Πριγκίπισσα Ειρήνη: Υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία η οποία είχε αποτέλεσμα να χάσει όλα της τα μαλλιά.
Η πριγκίπισσα Ειρήνη της Ελλάδος και της Δανίας είναι ένα άτομο με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και δράσεις. Έργο που ελάχιστα είναι γνωστό καθώς ποτέ δεν το διαφήμισε.
Λίγες είναι και οι πληροφορίες που έχουμε για την προσωπική της ζωή, αφού η αδερφή της βασίλισσας Σοφίας και του βασιλιά Κωνσταντίνου υπήρξε στην ζωή της ένα άτομο χαμηλών τόνων.
Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες που έχει μοιραστεί σε συνεντεύξεις της.
«Εξομολογήθηκε» όμως τα πάντα στην Ισπανίδα συγγραφέα και δημοσιογράφο Εύα Θελάδα η οποία μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί με το HOLA!
Η συνέντευξη έγινε το 1996 με αφορμή την 10η επέτειο του ιδρύματος «Mundo en Armonia» (Κόσμος εν Αρμονία), ένα ίδρυμα όχημα της τεράστιας φιλανθρωπικής της δράσης, στο οποίο δυστυχώς αναγκάστηκε να ρίξει την αυλαία στο τέλος του 2023.
Η συνέντευξη στην Eva Celada περιλαμβάνει από τη γέννησή της στη Νότια Αφρική έως την εξορία από την Ελλάδα, από τη στενή της σχέση με τα αδέλφια της έως τα χρόνια που έμεινε στην Ινδία, από τη μάχη ενάντια στον καρκίνο μέχρι την ίδρυση του «Κόσμος εν Αρμονία» και τη σύγχρονη καθημερινότητά της στο παλάτι της Θαρθουέλα, αλλά και σε λιγότερο ευνοημένες περιοχές του πλανήτη.
Η συνέντευξη έγινε ένα βιβλίο βιογραφία με τίτλο: «Ειρήνη, η ασυμβίβαστη πριγκίπισσα» το οποίο μεταφρασμένο στα Ελληνικά κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις «Φερενίκη»
Με άδεια του εκδοτικού οίκου σας μεταφέρουμε ένα από τα λιγότερο φωτισμένα κεφάλαια της ζωής της πριγκίπισσας Ειρήνης.
Η φιλοσοφία της και η πνευματικότητα στον στοχασμό της δεν διαχωρίζονται από τη στάση ζωής της. Έτσι, ο τρόπος σκέψης της διαποτίζει κάθε πράξη της.
Δεν έχει σημασία αν η πριγκίπισσα μιλά για το ανθρωπιστικό της έργο ή για τη σχέση της με τα αδέλφια της, πάντα υπάρχει ένα φιλοσοφικό υπόστρωμα γι’ αυτό που είναι και για τον τρόπο με τον οποίο είναι.
Είναι δύσκολο να βγεις από τη φιλοσοφία της ζωής της και να μπεις στη φιλοσοφία της σκέψης της, εφόσον στη δική της περίπτωση είναι οι ίδιες. Η πίστη της στον άνθρωπο είναι αξιοθαύμαστη.
«Πιστεύω ότι στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι είναι καλοί, όμως αργότερα οι διάφορες συνθήκες τούς αλλάζουν».
«Πιστεύω ότι στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι είναι καλοί, όμως αργότερα οι διάφορες συνθήκες τούς αλλάζουν». Ενδέχεται κάποιος να σκεφθεί ότι ένα άτομο τόσο δραστήριο όσο εκείνη υποτιμά τους ανθρώπους που έχουν κάποια δραστηριότητα περισσότερο στοχαστικού χαρακτήρα.
