H Άννη ανήκει στους νέους καλλιτέχνες που επέστρεψαν μετά από πολύχρονες σπουδές στο εξωτερικό για να επανασυνδεθούν με τη χώρα τους και να αποτελέσουν μέρος της κυψέλης νέων Ελλήνων δημιουργών.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για την τέχνη;
Η δημιουργία τέχνης ήταν πάντα ένα μέσο εσωτερικότητας: ένα εργαλείο άμεσης πρόσβασης στις εσωτερικές μου σκέψεις και συναισθήματα. Διαπιστώνω ότι οι λέξεις συχνά φιλτράρουν τις πληροφορίες και το μυαλό μπερδεύεται με τις έννοιες και τη λογική της γλωσσικής επικοινωνίας. Η τέχνη συνδέει το σώμα μου με το μυαλό μου με αφιλτράριστο τρόπο, εκπληρώνοντας την ανάγκη μου για ενσάρκωση και στοχασμό με έναν άμεσο τρόπο που με αναζωογονεί.
Νομίζω ότι η παρόρμηση για αυτοέκφραση με οποιοδήποτε μέσο δημιουργίας είναι εγγενής σε κάθε άνθρωπο. Το ερώτημα είναι πώς υποστηρίζεται και διατηρείται η δημιουργική παρόρμηση του ατόμου κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση χωρίς να εμποδίζεται από τις τρέχουσες εκπαιδευτικές και κοινωνικές μας αξίες.
Προσωπικά ήμουν πολύ τυχερή που μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου το «λερώνομαι» με υλικά, χρώματα, πηλό, λάσπη κ.λπ. επιτρεπόταν και ενθαρρυνόταν. Από πολύ μικρή συμμετείχα σε καλλιτεχνικά εργαστήρια και επισκέφθηκα πολλά μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που σίγουρα κέντρισαν τη φαντασία μου. Επίσης, η υποστήριξη που έλαβα για να ολοκληρώσω στο εξωτερικό τις σπουδές μου στην τέχνη, αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα στην Ολλανδία, βοήθησε σίγουρα να διευρύνω τις γνώσεις και την εκτίμησή μου για την τέχνη. Αλλά, πάνω απ’ όλα, η αγάπη μου για την τέχνη έχει ανθίσει μέσα από τα χρόνια και την αφοσίωσή μου σε αυτήν. Είναι μια σχέση που χτίζεται και πρέπει να καλλιεργείται σε τακτική βάση για να αναπτύσσεται.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το εικαστικό σας στυλ;
Ο κόσμος που προσπαθώ να δημιουργήσω μέσω της τέχνης μου έχει συχνά τη δική του παράλογη λογική, θολώνοντας τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, καθώς συχνά τα αντικείμενα, οι άνθρωποι και άλλα στοιχεία βρίσκουν νέες σχέσεις μεταξύ τους. Η σύνδεση μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού, του συνηθισμένου και του παράξενου πάντα με ενδιέφερε. Σκεπτόμενη, επηρεασμένη από αυτή την «ενδιάμεση» κατάσταση μέσα από τη δουλειά μου, συχνά αναλογίζομαι τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και «μη-ανθρώπων», τη φύση της πραγματικότητας καθώς και το ρόλο που καλούμαστε να υπηρετήσουμε οι άνθρωποι μέσα σε αυτήν.
Ενώ μερικές φορές η τέχνη μου είναι πολύ παραστατική, όπως η συνεχιζόμενη σειρά κεραμικών γλυπτών με θέμα τα υβρίδια ανθρώπου-ζώου, άλλες φορές γίνεται πολύ αφηρημένη και οργανική. Μετακινούμαι ανάμεσα στο μικρόκοσμο της δημιουργίας ενός αντικειμένου με επίπονες λεπτομέρειες, όπως το πρόσωπο ενός υβριδικού όντος, και στο μακρο-κόσμο της ζωγραφικής σε τεράστια φύλλα καμβά με γρήγορες και διανοητικές χειρονομίες που αργότερα εγκαθιστώ σποραδικά στον εκθεσιακό χώρο. Με ενδιαφέρει αυτή η συνεχής μετατόπιση των προσωρινοτήτων και των μέσων μέσα στη δουλειά μου, καθώς αισθάνομαι ότι το καθένα περιλαμβάνει μια άλλη όψη του ίδιου κόσμου που οραματίζομαι και αναδεικνύω. Σε αυτό τον κόσμο που φαντάζομαι, τα πάντα υπάρχουν ως ένα ζωντανό πλέγμα: όχι ως ξεχωριστές οντότητες, αλλά ως συστατικά της ίδιας ζωντανής ουσίας.
