Βάνα Μπάρμπα: «Την βλέπω να φέρεται σαν μωρό και αυτό με συγκλονίζει. Μου κόβει την ψυχή.»
Η Βάνα Μπάρμπα βρέθηκε στον καναπέ της εκπομπής «Mega Καλημέρα» και προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής.
Η ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τις δυσκολίες που πέρασε, την έπαρση που είχε, την αλλαγή στάσης απέναντι στην ζωή στην οποία προχώρησε και τις δυσκολίες που βιώνει με την ασθένεια της μητέρας της.
«Νομίζω ότι ο καθένας μας προσπαθεί να είναι ένας μικρός ήρωας στη ζωή του, να προσπαθούμε να αντέξουμε και να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξή μας.
Ξαναβγαίνω στο φως σιγά σιγά. Πέρασα ένα κομμάτι πολύ δύσκολο που με έκανε πιο ανθρώπινη. Κατάλαβα πως η αρχή είναι να ξεπερνάς το εγώ. Το εγώ όταν βγαίνει πάρα πολύ δεν σε αφήνει να δεις τους άλλους.
Δεν φοβάμαι. Όταν ξεπερνάς τον φόβο μπορείς να δεις το φως. Εάν δεν δεις πάτο δεν μπορείς να ξανασηκωθείς. Κατάλαβα πως είσαι πάντα μόνος. Έχασα κομμάτια αθώα, πολύ σημαντικά, έχασα την εμπιστοσύνη μου στον άνθρωπο.
Ήρθα στην εκπομπή με σεβασμό, αγάπη και χαρά. Παλιά έλεγα πως θα είναι τα μαλλιά και το make up. Δώστε μεγαλύτερη προσοχή εκ των έσω, μην αφήνεστε στην ευτέλεια και την ευκολία.
Για ότι έκανα δεν μετανιώνω, γιατί είχαμε μία αθωότητα. Από την ομορφιά έκανα καριέρα, δεν είπα ποτέ ότι ήμουν η Σάρα Μπερνάρ. Αυτή, όμως, η ομορφιά μου είχε και μία ηθική.
Την έπαρση την είχα. Δεν έβλεπα τους άλλους, ήμουν αγενής με τους ανθρώπους. Αυτά είναι ο χρόνος και η νεότητα. Εάν δεν είσαι νέος και δεν σπάσεις αυγά…
Απλά είχα την τόλμη και ήμουν ο εαυτός μου. Επιθετική πολλές φορές, πάντα ήμουν όμως πολεμίστρια. Έχω πληγώσει κόσμο άθελά μου, χωρίς δόλο. Είμαι πολύ σκληρή, έχω το ηπειρώτικο της μητέρας μου.»
Για τις πολύ δύσκολες στιγμές που περνάει με την ασθένεια της μητέρας της είπε μεταξύ άλλων:
«Η μητέρα μου έχει άνοια. Βλέπω αυτή τη δωρική γυναίκα, την Ηπειρώτισσα, να φέρεται σαν μωρό και αυτό με συγκλονίζει. Μου κόβει την ψυχή.
Όταν ήμουν στο νοσοκομείο άκουγα τις κραυγές των ανθρώπων κι έκλαιγα. Έβλεπα την μανούλα μου και έλεγα “που θα πάει, μπορείς να αφήσεις έναν άνθρωπο να πάει στο ίδρυμα;”. Όλοι βλέπουμε το τώρα, είμαστε θεές, είμαστε υπέροχοι. Δεν είναι έτσι. Υπάρχει το αύριο και είναι σκληρό».
