Η ευεργετική δράση της σούπας αποτελεί ένα από τα σημεία όπου συγκλίνουν τα γιατροσόφια των γιαγιάδων μας με την επιστήμη. Από την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος έως τη συμβολή τους στην απώλεια βάρους, οι σούπες, σήμερα, θεωρούνται ως ένας από τους κορυφαίους διατροφικούς συμμάχους του ανθρώπου στην βελτίωση της υγείας του. Ας δούμε γιατί συμβαίνει αυτό.
Τα λαχανικά, όπως το μπρόκολο, τα καρότα, τα χόρτα, το λάχανο, η κολοκύθα κα περιέχουν πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και καροτενοειδή που συμβάλλουν στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και στην βελτίωση της υγείας μας. Παράλληλα, είναι γνωστό ότι τα περισσότερα από αυτά είναι αρκετά ευαίσθητα στη θερμική τους επεξεργασία και κυρίως, οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες του συμπλέγματος Β και η C. Οπότε, όταν φτιάχνουμε κρέας με λάχανο να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε χάσει ένα μεγάλο ποσοστό της βιταμίνης C του λάχανου, όπως, αντίστοιχα, το ίδιο αποτέλεσμα προκύπτει και από το βράσιμο του σπανακιού, του μπρόκολου, της κολοκύθας και γενικότερα όλων λαχανικών.
Όμως, πού πηγαίνουν οι πολύτιμες υδατοδιαλυτές βιταμίνες που φεύγουν από το τρόφιμο; Στο μέσο παρασκευής του, δηλαδή στο νερό. Άρα, όταν βράζουμε το μπρόκολο για να το ετοιμάσουμε για σαλάτα και πετάμε το νερό, ουσιαστικά πετάμε πολύτιμες βιταμίνες κι άλλα συστατικά. Για παράδειγμα, η χρήσιμη χλωροφύλλη του μπρόκολου κι άλλων πράσινων λαχανικών που συνδράμει, μεταξύ άλλων, στην αναγέννηση των ερυθροκυττάρων και στη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς, μειώνεται δραστικά με το βράσιμο. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο κατά τη διάρκεια παρασκευής της σούπας, καθώς το νερό, ουσιαστικά, όχι μόνο διατηρείται, αλλά κρατάει και τη σημαντική θρεπτική αξία του τροφίμου. Ένα άλλο πολύτιμο συστατικό που χάνεται με τον βρασμό των λαχανικών είναι η βιταμίνη C. Πιο συγκεκριμένα, μελέτες αναφέρουν ότι υφίσταται απώλεια της τάξης του 40% της περιεκτικότητας του τροφίμου. Παρόλο που η σύνδεσή της με την πρόληψη του κοινού κρυολογήματος εξακολουθεί να ερευνάται επιστημονικά, ωστόσο, φαίνεται ότι η επαρκής κατανάλωσή της μπορεί να μειώσει κατά 50% τα συμπτώματά του.
Επιπλέον, η ευεργετική δράση της σούπας σχετίζεται και με ένα άλλο τεχνικό χαρακτηριστικό. Είναι γνωστό ότι τα λαχανικά περιέχουν τα πολύτιμα καροτενοειδή (β-καροτίνη, λουτεΐνη, λυκοπίνη κα) που όταν καταναλώνονται ωμά έχουν χαμηλότερη βιοδιαθεσιμότητα από το ανθρώπινο σώμα, συγκρινόμενα με την κατανάλωσή τους όταν είναι βρασμένα. Επομένως, όπως η λυκοπίνη στην ντομάτα απορροφάται περισσότερο στη σάλτσα που χρησιμοποιούμε στη σούπα, από ότι ωμή, το ίδιο συμβαίνει με τη β-καροτίνη στο καρότο όταν αυτό είναι βρασμένο και όχι ωμό κοκ.
Άρα, γίνεται αντιληπτό ότι η σούπα μπορεί να διατηρεί πολύτιμα θρεπτικά συστατικά που με άλλους τρόπους παρασκευής χάνονται ή ακόμα και να αυξάνει τη βιοδιαθεσιμότητα τους, όπως συμβαίνει με τα καροτενεοειδή, συνδράμοντας έτσι στην καλύτερη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Αν, μάλιστα, οι σούπες περιέχουν κάποια πρωτεϊνική πηγή (ψάρι, κοτόπουλο, κρέας), τότε είναι πλούσιες σε απαραίτητα αμινοξέα και κολλαγόνο που δρουν ευεργετικά στην τόνωση του ανοσοποιητικού και στην αντιμετώπιση της φλεγμονής. Μάλιστα, προκειμένου να δημιουργηθεί μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της καλύτερης προάσπισης του οργανισμού μας από τις ιώσεις είναι καλό να μην ξεχνάμε την ευεργετική δράση όχι μόνο της βιταμίνης C, αλλά και του ψευδαργύρου, της Echinacea και της βιταμίνης D, στην τόνωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Δρ Αναστάσιος Παπαλαζάρου
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος www.drpapalazarou.gr
Πηγή: www.nutrimed.gr
Φωτογραφίες: Freepik.com
