Σε ηλικία 92 χρόνων έφυγε από τη ζωή ο Ροβήρος Μανθούλης, ο οποίος νοσηλευόταν με κορονοϊό στο Παρίσι.
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης, συγγραφέας και ποιητής, γεννήθηκε στην Κομοτηνή και μεγάλωσε στην Αθήνα, ενώ έδρασε στους κύκλους της ∆ιάπλασης των Παίδων και στις γραμμές του ΕΑΜ των Νέων και συνέχεια της ΕΠΟΝ.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο και το πρώτο του βιβλίο, η ποιητική συλλογή Σκαλοπάτια, εκδόθηκε το 1949. Από το 1949 έως το 1953 σπούδασε Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Syracuse στη Νέα Υόρκη. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1953 συνεργάστηκε στην αρχή με το «Θέατρο της Τετάρτης» του Ε.Ι.Ρ. και στη συνέχεια ίδρυσε, μαζί με τον Μιχάλη Κατσαρό, μία κινηματογραφική εταιρία, η οποία, όμως, διαλύθηκε σύντομα.
Θέλοντας να βοήσει την κινηματογραφική εκπαίδευση, ανέλαβε τη διεύθυνση σπουδών σε δυο, διαδοχικά, κινηματογραφικές σχολές. Στη Σχολή Σταυράκου και στη Σχολή Ιωαννίδη. Το 1958, γύρισε την πρώτη του ταινία, ένα ντοκιμαντέρ για τη Λευκάδα, το οποίο είναι το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ. Η διάδοση των ντοκιμαντέρ ήταν ένας τομέας στον οποίο αφιερώθηκε και το 1960 ίδρυσε την «Ομάδα των 5», με τους Ηρακλή Παπαδάκη, Φώτη Μεσθεναίο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο και Ρούσσο Κούνδουρο.
Ακολούθησαν οι ταινίες «Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ» και «Πρόσωπο με Πρόσωπο», που παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ στη Γαλλία ακριβώς την ημέρα της εγκαθίδρυσης της Χούντας. Επόμενος σταθμός ήταν το πρόγραμμα «Στην Αφίσα του Κόσμου», που έλαβε διθυραμβικές κριτικές, και μερικές παραγωγές στις ΗΠΑ. Τότε, ξεκινά και η σειρά των πολιτιστικών ντοκιμαντέρ με τον γενικό τίτλο «Μια χώρα, μια μουσική», που έφερε τον Μανθούλη σε πολλές χώρες των 5 ηπείρων (Ιρλανδία, Ουγγαρία, Αίγυπτο, Υεμένη, ΗΠΑ, Σικελία, Κούβα, Αργεντινή, Βραζιλία, Καναδά, Αυστραλία, Ισραήλ κλπ, και στην Ελλάδα όταν έπεσε η χούντα).
Λίγο μετά την πτώση της χούντας η κυβέρνηση πρότεινε στον Μιχάλη Κακογιάννη να αναλάβει την Τηλεόραση (1975). Εκείνος αρνήθηκε και υπέδειξε τον Μανθούλη. Ο Καραμανλής του ανέθεσε την καλλιτεχνική διεύθυνση της ΕΡΤ. Μετά την αποχώρησή του συνέχισε τα ταξίδια και μετά από μία σύντομη επιστροφή στην κρατική τηλεόραση γύρισε τις «Ακυβέρνητες πολιτείες», η οποία έχει μεταδοθεί δεκάδες φορές στη γαλλική τηλεόραση.
Το 1991, εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Παρισιού, την οποία προσπάθησε να κάνει ένα ελληνικό πολιτιστικό κέντρο. Ίδρυσε εκεί κινηματογραφική λέσχη, εγκαινίασε ένα περιοδικό και οργάνωσε σεμινάρια με πανεπιστημιακούς, σαν ένα λαϊκό πανεπιστήμιο. Παράλληλα, γύρισε μια σειρά ταινιών πάνω στους Έλληνες του Παρισιού.