Ωστόσο, ο σεβασμός της για τους άλλους την εμποδίζει να περιφρονεί την όποια συμπεριφορά, εφόσον δεν προκαλεί κάποιο πρόβλημα:
«Υπάρχει η καλοσύνη στη συλλογική δράση, αλλά υπάρχουν μοναχοί που μόνο προσεύχονται και επίσης προσφέρουν μεγάλο έργο. Υπάρχει ένα τέτοιο παράδειγμα στην Ινδία: ένας σοφός ζούσε κάτω από ένα βουνό και ο κόσμος που πήγαινε να τον δει, πολλοί άνθρωποι, κάποιες φορές του έλεγαν: “Γιατί εσείς, που έχετε τόση ισχύ, δεν κάνετε κάτι. Εκείνος καθόταν κοιτάζοντας στο άπειρο και αποκρινόταν: “Ποιος σου είπε ότι δεν κάνω τίποτε;”».
Η φιλοσοφία είναι για την Αυτής Υψηλότητα ένα εργαλείο κατανόησης, ανοχής, ακόμα και… επιβίωσης. Κάτι που φάνηκε όταν το 2002 η Ειρήνη χτυπήθηκε από καρκίνο του μαστού, ένα γεγονός που ελάχιστοι γνωρίζουν.
Έπρεπε να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία. Έχασε έτσι σχεδόν όλα της τα μαλλιά, με αποτέλεσμα να αλλάξει η εικόνα της. Εγκατέλειψε του παραδοσιακό της χαμηλό κότσο και έκοψε τα μαλλιά της κοντά
«Οι γιατροί υπήρξαν εξαιρετικοί. Εκτός από τις ιατρικές τους ικανότητες, είχαν έναν τρόπο να φέρονται στον ασθενή με πολλή ευγένεια, διακριτικότητα, φιλικότητα, συμπάθεια και τρυφερότητα…
Με χειρούργησαν στην κλινική Ρουμπέρ της Μαδρίτης, όπου έμεινα περίπου δέκα μέρες. Από τον αρχίατρο έως το άτομο που καθάριζε το δωμάτιο, όλοι ήταν πολύ ευχάριστοι.
Μακάρι όλοι οι ασθενείς να είχαν τη μεταχείριση που είχα εγώ! Μετά απ’ αυτό επέστρεψα στο σπίτι και ξεκίνησα θεραπεία βασισμένη σε χάπια και ενέσεις. Έκανα χημειοθεραπεία επί έξι μήνες, ανά δεκατέσσερις ημέρες. Ήμουν κουρασμένη και είχα ναυτίες, αλλά μου χορηγούσαν φάρμακα για να μην κάνω εμετό όλη την ώρα.
Είχα πάντα κοντά μου λίγο χυμό λεμόνι και όταν αισθανόμουν άσχημα έπινα λίγο, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κατάχρηση, γιατί ούτε αυτό ήταν ευχάριστο. Αν και η θεραπεία ήταν από τις λιγότερο επίπονες, αυτό δεν σήμαινε ότι δεν υπέφερα.
Ήμουν πολύ εξαντλημένη, μετά βίας μπορούσα να περπατήσω, και για να πάω από το ένα δωμάτιο στο άλλο, έπρεπε να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια. Ασχολιόμουν μόνο με το να ξεκουράζομαι βλέποντας τηλεόραση, διαβάζοντας και μιλώντας στο τηλέφωνο με το γραφείο… Και όταν τελείωσε η χημειοθεραπεία, άρχισα να αισθάνομαι αμέσως πολύ καλύτερα».
Η πριγκίπισσα δεν μιλάει για τον καρκίνο με φόβο, ούτε με υπέρμετρη προκατάληψη· μάλιστα, ομολογεί ότι δεν θυμάται ακριβώς τη χρονολογία που διαγνώσθηκε η αρρώστια, μέσα από μια εξέταση ρουτίνας.
Ο δραστήριος και αισιόδοξος χαρακτήρας της υπήρξε αναμφίβολα προς όφελός της.
«Δόξα τω Θεώ, διατήρησα θετική στάση, η οποία δεν προέρχεται από τον χαρακτήρα μου, προήλθε από τον Θεό- ο χαρακτήρας ο δικός μου δεν είναι έτσι.
