Δημόσια συγγνώμη για ένα σχόλιο που είχε κάνει για την «πειραγμένη» φωτογραφία που δημοσίευσε η πριγκίπισσα Κέιτ θέλησε να ζητήσει η Μπλέικ Λάiβλι, μετά την αποκάλυψη της πριγκίπισσας της Ουαλίας οτι πάσχει από καρκίνο.
«Είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται σήμερα, αλλά νιώθω ότι πρέπει να το αναγνωρίσω. Έκανα μια ανόητη ανάρτηση γύρω από τη φρενίτιδα των “αποτυχημένων photoshop” και ωχ φίλε, αυτή η ανάρτηση με έχει κάνει να νιώθω ταπεινωμένη σήμερα. Στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου σε όλους» έγραψε σε ένα Instagram story…
Την ίδια στιγμή, ανάμεσα στους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στην Κέιτ Μίνλετον, είναι η ηθοποιός Ολίβια Μαν, η οποία την περασμένη εβδομάδα μίλησε για τη δική της μάχη με τον καρκίνο.
«Σας ευχαριστώ που δείχνετε πώς είναι να αγωνίζεσαι με χάρη και αποφασιστικότητα για τον εαυτό σου και την οικογένειά σου. Σας εύχομαι τα καλύτερα» σχολίασε η Ολίβια Μαν στην ανάρτησή της πριγκίπισσας Κέιτ στο Instagram.
Τον ίδιο τρόπο επέλεξε και η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και να εκφράσει τις ευχές της: «Η δύναμη και η χάρη σας είναι ανυπέρβλητες. Βρίσκεστε στις σκέψεις μου», σχολίασε η Ουαλή, βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός.
Την ίδια στιγμή η είδηση απασχόλησε τις αναρτήσεις και των Ελληνίδων διασήμων.
Η Εριέττα Κούρκουλου, πάντα ευαίσθητη απέναντι στις γυναίκες, ανέβασε ένα οργισμένο μήνυμα στο insta story της. Συγκεκριμένα η Πρόεδρος του Ιδρύματος «A promise to animals» πάνω από τη φωτογραφία της Κέιτ έγραψε: «Απλά ντροπή. Είμαστε όλοι άνθρωποι, αλλά φοβάμαι ότι δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό πια».
Η Δέσποινα Καμπούρη επίσης τοποθετήθηκε για τo θέμα της υγείας της πριγκίπισσας Κέιτ. Δίπλα σε ένα κολάζ φωτογραφιών της Κέιτ Μίντλετον με τα παιδιά της έγραψε:
«Το μυαλό μου σήμερα είναι σε όλες τις μαμάδες με μικρά παιδιά που παλεύουν με τον καρκίνο. Πλούσιες, φτωχές, πριγκίπισσες, διάσημες, άσημες… Δεν υπάρχει πιο δύσκολη μάχη από αυτή. Όμως δεν υπάρχει και πιο ισχυρό κίνητρο για να κερδίσει κάποιος τον αγώνα, από τη θέληση μιας μάνας να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια μπορεί κοντά στα παιδιά της. Περνάμε μια φάση που η Χριστίνα με ρωτάει καθημερινά και σχεδόν εμμονικά, πόσα χρόνια διαφορά θα έχουμε όταν εκείνη θα είναι 18, 30, 40, 50 ετών. Με ρωτάει πόσων ετών είναι οι φίλες μου, κι αν κάποια είναι μικρότερη από εμένα απογοητεύεται και στενοχωριέται. Είναι χαρούμενη μόνο αν εγώ είμαι η νεότερη από όλες. «Μαμά δε θέλω να πεθάνεις. Θέλω να είμαστε μαζί για πάντα». Αυτή η αθώα αντίδραση του παιδιού μου, με αναγκάζει να κάνω πολύ συχνά εξετάσεις και check up. Με αγχώνει, με πιέζει, με κάνει αρρωστοφοβική. Μη τυχόν και με χάσει. Δε με νοιάζει για τη ζωή μου. Με νοιάζει μόνο να μη στερήσω στα παιδιά μου την παρουσία μου, όσο ακόμα εκείνα θα με χρειάζονται. Γι’ αυτό προσεύχομαι κάθε μέρα. Και καμιά φορά σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι η μητρότητα μα ταυτόχρονα πόσο δύσκολη και σκληρή. Πόσα πράγματα πρέπει να διαχειρίζεται μια μητέρα καθημερινά αλλά να πρέπει να είναι ήρεμη, λειτουργική και παρούσα σε όλα. Εύχομαι γρήγορα περαστικά σε όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ένα νοσοκομείο και διεκδικούν τη ζωή τους».
