O Γεώργιος Καράμπελας μοιάζει με έναν αναγεννησιακό άνθρωπο εναρμονισμένο σε μια κοινωνία που τώρα αρχίζει να γίνεται συνοδοιπόρος με το οπτικό πρίσμα της τέχνης και της δημιουργίας του. Λάτρης των ταξιδιών, όχι για τον προορισμό, αλλά για όσα κερδίζει την στιγμή και στον χρόνο που τα ζει, ένας σύγχρονος παραμυθάς, ένας concept maker της ίδιας του της ζωής, ένας larger than life creator που προέρχεται από τον χώρο της διαφήμισης, της χρυσής περιόδου του ιλουστρασιόν χαρτιού και των κοσμικών καλεσμάτων, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από ένα αναγκαστικό lock down, βγαίνει στο φως της υπερ έκθεσης, δημιουργεί και μας μιλάει για τις ραδιοφωνικές ανάσες που μας χαρίζει κάθε μέρα, μέσα από την συχνότητα του Best 92,6. O Mister “Τravel Μanifesto” διακατέχεται από απαράμιλλη αισθητική. Από την δημιουργία και το πάντρεμα διαφορετικών πολιτισμών, χρωμάτων και υφών. Η ζωή του μοιάζει σίγουρα με την “Γκουέρνικα” του Πάμπλο Πικάσο.
Είσαι μια άκρως δημιουργική προσωπικότητα!
Από μια ζώνη ηρεμίας και βαλτώματος που η ζωή μας ρίχνει κάποια στιγμή στην πορεία μας έτσι και εγώ αποφάσισα σε μια δύσκολη εποχή με μια εξαιρετικά πρωτόγνωρη συνθήκη στην οποία ζούμε να κάνω κάτι δημιουργικό. Στο ταξίδι με ενδιαφέρει η ευδαιμονία, η υπερέκθεση μου σε πράγματα ζωής ενός lifestyle ξεχωριστού, ιδιαίτερου και όχι με την έννοια του πλούτου και της φλύαρης ακρίβειας. Σε πολιτισμό, σε τέχνη, σε μέρη νέα. Αυτό με γεμίζει μου δίνει δύναμη, υλικό, μου δίνει τόση χαρά που δεν μπορώ να βρω ούτε στους ανθρώπους, ούτε σε ένα πιάτο φαγητό, ούτε σε ένα ρούχο, ούτε ακόμα και στα χρήματα που βγάζω από την δουλειά μου. Εάν δεν ταξιδεύω κάτι μου λείπει. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα του “Τravel Μanifesto” που ουσιαστικά είναι μικρά ραδιοφωνικά αποσπάσματα mental traveling. Ο τρόπος ζωής μου από την ώρα που γεννήθηκα, ο τρόπος που αντιπαρέρχομαι τις δυσκολίες, η χαρά της ζωής μου αντλείτε από τα οφέλη των ταξιδιών. Σε όλη αυτή τη συνθήκη που ζει η ανθρωπότητα από τον Μάρτιο και με όλες τις αγωνίες, που έχουμε, για την υγεία, την οικονομία, τους ανθρώπους μας, εγώ με την έμφυτη θετικότητα μου, σκέφτηκα να μην μιζεριάσω και με όλη την βαθιά διάθεση για δημιουργικότητα που με διακατέχει να φτιάξω κάτι όμορφο.
Ορμώμενος φυσικά εξ ανάγκης από τα ταξίδια που δεν έγιναν…
Ναι, πρώτον από την απουσία του ταξιδιού και δεύτερον από το αναγκαστικό “comeback” στην ελληνική πραγματικότητα την οποία είχα αφήσει συνειδητοποιημένα, πάρα πολλά χρόνια. Βρέθηκα αναγκασμένος, να είμαι εδώ, χωρίς να μπορώ να φύγω και ακριβώς επειδή είμαι εδώ, σκέφτηκα να κάνω την ταινία “Fool’s Day”, αλλά και το βιβλίο, επειδή έκλεισα τα 50 έτη. Πρόκειται για ένα coffee table book με τίτλο “GTC50, JΟIE DE VIVRE IS MY MIDDLE NAME’’, αφιερωμένο και εμπνευσμένο στην ζωή μου. Μετά από το “Travel manifesto” προέκυψε και η ιδέα να φτιάξω μια πλατφόρμα την ”DOLCE FAR NIENTE PRODUCTIONS”. Μία κονσεπτική με περιεχόμενο πλατφόρμα για διάφορα projects στα media.
