Ο Ανέστης Βλάχος που έφυγε από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 87 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια, έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία, έχει γράψει τη δική του μεγάλη ιστορία ως ένας από τους πιο επιτυχημένους, χαρακτηριστικούς και -γιατί όχι;- αγαπητούς «κακούς» του ελληνικού κινηματογράφου, συμμετέχοντας σε ταινίες όπως «Ο Φόβος» «Το Ποτάμι» η «Λόλα», το «Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά», αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές όπως η «Κραυγή των Λύκων» και η “Λάμψη”. Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου Σταυράκου έχοντας ανάμεσα στους συμμαθητές του τον Κώστα Καζάκο.
Η πρώτη ταινία, στην οποία συμμετείχε το 1956 ήταν «Το κορίτσι με τα μαύρα». Εκείνη την εποχή συνέβη και το ατύχημα που σημάδεψε την μετέπειτα πορεία του: Παράλληλα με τις σπουδές του ο Ανέστης Βλάχος εργαζόταν και σε μια οικοδομή όπου ένα χτύπημα σε ένα καρφί είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του. Η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν ανέλαβαν τα έξοδα για την αποκατάσταση του και μέχρι να αναρρώσει, τον φρόντιζαν στο σπίτι τους στην οδό Λυκείου.
“Ήμουν στην οικοδομή, πήγα να καρφώσω μία πρόκα στο ταβάνι και επειδή είχα κουραστεί τη χτύπησα λίγο στην αρχή. “ είχε διηγηθεί ο ηθοποιός στον Γιώργο Κακογιάννη το 2018. “Μετά τη χτύπησα πιο δυνατά, έφυγε και με χτύπησε στο μάτι. Μάλιστα, όταν πήγα στο οφθαλμιατρείο το μάτι δεν είχε χυθεί, αν μου έκαναν μία ένεση δεν θα είχε πάθει μόλυνση και θα το γλίτωνα. Μετά μού έλεγαν να μείνω στο νοσοκομείο, ενώ δεν είχα να φάω ψωμί, πώς να πάω;”
Ό ηθοποιός είχε διηγηθεί πριν μερικά χρόνια στον Νίκο Νικόλιζα:
«Τότε λοιπόν με πήρε η Έλλη και ο Χορν και με πήγαν στον καλύτερο γιατρό. Πλήρωσαν τα νοσήλια και παράλληλα μου έδωσαν και ένα δωμάτιο στο σπίτι τους για να μένω. Στην ουσία αυτοί με τάιζαν για μήνες. Μου φέρθηκαν καλύτερα από γονείς»
Στον Γιώργο Κακογιάννη είχε πει επίσης: «Για μένα ήταν περισσότερο ψυχολογικό εμπόδιο, γιατί ο καθρέφτης του ηθοποιού είναι το μάτι… Με τα μάτια παίζει ο ηθοποιός…
Είχα προβλήματα, θα μπορούσα να παίξω και να εκφραστώ διαφορετικά, μην κρυβόμαστε, παρ’ όλα αυτά όμως έκανα καριέρα, πήρα 2 βραβεία, έκανα 150 ταινίες, μεταξύ άλλων με τον Μιχάλη Κακογιάννη και με τον αείμνηστο Νίκο Κούνδουρο, που μου φέρθηκε πάνω από αδερφός.
Στην αρχή με κοίταζαν περίεργα, ναι, αλλά δεν έπαθα κόμπλεξ. Έψαχνα την υποκριτική, δεν ήμουν ποτέ αδιάφορος, κοιτούσα τα πλάνα και έλεγα πώς θα έπρεπε να είναι. Δεν τα πήρα τυχαία τα βραβεία, ούτε τα αγόρασα απ’ το πρατήριο.»
Διαβάστε επίσης:
Πέθανε ο Ανέστης Βλάχος (hellomagazine.com)
