Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη είχε συμφωνήσει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ιφιγένειας στη παράσταση «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», η οποία φέτος το καλοκαίρι θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα, ενώ θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 19 και 20 Αυγούστου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου.
Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη αποχώρησε από την παράσταση, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει γίνει γνωστός ο λόγος, ενώ η παραγωγή με ανακοίνωσή της γνωστοποιήσε ότι τη θέση της αναλαμβάνει η Μαρία Πετεβή τη γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή της στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 “Άγριες Μέλισσες” και τον ρόλο της Πηνελόπης.
Ιφιγένεια εν Αυλίδι: Η ανακοίνωση της παραγωγής για την αντικατάσταση
Την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, παρουσιάζει η 5η Εποχή Τέχνης σε συνεργασία με την Ars Aeterna. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Θέμης Μουμουλίδης.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 19 και 20 Αυγούστου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου και θα πραγματοποιήσει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Τους ρόλους ερμηνεύει, ένα σύνολο εξαιρετικών ηθοποιών.
Στο ρόλο της Ιφιγένειας η Μαρία Πετεβή μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της νεότερης γενιάς ηθοποιών. Λάζαρος Γεωργακόπουλος (Αγαμέμνων) , Παντελής Δεντάκης (Πρεσβύτης – Αγγελιαφόρος) , Ιωάννα Παππά ( Κλυταιμνήστρα), Άκης Σακελλαρίου (Μενέλαος) , Γιώργος Χρυσοστόμου (Αχιλλέας), Ιουλία Γεωργίου, Σοφία Κουλέρα, Ειρήνη Λαφαζάνη, Ιωάννα Λέκκα, Λένα Μποζάκη, Αγγελική Νοέα, Δανάη Πολίτη, Βικτώρια Φώτα.
Λίγα λόγια για το έργο
Η Ιφιγένεια εν Αυλίδι είναι ένα βαθιά πολιτικό έργο.
Η Ιφιγένεια θυσιάζεται για έναν μάταιο και καταστροφικό επεκτατικό πόλεμο. Όμως η μεγαλύτερη θυσία είναι η βίαιη ωρίμανση της ηρωίδας, που αδυνατεί να κατανοήσει τους λόγους που οδήγησαν τον πατέρα της να την προσφέρει στο μαχαίρι του μάντη.
Έπειτα από είκοσι χρόνια Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Ευριπίδης μοιάζει να αναρωτιέται: “είναι δυνατή μια αλλαγή παραδείγματος”;
Δυόμιση χιλιάδες χρόνια αργότερα, και ενώ βιώνουμε τα πρώτα συμπτώματα ενός δυστοπικού μέλλοντος, που εμείς απεργαστήκαμε, αναρωτιόμαστε ακόμη: “είναι άραγε δυνατή μια αλλαγή παραδείγματος”;
Σε ολόκληρο το έργο το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν, προμηνύοντας τα τρομερά μελλούμενα. Παρόν, παρελθόν και μέλλον συγχωνεύονται μέσα στο έργο, σε μια και μόνη ματωμένη πραγματικότητα.
Η νέα μετάφραση του έργου, που υπογράφει η Παναγιώτα Πανταζή, αποσκοπεί σ’ έναν σύγχρονο λόγο, με έμφαση στην διαβρωτική ειρωνεία και αμφισημία, αλλά και στην ανάδειξη των λυρικών στοιχείων.
Ο συνθέτης Σταύρος Γασπαράτος, στοχεύει στην δημιουργία ενός ολοκληρωμένου μουσικού έργου, βασισμένου στην Ιφιγένεια.