Η τηλεόραση πως έρχεται στην ζωή σου;
Ξεκίνησα με το “Manifesto” την ταινία, άλλωστε γνωρίζω την εικόνα και το story telling σε πολύ σημαντικό βαθμό. Για εμένα σε όλα τα πράγματα που κάνουμε πρέπει να υπάρχει μια ΙΔΕΑ! Η οποία πρέπει να είναι στιβαρή, φρέσκια. Τα χρόνια που δούλεψα στην διαφήμιση, ούτε το ραδιόφωνο, ούτε η τηλεόραση, ούτε το filming, ήταν στις προτεραιότητες μου. Ήμουν, γύρω γύρω από όλα αυτά αλλά είχα κάνει αλλού focus. Αν και είχα προτάσεις δεν ήθελα να βάλω τα πόδια μου στο τσιμέντο και να μείνω στην Ελλάδα. Δεν είχα ποτέ ελληνική νοοτροπία. Παρ όλη την επιτυχία που γνώριζα δεν έκανα δημόσιες σχέσεις, απείχα από τα κοσμικά καλέσματα, κάποιοι με έλεγαν σνομπ, όμως εγώ είχα πάντα το ένα μου πόδι στο εξωτερικό. Πάντα η διάθεση μου ήταν να φύγω στο εξωτερικό. Είχα έναν κοσμοπολιτισμό, έμφυτο και επίκτητο. Μιλάω πέντε γλώσσες, καθόλου τυχαίο. Λες και προετοιμαζόμουν από την κοιλιά της μητέρας μου για να ταξιδεύω. Έτσι για εμένα, το ραδιόφωνο η τηλεόραση αλλά και το φιλμικό περιβάλλον που έχω αρχίσει να εξερευνώ ήταν φυσικό επακόλουθο. Η τηλεόραση είναι η μαμά της επικοινωνίας, έχει απαξιωθεί, πολλά χρόνια τώρα και το βασικό της πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν στιβαρές προσωπικότητες που να έχουν μια γενική παιδιά και να μπορούν να μιλάνε την Ελληνική γλώσσα σωστά. Υπάρχει το ξένο φορμάτ της Ουκρανικής τηλεόρασης που κάνει τηλεθέαση και όλοι πάνε στα σίγουρα. Ελπίζω να βοηθήσουν οι συνθήκες και με σημείο αναφοράς το “Travel Manifesto” που κάνω στον Best να εξελιχθεί μια ιδέα πολύ φρέσκια με την προσθήκη έξτρα πραγμάτων που αντιπροσωπεύουν το πολυδιάστατο της προσωπικότητας μου και να δημιουργηθεί κάτι που δεν έχει ξανα γίνει.
Τι τύπος είσαι;
Είμαι ένας αναγεννησιακός άνθρωπος. Βαριέμαι την εξειδίκευση αλλά πάντα μου άρεσε να ασχολούμαι με αλληλένδετα πράγματα, δεν μπορεί να κάνεις μόδα και να μην ξέρεις από ταξίδια ή να κάνεις ταξίδια και να μην μιλάς μια ξένη γλώσσα. Στην τηλεόραση είναι όλα στα τάρταρα ο κόσμος την έχει απαξιώσει. Για αυτό και ήρθαν οι πλατφόρμες, to Instagram κλπ. Χρειάζεται μια καινούργια ματιά , ο κόσμος διψάει για κάτι νέο, για κάτι διαφορετικό, για κάτι που θα τον κάνει να εκπλαγεί ευχάριστα. Είμαι σε διάφορες συζητήσεις με στελέχη της τηλεόρασης και αναμένω. Ελπίζω η συνθήκη να μας επιτρέψει να κάνουμε νέα πράγματα. Είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι διαφορετικό με άποψη και είναι ανάγκη κάποιος να πάρει την ευθύνη για κάτι νέο, δημιουργικό, έξυπνο, διαφορετικό.
