Ακόμη και όσοι δεν έχουν γεννηθεί αισιόδοξοι, μπορούν να «εκπαιδεύσουν» τον εαυτό τους, ώστε να βλέπουν τη ζωή από τη θετική πλευρά.
Από τη Μαρίνα Μόσχα,
M.Α. Κλινικής Ψυχολογίας, M.Sc. Ψυχοθεραπείας
Νομίζετε πως είστε από τη φύση σας απαισιόδοξοι και πως δεν μπορείτε απλώς να γυρίσετε ξαφνικά το διακόπτη, ώστε να βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο; Κι όμως, αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές, γιατί όλοι μας μπορούμε να εκπαιδευτούμε ώστε να είμαστε πιο αισιόδοξοι!
Το μυστικό για να αρχίσουμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων γύρω μας αντί για την αρνητική, είναι να αρχίσουμε σιγά σιγά να παίρνουμε απόσταση από τον αρνητισμό μας, θέτοντας στον εαυτό μας μια σειρά από ερωτήματα:
• Είναι η κατάσταση πραγματικά τόσο άσχημη και δύσκολη όσο νομίζω;
• Μπορώ να τη δω από κάποια άλλη οπτική γωνία;
• Μπορώ να βρω κάτι θετικό μέσα σε αυτό που μου συμβαίνει;
• Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος αντιμετώπισης;
• Μπορώ να μάθω μέσα από αυτή την εμπειρία μου;
• Μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό έμαθα από την εμπειρία μου στο μέλλον;
Η σημασία της στοχοθέτησης
Και πάλι έρχονται έρευνες να μας βεβαιώσουν πως όταν ένας άνθρωπος βάζει στόχους απλούς και καθημερινούς, νιώθει πολύ πιο όμορφα και μπορεί να χαίρεται τη στιγμή απολαμβάνοντας κομματάκια ευτυχίας, σε σχέση με εκείνους που κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια.
Ο στόχος και η ικανοποίησή του γενικότερα μας δίνει μια αίσθηση σκοπού, ενισχύει την αυτοεκτίμησή μας, μας κάνει να νιώθουμε πιο χρήσιμοι και ικανοί. Άλλωστε, στόχο βάζουμε κάτι που θέλουμε να πετύχουμε, κάτι που είναι σημαντικό για εμάς, κάτι που μας δίνει ενέργεια.
Πώς μπορώ να θέσω στόχους;
Ας προσπαθήσω να αναρωτηθώ:
• Τι με ενθουσιάζει και μου δίνει ενέργεια;
• Ποια είναι τα πιο μεγάλα επιτεύγματά μου, για τα οποία νιώθω περηφάνια;
• Τι και πώς θέλω να με θυμούνται οι άλλοι;
Μαθαίνω να ζω τη στιγμή
Ναι, το μυστικό για να κερδίσω την ευτυχία είναι να τη διεκδικήσω λεπτό προς λεπτό. Αυτό σημαίνει πως:
• Δεν θα φοβηθώ να χαρώ γιατί μπορεί να λειτουργώ καταναγκαστικά και να φοβάμαι πως «θα με ματιάσω» και θα μου έρθουν δύσκολες στιγμές.
• Αν δεν έχω μάθει να «παίρνω τη χαρά», θα προσπαθήσω να το μάθω έστω και με τη βοήθεια ειδικού, που θα με βοηθήσει να ανακαλύψω τι μου συμβαίνει και δεν μπορώ να χαρώ.
• Δεν θα αναβάλω να νιώσω τη χαρά όταν έρχεται. Δεν θα λέω πως «καλά δεν πειράζει, τώρα δεν προλαβαίνω να χαρώ γιατί έχω πολλά να κάνω…, θα το γιορτάσω αύριο!». Μπορεί αυτό το αύριο να μην έρθει ποτέ ή να συμβεί κάτι που θα μου στερήσει τη χαρά.
• Δεν θα υποτιμώ τα συναισθήματα χαράς που έρχονται.
