θα βγουν.
Νομίζω πώς πια είναι υποψιασμένοι για το τι συμβαίνει…
Είναι υποψιασμένοι αλλά πρέπει να σου πω πώς όταν σου συμβαίνει είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που νομίζεις αποστασιοποιημένα ότι θα συμβεί. Μιλώ εκ πείρας.
Πόσο άλλαξες δηλαδή αντιστοίχως όταν σου συνέβη;
Θα σου πω μόνο ένα πράγμα. Παλεύεις για να βρεις τον εαυτό σου. Είναι σα να σε τραβάνε έξω από το κέντρο σου. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς το κέντρο του, χωρίς τον χαρακτήρα του; Το ότι κάποιος με αγοραίο τρόπο σου βγάζει το “Τι γίνεται ρε μεγάλε” δεν είναι και πολύ ευχάριστο. Γιατί δε σε πλησιάζουν όλοι οι άνθρωποι που σε αγαπούν. Υπάρχουν επιπροσθέτως άνθρωποι που σε θεωρούν δικό τους. Σε αγκαλιάζουν, σε φιλούν, με μία πολύ έντονη οικειότητα ενώ δεν τους γνωρίζεις προσωπικά.. Είναι άγρια πράγματα! Δεν είναι απλό. Θα μου πεις “Καλά ρε φίλε δεν το ήξερες” Όχι δεν το ξερα. Και να σου πω και κάτι….Δεν είμαι και υποχρεωμένος να το θέλω. Θα μου αναφέρεις δικαιολογημένα “ Αφού διάλεξες να κάνεις αυτή τη δουλειά” Εκεί λοιπόν ανοίγει μία μεγάλη συζήτηση για το ποιος είσαι, τί θέλεις τι νόμιζες ότι θα συμβεί τι πραγματικά συμβαίνει και πώς το διαχειρίζεσαι. Εγώ σου αναφέρω λοιπόν πώς κάθε άνθρωπος που κάνει αυτή τη δουλειά απαιτεί να έχει μεγάλη σοφία για να μη χάσει τον εαυτό σου.
Έχεις κάνει ψυχοθεραπεία;
Έχω μπει στη διαδικασία αλλά δεν έχω κάνει πολλή δουλειά με αυτό. Δεν το πίστεψα. Τώρα εκ νέου το ξανασκέφτομαι
Το χειμώνα μίλησες για το πως διαχειρίστηκες το διαβήτη που από την ηλικία των δεκατριών πάσχεις… Ποιο είναι το μήνυμα που ήθελες να δώσεις με την δημοσιοποίηση της ασθένειας;
Πώς το όποιο πρόβλημα υγείας, η όποια αδυναμία σε έναν άνθρωπο δεν μπορεί να μπορεί να σταματήσει τα όνειρα του και την πραγμάτωση τους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορείς να κάνεις ή να μη μπορεί να πραγματοποιηθεί. Για αυτό μίλησα δημόσια και το έκανα πιστεύω στη σωστή στιγμή
Είναι μάθημα δυνάμης…
Ακριβώς. Υπάρχουν πάρα πολλοί διαβητικοί, υπάρχουν άνθρωποι με ψυχολογικά που αισθάνονται ότι υπολείπονται σε κάτι επειδή έχουν ένα ελάττωμα, μία αστάθεια, ήθελα πολύ έντονα να τους δώσω το μήνυμα να μην τα παρατήσουν. Χιλιάδες ασθένειες κρυφές και φανερές που κρατάνε τους ανθρώπους αλυσοδεμένους στη γη. Μίλησα για το διαβήτη που αν δεν το διαχειριστείς μπορεί ακόμα και να πεθάνεις. Όσο και αν δεν θέλω να μαυρίσω την κουβέντα μπορεί να σε λειώσει να σε κρατήσει έξω από οποιαδήποτε ενεργητικότητα στη ζωή. Όμως αν το αντιμετωπίσεις μπορείς να πετάξεις. Θεωρώ πώς αν αναλάβεις την ευθύνη όλων των πραγμάτων στη ζωή σου, αν πιστέψεις ότι θες να κάνεις μπορείς να πετύχεις το οτιδήποτε και να εκπλήξεις ακόμα και τον εαυτό σου.
Κάθε φορά δοκιμάζεις τα όρια σου θέτεις ένα μεγαλύτερο στοίχημα ;
‘Ένα εμπόδιο όπως μία αρρώστια, επειδή ακριβώς είναι εμπόδιο πολλαπλασιάζει την προσπάθεια. Έτσι στο αποτέλεσμα πάντα ξεπερνάς τον εαυτό σου. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ελαττωματικοί οργανισμοί είτε ψυχικά, είτε σωματικά. Δεν σημαίνει αυτό ότι δεν μπορούμε να αγαπήσουμε, να είμαστε αποδοτικοί, να ονειρευτούμε και πραγματοποιήσουμε ότι επιθυμούμε. Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να πετύχεις. Μπορείς να κάνεις τα πάντα αρκεί να το προσπαθήσεις.
Τι σου έμαθε ο κορονοιός;
Ότι δεν υπάρχει ούτε ασφάλεια, ούτε μονιμότητα, ούτε ένα κανάλι στη ζωή. Υπάρχουν πολλά κανάλια ευτυχώς και δε μιλώ κανάλια τηλεοπτικά. Η ζωή είναι όμορφη και αξίζει να απολαύσουμε τις στιγμές μας.