Η περίοδος της πανδημίας πώς σας βρήκε δημιουργικά;
Η πανδημία συνέβη εν μέσω του μεταπτυχιακού μου στις καλές τέχνες στην Ολλανδία. Κοιτάζοντας πίσω, αυτή ήταν μια πολύ ατυχής συγκυρία, καθώς δεν υπήρχαν ευκαιρίες για επισκέψεις σε μουσεία, καλλιτεχνικές συγκεντρώσεις καθώς και ευκαιρίες για εκθέσεις. Το να κάνεις master στην τέχνη χωρίς αυτά τα στοιχεία είναι πραγματικά μια μεγάλη απώλεια, ωστόσο ήμουν τυχερή που είχα μια ισχυρή κοινότητα φίλων και δασκάλων που υποστήριζαν ο ένας τον άλλο. Κάπως έτσι, η πανδημία βοήθησε ακόμα και να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, καθώς και να δρούμε προληπτικά. Είμαι πολύ ικανοποιημένη που, ανεξάρτητα από αυτές τις περίεργες συνθήκες, καταφέραμε να λάβουμε χρηματοδότηση από την ολλανδική κυβέρνηση και διοργανώσαμε δύο επιτυχημένες εκθέσεις κατά τη διάρκεια του lockdown.
Σε προσωπικό επίπεδο, η πανδημία ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για μένα να συντονιστώ και να κάνω μια βαθιά ενδοσκόπηση, χωρίς περισπασμούς, χωρίς «fomo», όπως το λέμε. Χρησιμοποίησα τον επιπλέον χρόνο για να επικεντρωθώ στην καλλιτεχνική μου έρευνα.
Πέρασα επίσης πολύ χρόνο στη φύση και αυτό σίγουρα με ενέπνευσε και με βοήθησε να παραμείνω ψυχικά υγιής σε αυτή την περίεργη εποχή. Μου λείπουν κατά κάποιον τρόπο αυτές οι στιγμές εσωτερικότητας και θέλω να την καλλιεργήσω περισσότερο τώρα που όλα είναι ξανά ανοιχτά – αν και είμαι ακόμη πολύ ενθουσιασμένη που βρίσκομαι με ανθρώπους, μοιράζομαι και δουλεύω με άλλους χωρίς τόσο πολλούς περιορισμούς.
Πού σας πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο; Ετοιμάζετε κάποια έκθεση ή project αυτήν τη στιγμή;
Αυτή την εποχή έχω επιστρέψει στην Αθήνα και μοιράζω το χρόνο μου μεταξύ της τέχνης μου και της διδασκαλίας εικαστικών στο ΔΕΣ (Διαδραστικό Ευρωπαϊκό Σχολείο). Οι μαθητές μου είναι πολύ ευφάνταστοι και η ελευθερία τους με εμπνέει πολύ. Ο κόσμος της τέχνης συχνά απαιτεί αποκλειστικότητα και οι μαθητές μού θυμίζουν πραγματικά τον πυρήνα του λόγου για τον οποίο έχω ανάγκη να δημιουργώ.
Αν και επέστρεψα, θεωρώ πολύ σημαντικό να διατηρήσω τις σχέσεις μου με το εξωτερικό, οπότε ταξιδεύω πολύ. Πρόσφατα έλαβα μέρος σε μια ομαδική έκθεση στο Άμστερνταμ ως υποψήφια για το βραβείο ζωγραφικής «Sluijter’s prijs».
Προσκλήθηκα επίσης να συμμετάσχω στο «Βig Blue Dot», ένα μοναδικό καλλιτεχνικό residency στο Κουφονήσι που διοργανώθηκε από το στούντιο κεραμικής Sealed Earth με στόχο τη δημιουργία μια ιδιαίτερης εικαστικής έκθεσης. Η έκθεση θα ανοίξει στις 11 Ιουνίου και το έργο μου μαζί με τα έργα άλλων 11 καλλιτεχνών θα εκτεθούν σε διάφορες τοποθεσίες της ακτογραμμής του νησιού. Επιπλέον, είμαι μέλος μιας καλλιτεχνικής συλλογικότητας στην Ολλανδία που ονομάζεται The Raw Cases και βρισκόμαστε στη διαδικασία οργάνωσης της επόμενης έκθεσής μας. Στο μεταξύ, πολλές ιδέες για έργα ετοιμάζονται στο παρασκήνιο και περιμένω να πάρουν σάρκα και οστά. Για παράδειγμα, προσδοκώ να οργανώσω και μια έκθεση στην Αθήνα από τον Σεπτέμβριο, αλλά τα πράγματα είναι ακόμη ρευστά, οπότε περισσότερες πληροφορίες θα αποκαλυφθούν σύντομα!