Ποια ταξίδια ζωής ξεχωρίζεις;
Σίγουρα την Ινδία. Όταν ξεκινάω να κάνω ένα ταξίδι υπάρχει πάντα μια αφορμή, μια αιτία. Μου δημιουργήθηκαν πολλές δυτικές ενοχές μετά από αυτό το ταξίδι. Εμείς έχουμε τόσα πολλά πράγματα και γκρινιάζουμε και εκείνοι βρίσκονται στην άκρη του δρόμου, άστεγοι, με μια κουβέρτα, με την οποία σκεπάζονται δέκα, δέκα και όταν περνάς από δίπλα τους σου χαμογελάνε. Δεν έχουν ούτε τα βασικά και παρόλα αυτά χαμογελάνε. Είναι ένα λαός στην ανέχεια και όμως, έχει θετική διάθεση. Αυτό το ταξίδι έγινε σε μια περίοδο που μετά άλλαξα πολλά στην ζωή μου. Ήταν τεράστιο χαστούκι για εμένα. Κοσμοπολίτικο ταξίδι θα είναι πάντα η Ιταλία. Είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Νιώθω ότι έχω υπάρξει Ιταλός σε άλλη ζωή. Από τον Βορά μέχρι τον Νότο την αγαπώ. Εδικά από την Ρώμη και κάτω έχω επισκεφθεί πολλά μέρη, τι να πρώτο αναφέρω. Τα χωρία της Καλαβρίας με τους κάτοικους και την απίστευτη φιλοξενία, τις όμορφες γυναίκες, τα κάπρι παντελόνια, η Ιταλία είναι μαγεία. Άλλο ένα υπέροχο ταξίδι είναι το Μπουένος Άιρες. Φοβερή Μητρόπολη με τεράστιες οικονομικές διαφορές. Έχει μια απίστευτη μεγαλοπρέπεια. Το Μαρόκο είναι συγκλονιστικό, επιστρέφω συνέχεια εκεί, έχω μια ωραία σύνδεση με την χώρα, είναι ένα δικό μου εσωτερικό κάλεσμα. Αίγυπτο, Αλεξάνδρεια, Βηρυτό, Τουρκία έχω ταξιδέψει πολύ στην Αραβία, στον Ομάν, αλλά στο Μαρόκο επιστρέφω συχνά. Στην Νότιο Αφρική επίσης ξέρω κάποιους ανθρώπους που έχουν ένα beach house στο πιο νότιο σημείο της αφρικανικής Ηπείρου το λεγόμενο “Cape Point” εκεί όπου ενώνονται ο Ινδικός με τον Ατλαντικό ωκεανό. Κάθε φορά που πηγαίνω οι φίλοι μου, ανεβάζουν την ελληνική σημαία. Νιώθω σαν ερευνητής. Επίσης το Λονδίνο που είναι πλέον το σπίτι μου.
Στο Λονδίνο μένεις μόνιμα;
Στο Λονδίνο κάνω house flipping σε one bedroom ή studios τα οποία τα ανακαινίζω, μένω σε αυτά και ουσιαστικά τοποθετώ, ζω, βιώνω όλο το lifestyle μου μέσα σε αυτά. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μείνουν για ένα μεγάλο διάστημα και που ζητούν ένα έτοιμο σπίτι, επιπλωμένο με αισθητική και άποψη σε άλλο level. Αυτό κάνω εγώ. Το ζω, το φτιάχνω, το αλλάζω, ανάλογα με την διάθεση μου, την γειτονία, τον καλλιτέχνη που με εμπνέει την χρονική στιγμή και μόλις το πουλήσω αφήνω τα πάντα μέσα εκτός από τα ρούχα μου. Αφήνω την τέχνη μου, την έμπνευση μου, τα φλιτζάνια μου, τα περιοδικά, τα βιβλία μου. Αγοράζει το δικό μου lifestyle.
