Η περιπετειώδης ζωή του Κώστα Ταχτσή έληξε ξαφνικά στα 61 του, όταν στις 27 Αυγούστου 1988, η αδελφή του τον βρήκε νεκρό στο σπίτι του στον Κολωνό. Η Αστυνομία δεν μπόρεσε ποτέ να διαλευκάνει το θάνατό του. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε μόνον ότι είχε επέλθει από ασφυξία 36 ώρες νωρίτερα, στις 25 Αυγούστου..
Ο Κώστας Ταχτσής έγραψε το «Τρίτο Στεφάνι», που έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σημαντικότερα μεταπολεμικά ελληνικά μυθιστορήματα, σίγουρα από τα πιο πολυδιαβασμένα και εμβληματικά, με την ταραγμένη Ιστορία της Ελλάδας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα να περνά απολαυστικά από τις σελίδες του μέσα από τις αφηγήσεις της Νίνας και της κυρα- Εκάβης, των δύο ηρωίδων του έργου.
Εξαιτίας της ζωντάνιας και του αυθόρμητου αφηγηματικού του ύφους, το βιβλίο είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο Ταχτσής έλεγε ότι η Μελίνα Μερκούρη είχε εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος. Ένα βράδυ, στο διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη, με το συγγραφέα παρόντα, η Μελίνα άνοιξε το βιβλίο και ξεκίνησε να το διαβάζει prima vista υποδυόμενη τη Νίνα, σε μια μαγική στιγμή που ο Ταχτσής περιγράφει στη βιογραφία του «Το φοβερό βήμα».
H ταινία όμως δε γυρίστηκε ποτέ. Το 1979 το μυθιστόρημα διασκευάστηκε από τον Γιώργο Παυριανό για το Τρίτο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου, με αφηγήτριες τη Ρένα Βλαχοπούλου-Νίνα και τη Σμαρώ Στεφανίδου-Εκάβη. Αρχικά, την Εκάβη θα υποδυόταν η Γεωργία Βασιλειάδου, η κατάσταση της υγείας της όμως δεν το επέτρεψε. Το «Τρίτο Στεφάνι» μεταφέρθηκε στην τηλεόραση από τον ΑΝΤ1, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη, με τη Νένα Μεντή στο ρόλο της Νίνας και τη Λήδα Πρωτοψάλτη στο ρόλο της Εκάβης.
Το χειμώνα του 2009 έγινε η θεατρική του διασκευή από τον Σταμάτη Φασουλή και τον Θανάση Νιάρχο για το Εθνικό Θέατρο, με τη Νένα Μεντή αυτή τη φορά στο ρόλο της Εκάβης και τη Φιλαρέτη Κομνηνού στο ρόλο της Νίνας σε μια παράσταση που έγραψε ιστορία. Έκτοτε έχει επανέλθει στη θεατρική σκηνή, πιο πρόσφατα από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη με τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου ως Εκάβη και Νίνα αντίστοιχα.
Ο Ταχτσής ήταν επίσης εξαιρετικός μεταφραστής θεατρικών έργων, όπως η «Φιλουμένα Μαρτουράνο», αλλά και έργων του Αριστοφάνη. Είχε επίσης ασχοληθεί με την ποίηση και ήταν ένα από τα ελεύθερα πνεύματα της εποχής του. Αυτό που ωστόσο προξενούσε τεράστια αμηχανία στους λογοτεχνικούς και πνευματικούς κύκλους της εποχής ήταν η άρνηση του συγγραφέα να ζήσει μια συμβατική ζωή.
Ο Ταχτσής είχε μια ιδιότυπη σχέση με την ομοφυλοφιλία του: τη βίωνε χωρίς καμία ενοχή, την ίδια στιγμή όμως την αντιλαμβανόταν σαν απόκλιση και αντιμετώπιζε με καχυποψία τα ακτιβιστικά κινήματα, με τα οποία είχε έρθει συχνά σε σύγκρουση.
Το πιο αναπάντεχο για την κοινωνία της εποχής ήταν ότι ο Ταχτσής εκδιδόταν ως τρανς στους δρόμους της Αθήνας, κάτι για το οποίο ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος, καθώς του έδινε τη δυνατότητα να έρχεται σε ερωτική επαφή με αγόρια που, ειδικά καθώς τα χρόνια περνούσαν, δε θα του έδιναν σημασία χωρίς τη γυναικεία αμφίεση.
Ο κόσμος τη νύχτας όμως με την επικίνδυνη γοητεία του έφερε αρκετά προβλήματα στο συγγραφέα, ανταγωνισμό με άλλες τρανς, με τις οποίες ερχόταν σε έντονους διαπληκτισμούς, αλλά και συλλήψεις από την αστυνομία και προβλήματα με το νόμο της εποχής, από τα οποία απαλλασσόταν χάρη στις υψηλές γνωριμίες του, όπως περιγράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του.
Η περιπετειώδης ζωή του Ταχτσή, που είχε ταξιδέψει ανά τον κόσμο, είχε εργαστεί από καλλιτεχνικός ιμπρεσάριος έως σιδηροδρομικός υπάλληλος, έληξε ξαφνικά στα 61 του, όταν στις 27 Αυγούστου 1988, η αδελφή του τον βρήκε νεκρό στο σπίτι του στον Κολωνό. Η Αστυνομία δεν μπόρεσε ποτέ να διαλευκάνει το θάνατό του. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε μόνον ότι είχε επέλθει από ασφυξία. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο συγγραφέας, που είχε βρεθεί νεκρός με τη «στολή» της εργασίας του, είχε δολοφονηθεί από κάποιον από τους πελάτες του με στραγγαλισμό.
Υπήρχαν βέβαια και οι θεωρίες συνωμοσίας που τον ήθελαν να δολοφονείται για τα ερωτικά μυστικά υψηλά ιστάμενων ανθρώπων που γνώριζε και δεν έπρεπε ποτέ να αποκαλύψει.
Άλλοι, που γνώριζαν καλά το συγγραφέα, αλλά και τον κόσμο της νύχτας στον οποίο κινείτο, πιστεύουν πως το τέλος του συγγραφέα επήλθε κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης χωρίς δολοφονική πρόθεση.