Για παράδειγμα, με τους γιατρούς λέγαμε αστεία. Γενικότερα, δεν έχω κακές αναμνήσεις από εκείνη την εποχή. Το αντιμετώπισα ως κάτι που έπρεπε να νικήσω…
Ήμουν πολύ τυχερή βέβαια, γιατί μου αφαίρεσαν τον όγκο εγκαίρως. Τα γάγγλιά μου ήταν καθαρά. Η φιλοσοφία μου επιτάσσει να είμαστε έτοιμοι για όλα.
Τώρα, όποτε πηγαίνω για καθιερωμένες εξετάσεις ρουτίνας, είμαι μεν νευρική, αλλά κυρίως για τους άλλους· δεν θέλω να δυσαρεστηθούν με κάποιο υποτιθέμενο κακό αποτέλεσμα.
Αν εγώ έπρεπε να ξαναπεράσω το ίδιο, θα το έκανα, όμως δεν θέλω να προκαλέσω πάλι ανησυχία στην οικογένειά μου. Εκείνοι είχαν εξαιρετική συμπεριφορά απέναντί μου. Κάθε στιγμή, κατά τη διάρκεια εκείνων των μηνών, είχα κοντά μου την οικογένειά μου και τους φίλους μου κι αυτό, επίσης, με βοήθησε πολύ…..
Η πριγκίπισσα, που διατηρεί αξιοζήλευτη στάση απέναντι στον θάνατο, συγκέντρωσε όλα τα πνευματικά και φιλοσοφικά της μέσα, για να αποκομίσει κάτι θετικό απ’ αυτή την εμπειρία:
«Εκείνη την εποχή έμαθα ότι δεν πρέπει να φοβάται κανείς. Τα πράγματα συμβαίνουν είτε έχεις φόβο είτε όχι, γι’ αυτό είναι καλύτερο να είσαι θετικός, να έχεις πίστη και να αποδεχθείς ότι μπορεί και να πεθάνεις.
Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να γνωρίζουμε ότι αυτή η ζωή δεν είναι το παν, υπάρχει ζωή και μετά τον θάνατο».
Η πριγκίπισσα μιλάει με φυσικότητα για την αρρώστιά της και δεν αποφεύγει να αναφέρει λεπτομέρειες, όπως ήταν η απώλεια των μαλλιών της, ένα θέμα που δεν ήταν απαραίτητο να θίξει:
«Εγώ υπακούω πάντοτε τους γιατρούς, αλλά δεν ήθελα να ξέρω πολλά… Ο γιατρός μού είχε πει ότι τα μαλλιά μου δεν θα έπεφταν τελείως, θα γίνονταν όμως πολύ αδύναμα και ήταν σίγουρος ότι δεν θα έπεφταν, αλλά θα έσπαζαν.
Αυτό με ενοχλούσε πολύ, φοβόμουν ότι θα γινόμουν φαλακρή. Βρήκα κάποιες καταπληκτικές σκόνες για ανθρώπους που έχουν φαλάκρα, τις βάζεις και καλύπτεις τα σημεία στα οποία δεν υπάρχουν μαλλιά.
Ορισμένες φορές φορούσα έναν κότσο ψεύτικο στερεωμένο με τσιμπιδάκια, όμως ένα καλοκαίρι στην Πάλμα έφυγε από τη θέση του κι έπεσε και δεν μπορούσα πλέον να τον χρησιμοποιώ. Έτσι, αποφάσισα να κουρέψω κοντά τα μαλλιά μου. Το περίεργο είναι ότι όταν θεραπεύθηκα, άρχισαν πάλι να βγαίνουν, αργά μεν αλλά γερά.
Και όταν με ενημέρωσαν ότι ήμουν πλέον καθαρή από τον καρκίνο, δεν έπεσα σε κατάθλιψη, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις. Απλώς ήμουν υπερβολικά κουρασμένη. Η αδελφή μου εξόπλισε ένα δωμάτιο στο κάτω διαμέρισμα προκειμένου να με επισκέπτονται οι γιατροί πιο άνετα.
