Η Βίκυ Κουλιανού δίνει μια συγκλονιστική συνέντευξη-κατάθεση ψυχής στο περιοδικό HELLO! που κυκλοφορεί αύριο στα περίπτερα και στον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα.
Από την καρμική της συνάντηση με τον Μιχάλη Ασλάνη, ο οποίος την έβαλε στο χώρο της μόδας, τα πρώτα της βήματα στην πασαρέλα όταν ήταν ακόμη μαθήτρια και την απόφασή της να φύγει για το Μιλάνο μέχρι τη γνωριμία της με όλους τους κορυφαίους σχεδιαστές του εξωτερικού, τον πόλεμο που δέχθηκε στην Ελλάδα και την αναπόφευκτη μοναξιά που βιώνει κάθε καλλιτέχνης, μιλά η Βίκυ Κουλιανού στο περιοδικό HELLO!, που κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 27 Μαρτίου στα περίπτερα.
Μία από τις κορυφαίες εκπροσώπους του ελληνικού μόντελινγκ στις διεθνείς πασαρέλες έχει περάσει πια στο χώρο της υποκριτικής και συμμετέχει στην ξένη σειρά υψηλών προδιαγραφών «So long Marianne», με θέμα τη ζωή του Λέοναρντ Κοέν. Εκεί η Βίκυ έχει τον άκρως προκλητικό και δύσκολο ρόλο μιας τρανσέξουαλ, για τον οποία λέει σχετικά:
«Θαύμαζα το έργο του μοναδικού Λέοναρντ Κοέν, που τον θεωρώ έναν από τους πιο επι-
δραστικούς καλλιτέχνες ανά τον κόσμο. Τα γυρίσματα της σειράς πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και τον Πόρο. Υποδύομαι μια τρανσέξουαλ. Ένιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση για το ότι έλαβα μέρος σ’ αυτή την τόσο σημαντική σειρά».
Στη συνέχεια, κάνει μια αναδρομή στη γνωριμία της με τον Μιχάλη Ασλάνη και τη Μαίρη Δρακοπούλου, τους δύο ανθρώπους που της άνοιξαν το δρόμο για την πασαρέλα και το μόντελινγκ:
«Η μόδα είναι όλη μου η ζωή, με μεγάλα ή μικρότερα διαλείμματα στο θέατρο και στην παρουσίαση. Αν θα έπρεπε να θυμηθώ τις πιο σημαντικές στιγμές -γιατί όλα όσα έζησα ήταν σημαντικά–, θα
επέλεγα τη γνωριμία μου με τον Μιχάλη Ασλάνη. Θεωρώ ότι ήταν ο από μηχανής θεός για μένα. Σαν να έπρεπε να τον συναντήσω, για να μου πει ότι η μοίρα μου ήταν να γίνω μοντέλο. Τον συνάντησα σε ηλικία 14 χρόνων, σε ένα λεωφορείο μια βροχερή μέρα που είχαν απεργία τα ταξί. Η μόδα δεν υπήρχε σε κανένα πλάνο μου.
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μέχρι τότε να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Ήθελα να περάσω στην Αρχιτεκτονική και να σπουδάσω σχέδιο. Μπαίνοντας λοιπόν εκείνη τη μέρα στο λεωφορείο και συναντώντας τον Μιχάλη, ο οποίος με κοιτούσε αποσβολωμένος, άλλαξε η ζωή μου.
Μέσα σε ένα τέταρτο, ο Μιχάλης, εκείνος ο γλυκύτατος έφηβος με την πολύ ωραία ενέργεια, μου μίλησε με ενθουσιασμό για το ύψος, για τα μαλλιά, για το σώμα μου, μου έδωσε το τηλέφωνο της Μαίρης Δρακοπούλου –από τις μεγαλύτερες μάνατζερ μοντέλων στην Ελλάδα, άριστη σ’ αυτό που έκανε– και προσπάθησε να με πείσει να γίνω μοντέλο. Ήταν μεγάλος μου υποστηρικτής και δεν μπορώ να σου πω ότι στην Ελλάδα υπήρξαν πολλοί υποστηρικτές μου».
Για τη ζωή της στο Μιλάνο, η Βίκυ Κουλιανού λέει: «Με μία λέξη υπέροχη! Κατ’ αρχάς είχα μια κολ-
λητή εκεί, περνούσαμε καταπληκτικά μαζί και μέναμε σε ένα υπέροχο σπίτι. Στη δουλειά είχα γίνει άλογο κούρσας! Η Βίκυ το άλογο κούρσας! Στα κάστινγκ πήγαινα με τόσο πάθος και τόση ορμή ότι θα τα κερδίσω όλα, που δεν υπήρχε περίπτωση να μην κλείσω όλα τα σόου.
Την πρώτη χρονιά πράγματι τους είδα όλους. Πέρασα πολλές ώρες σε μετρό, περπάτησα ατέλειωτες ώρες, πολλή κούραση, για να πηγαίνω από το ένα κάστινγκ στο άλλο. Ήμουν ένα κουρέλι, αλλά δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Πάντα μαζί μου είχα μια τσάντα στην οποία κουβαλούσα τα απαραίτητα για να αλλάζω τον εαυτό μου από σχεδιαστή σε σχεδιαστή. Έκανα τεράστια μελέτη στη «Vogue» για να ξέρω ποιο είναι το στιλ της Krizia –έκανα πίσω τα μαλλιά μου–, ποιο του Ferre – γινόμουν πιο elegant. Όλες αυτές τις αλλαγές τις έκανα μέσα στις τουαλέτες του μετρό».
Όλη αυτή η επιτυχία, όμως, είχε και το ανάλογο τίμημα, το οποίο -όπως για κάθε καλλιτέχνη- είναι η μοναξιά. «Θεωρώ ότι βιώνω τη μοναξιά κάθε μέρα, κάθε ώρα της ζωής μου. Από την ηλικία των 16, οπότε και κατάλαβα ότι η σκέψη μου τρέχει πιο γρήγορα από ό,τι θα έπρεπε. Η φαντασία μου είναι λίγο πιο έντονη από ό,τι θα μπορούσαν να αντέξουν οι άλλοι. Το ίδιο και η αντισυμβατικότητά μου.
Από τότε και μετά αρχίζει η ζωή μου να έχει αιχμηρές γωνίες, στις οποίες σίγουρα βάζω μαξιλαράκι και σίγουρα πηγαίνω από άλλη μεριά για να μην πέσω επάνω τους, αλλά έχει συμβεί να έχω χτυπήσει και πολλές φορές. Ναι, έχω βιώσει μοναξιά και στην εφηβεία μου, η οποία με δυνάμωσε και με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Με έβαλε σε μια διαδικασία να μπω σ’ ένα αεροπλάνο και να φύγω για κάπου που δεν ήξερα τι θα μου συμβεί. Και με έχει βάλει σε μια διαδικασία ακόμη και σήμερα να μην έχω βρει το άλλο μου μισό, αν υποθέσουμε ότι αυτό υπάρχει».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Βίκυς Κουλιανού στο HELLO! που κυκλοφορεί αύριο στα περίπτερα.
