Δεν είναι εύκολο να διεκδικήσουμε τα πραγματικά μας «θέλω» και τη ζωή που ονειρευόμαστε. Και για να το κάνουμε, πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε στο εδώ και στο τώρα!
Από τη Μαρίνα Μόσχα,
M.Α. Κλινικής Ψυχολογίας, M.Sc. Ψυχοθεραπείας
Όταν η καθημερινότητα γίνεται διαρκώς και πιο πιεστική, δεν είναι εύκολο να σκεφτούμε καθαρά, να δούμε τις επιθυμίες μας και να τις κυνηγήσουμε. Όμως, πρέπει να μάθουμε να το κάνουμε και πάντα με γνώμονα το «τώρα» γιατί μετά… θα είναι αργά.
Το σημαντικό είναι να ζούμε στο παρόν, να σκεφτόμαστε το «τώρα» και να δρούμε με γνώμονα αυτό και μόνο, αφήνοντας πίσω το παρελθόν. Όλα αυτά, όμως, πρέπει να τα κάνουμε και στο «εδώ», δηλαδή στο χώρο όπου βρισκόμαστε, όχι εκεί που ήμασταν ούτε εκεί όπου θέλουμε να πάμε.
Πιο απλά, παρατηρούμε, αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε την παρούσα στιγμή και στο δικό μας συγκεκριμένο χωρόχρονο. Φροντίζουμε ώστε το μυαλό μας να είναι εκεί που είναι και το σώμα μας και δεν το αφήνουμε να «πετάει» αλλού. Μόνο έτσι θα μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά και στην πραγματική τους διάσταση, ώστε να παίρνουμε και τις σωστές αποφάσεις για το παρόν μας.
Κρατώντας επαφή με το «τώρα»
H προσέγγιση της ψυχοθεραπείας Gestalt είχε ως ιδρυτή τους Fritz και Laura Perls, οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν αυτό το «τώρα» υποστήριζαν: «…για εμένα, τίποτα δεν υπάρχει εκτός από το τώρα: Τώρα = Εμπειρία = Επίγνωση = Πραγματικότητα».
Αν δηλαδή θέλουμε να είμαστε σε επαφή με την πραγματικότητα και όχι με βιώματα και σκέψεις μιας διαστρεβλωμένης πραγματικότητας που προέρχεται από το παρελθόν –σκέψεις που μας δημιουργούν φόβο για το τι θα γίνει, τι θα μας συμβεί–, είναι απαραίτητη η επαφή με το «τώρα», έτσι ώστε να επιτρέψουμε μία πιο ποιοτική ζωή και όχι να είμαστε έρμαια αυτού που φοβόμαστε ότι θα μας συμβεί με βάση τις σκέψεις που έρχονται από παρελθοντικές – και συνήθως διαστρεβλωμένες – εμπειρίες.
Η προβληματική του «ταξιδιού στο χρόνο»
«Πως εξηγείται η τάση μας να ταξιδεύουμε στο παρελθόν, εφόσον μόνο στο παρόν μπορούμε να παραμένουμε συνδεδεμένοι και να ζούμε μία πιο ποιοτική ζωή;» Λογική απορία, σύμφωνα με όλα όσα είδαμε παραπάνω. Γιατί να φεύγουμε από το παρόν; Τι κερδίζουμε; Μήπως ξεφεύγουμε από κάτι;
Είναι θέμα άμυνας; Αυτές και άλλες ερωτήσεις μπορεί να σκεφτεί ο καθένας μας· ερωτήσεις που αν απαντηθούν ίσως επιτρέψουν μία πιο καλή επαφή με αυτό που συμβαίνει την παρούσα στιγμή και μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες μας.
Ο φόβος της αλλαγής
Ένας από τους βασικούς λόγους που αποφεύγουμε την σύνδεση με το παρόν, είναι ο φόβος της αλλαγής, ο φόβος για το άγνωστο, καθώς αν εστιάσουμε στο παρόν, θα αφήσουμε πίσω γνώριμους τρόπους που μπορεί να πονάνε μεν, αλλά είναι οικείοι. Θα χρειαστεί να κάνουμε καινούργια βήματα, τα οποία δεν γνωρίζω και φοβάμαι και έτσι προτιμάμε να παραμένουμε στο γνωστό και ας υποφέρουμε…