Τα οργάνωσε όλα τόσο καλά και τόσο ευχάριστα, που ήμουν πάρα πολύ ευχαριστημένη! Ωστόσο, δεν είχα όρεξη να φάω, έβλεπα το φαγητό, το δοκίμαζα και ύστερα από λίγο μού ερχόταν και η όρεξη».
Η Ειρήνη δεν θέλει να τελειώσει τη συζήτηση για τον καρκίνο χωρίς να μεταδώσει ένα μήνυμα ελπίδας για τους ανθρώπους που έχουν χτυπηθεί από αυτόν.
Πιστεύει ότι αν η εμπειρία της σ’ αυτό το θέμα μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς και ελπίδας για τους άλλους, τότε αξίζει τον κόπο να μιλάει γι’ αυτό:
«Στους ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο θα ήθελα να πω να μη φοβούνται, διότι ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί ούτως ή άλλως.
Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το χειρότερο με ηρεμία και να σκεφθούμε προσεκτικά τι είναι η ζωή και τι ο θάνατος, γιατί όλοι έχουμε μέσα μας το ένστικτο ότι η ζωή συνεχίζεται με άλλο τρόπο.
Ο καρκίνος είναι στην ουσία μια δοκιμασία που σου επιφυλάσσει η μοίρα, αλλά εκτός απ’ αυτό είναι και μια ασθένεια που αντιμετωπίζεται ολοένα και περισσότερο. Στη δική μου περίπτωση δε, ήρθε σαν κάθαρση».
Στα λόγια της πριγκίπισσας υπάρχει ένας τόνος επιείκειας, όπως αν θα μιλούσε ούσα σε κάποιο ανώτερο επίπεδο, όπως αν η κατανόησή της ήταν πιο βαθιά και ανώτερη και επιθυμούσε να τη μοιραστεί, προκειμένου να προσφέρει λίγη γαλήνη μπροστά στην αβεβαιότητα του «επέκεινα».
«Υπάρχουν άνθρωποι που ήρθαν πολύ κοντά στον θάνατο και περιγράφουν πολύ όμορφα πράγματα από αυτή την εμπειρία…
Ο πατέρας μου έλεγε ότι έβλεπε ένα φως… Γιατί λοιπόν να φοβόμαστε; Έχουμε μάθει στο να αισθανόμαστε φόβο μπροστά στον θάνατο και δεν είμαστε προετοιμασμένοι όταν έρχεται.
Οι Ασιάτες είναι πολύ πιο προετοιμασμένοι σε σχέση με μάς όσον αφορά στη γέννηση και τον θάνατο. Πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται αυτό το άγνωστο, αλλά έχουμε την εμπειρία άλλων ανθρώπων και όλων των μυστικιστών, των καθολικών, των ορθοδόξων, των μουσουλμάνων, των βουδιστών…
Εκείνοι έχουν τις μαρτυρίες τους και δεν γίνεται να είναι όλοι τρελοί! Αν το σκεφτείς αυτό, η ανακούφιση είναι πολύ μεγάλη. Γιατί αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι μια μέρα θα πεθάνουμε».
Τώρα πλέον, η πριγκίπισσα είναι καλά. Συνεχίζει, βέβαια, να κάνει τους καθιερωμένους απαραίτητους ιατρικούς ελέγχους, όπως και να προσέχει σε λογικά πλαίσια τόσο τη διατροφή της όσο και τον τρόπο ζωής της.
Ωστόσο, η στάση της απέναντι στη ζωή υπέστη μια πολύ θετική αλλαγή. «Όταν ξεπερνάς μια αρρώστια σαν κι αυτή, αντιμετωπίζεις πλέον τα πράγματα με περισσότερη χαρά, γιατί είσαι καλά και όλοι γύρω σου είναι και χαρούμενοι. Κι αυτό είναι κάτι που το εκτιμάς πολύ».
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο και να μάθετε περισσότερα για την συναρπαστική ζωή της πριγκίπισσας Ειρήνης από το online βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Φερενίκη
