Η Βασιλική Τρουφάκου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή της Τζένης Θεωνά “Μαμά-δες”.
Η ηθοποιός περιέγραψε λεπτομερώς για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στις ώρες του τοκετού, ο οποίος διήρκησε 30 ώρες με τη Βασιλική Τρουφάκου να περιγράφει με πολύ χιούμορ την μαραθώνια διαδικασία.
«Ο τοκετός μου κράτησε κάτι παραπάνω από 30 ώρες! Με έπιασαν οι πόνοι την ημέρα της μητέρας, ανήμερα, στις 7 το πρωί μετά από χαζοξενύχτι, πονούσα, πήρα τη μαία και της είπα ότι «νομίζω πως συμβαίνει αυτό». Παίρνω τη γιατρό και μου είπε, «θα το δεις μέχρι το μεσημέρι, είτε θα σταματήσει είτε θα κορυφωθεί». Δεν σταμάτησε ούτε κορυφώθηκε όμως, δηλαδή πονούσα πολύ αλλά σταθερά, χωρίς να κόβομαι στα δύο».
«Κάποια στιγμή πάω με πολύ βαριά καρδιά στο μαιευτήριο, έξαλλη γιατί είχα αρχίσει να πονάω πολύ στο 12ωρο, πήγαινα με νεύρα γιατί ήθελα να πάω πιο μετά. «Γιατί με πάνε από τώρα; Μια χαρά είμαι» σκεφτόμουν. Με εξετάζουν λοιπόν και μου λένε, «έχεις διαστολή 3 εκατοστά οπότε δεν πας πουθενά». Με ντύνουν, ανακουφίστηκε και ο σύντροφος μου ο οποίος ήταν επίσης έξαλλος πια και μετά κόλλησε ο τοκετός».
«Μέχρι τα ξημερώματα δεν έσπαγαν τα νερά, δεν ήθελα να μου σπάσουν τα νερά ενώ… ήθελα να μου κάνουν επισκληρίδειο, γιατί δεν είμαι από αυτές που θέλουν να το ζήσουν. Κάποια στιγμή επιτέλους σπάνε τα νερά αλλά στη διαστολή, 5 ή 6, έχει κολλήσει ο τοκετός».
«Εκεί πια ξεκινάει το ανάποδο, ενώ ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσικά. Είχα κλείσει ένα 24ωρο χωρίς φαγητό οπότε πεινούσα τρομερά και έκανα εμετούς. Τα ξημερώματα κάπου κρύωνα, έκανα εμετούς, ένιωθα ότι πέθαινα» πρόσθεσε επίσης η Βασιλική Τρουφάκου στη νέα της συνέντευξη στη δημόσια τηλεόραση. «Θυμάμαι να σκέφτομαι αν θα φέρουν έναν γιατρό να με δει. «Αφού πεθαίνω, δεν τους ενδιαφέρει;» αναρωτιόμουν, γιατί αισθανόμουν ότι σβήνω κάπως».
Για το πως συνδυάζεται η επαγγελματική καριέρα και οι πρώτες μήνες με ένα μωρό η Βασιλική Τρουφάκου είπε:
είπε ότι: «Ξεκίνησα γυρίσματα μόλις έκλεισε το μωρό μου 2 μήνες, ήταν τέλειο. Ήταν ωραίος ο συνδυασμός. Όλο είναι πάρα πολύ καλύτερο από αυτό που φανταζόμουν. Κατ’ αρχάς δεν καταστράφηκε η ζωή μου, που πίστευα. Το αποφασίσαμε αρχικά για να δούμε αν γίνεται, είδαμε ότι μπορούμε και ήταν όλη η εγκυμοσύνη πολύ εύκολη, αν εξαιρέσουμε το μαρτύριο της πείνας και τις εξάψεις, οι οποίες δεν έχουν υποχωρήσει.
Θεέ μου, δόξα και τιμή στις γυναίκες που περνάνε εμμηνόπαυση, που λένε ότι είναι σύμπτωμα. Τον Μάρτιο κοιμόμουν χωρίς ρούχα, με ανοιχτή μπαλκονόπορτα και ίδρωνα. Γενικά δεν είχα δυσκολίες, δεν κινδύνεψα ούτε εγώ, ούτε το μωρό από τίποτα. Κάναμε συνέχεια ταξίδια, πήγαινα μέχρι τον 7ο μήνα στην Κύπρο για την Famagusta.
Δεν ένιωσα ποτέ σαν τη «μάνα γη», αισθανόμουν όμως μια χαρά για να γεννήσω το μωρό. Πολλές φορές ακόμη και τώρα αισθάνομαι ότι είναι ρόλος. Όταν έφυγε η κοιλιά αμέσως ξέχασα την εγκυμοσύνη. Δεν το μετάνιωσα, μπόρεσα κι εργάστηκα μέχρι το τέλος, ήθελα να ολοκληρώσω τα γυρίσματά μου», πρόσθεσε.