Το δικό σου στυλ πως θα το χαρακτήριζες;
Εκλεκτικό, κοσμοπολίτικο, αντισυμβατικό, θεατράλε, larger than life…
Τι σου αρέσει να φοράς;
Δεν είμαι ένα πράγμα. Βαριέμαι να είμαι ένα πράγμα. Ποτέ δεν μου έβγαινε να είμαι μόνο ένα πράγμα. Είμαι πολυδιάστατος, θα είμαι και σοβαρός και εκλεκτικός και old fashion, θα είμαι και πιο business, θα φορέσω ένα κιμονό, θα φορέσω και ένα σακάκι. Και σκέψου ότι έχω μεγαλώσει σε μία αφοπλιστικά δύσκολη οικογένεια, με έναν πατέρα, που ήταν Μανιάτης, στρατιωτικός, μπουρζουά και λόγιος που είχε βγάλει στρατιωτική ακαδημία, νομική και οικονομικό στην Πάντειο.
Ήταν αυστηρός;
Ναι ήταν πολύ αυστηρός, ένας άνθρωπος που δεν κατάλαβε ποτέ, ποιος είμαι, τι κάνω, που βρίσκομαι. Στο Λεύκωμα που έφτιαξα με αφορμή τα 50 μου χρόνια, αυτό γράφω στο εισαγωγικό σημείωμα για να καταλάβει ο κόσμος τι είναι αυτό το πόνημα. Ουσιαστικά δεν μου έλειπε τίποτα, είχα πολύ αγάπη παρά την αυστηρότητα της οικογένειας αλλά και καθόλου αποδοχή του προσώπου μου. Υπήρχε συναίσθημα, όμως οι γονείς και ο οικογενειακός περίγυρος, εκεί στην εφηβεία, όταν άρχισα να κλείνομαι, χωρίς να συμβαίνει κάτι που να με τραυματίσει, μόνο και μόνο λόγω της εφηβικής διάστασης, έβλεπαν πράγματα που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν. Το δικό μου οπτικό πρίσμα στο πως έβλεπα την τέχνη, τον πολιτισμό, το αντισυμβατικό του χαρακτήρα μου. Θυμάμαι έκρυβα τις τιράντες και τις φορούσα στην σχολή για να μην τις βλέπει ο πατέρας μου. Αυτό με έκανε να μεγαλώσω με έλλειψη αυτοπεποίθησης, Δε χαιρόμουν τα πράγματα που κατάφερνα. Δούλεψα πολύ μόνος μου, με τον εαυτό μου και πιστεύω ότι βγήκα κερδισμένος.
Με τι έχεις πάθος;
Με την δημιουργία και την αισθητική. Δεν θα σου πω το ταξίδι γιατί υπάρχει μέσα σε αυτά. Ο θεός μου είναι η αισθητική και η δημιουργία. Για αυτό και κάνω αυτή την δουλειά. Εάν δεν νιώθω δημιουργικότητα δεν μπορώ να ησυχάσω.
Νιώθεις γεμάτος από την πορεία σου;
Νιώθω με όλη την καλλιτεχνική διάσταση του δημιουργικού ανθρώπου γεμάτος διάθεση για συνεχή εξέλιξη. Έχω περάσει από όλα τα στάδια έχω ζήσει πολλά και μου βγαίνει αβίαστα να κάνω πράγματα, να επικοινωνώ, να νιώθω όμορφα. Το πρόσημο είναι θετικό. Ήρθε η κοσμογονία στις σχέσεις μου πριν πολλά χρόνια. Έμεινα μόνος μου, με τον σκύλο μου, τον Θησέα και αναθεώρησα, επέλεξα, έδιωξα, καθάρισα τα πάντα. Οπότε ναι είμαι γεμάτος.
Αν η ζωή σου ήταν ποτό;
Campari σόδα σίγουρα!
Instagram: @georgioscarabellas.com
www.georgioscarabellas.com
Διαβάστε επίσης:
