Η Γαρυφαλλιά έχασε τη ζωή της το καλοκαίρι που μας πέρασε στη Φολέγανδρο, καθώς, ο σύντροφός της με τον οποίο είχε πάει διακοπές στο νησί την έριξε από τα βράχια.
Η μητέρα της 26χρονης παρέλαβε το μεταπτυχιακό της στη Φαρμακευτική στο πλαίσιο εκδήλωσης για τις «Γυναικοκτονίες» που διοργανώθηκε στη μνήμη της.
Ο λόγος της συγκίνησε όλους όσοι έδωσαν το παρών στην εκδήλωση και με δυσκολία συγκρατούσαν τα δάκρυά τους.
«Πολυαγαπημένη μου Γαρυφαλλιά, σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να σε τιμήσουμε. Σήμερα παίρνεις το μεταπτυχιακό σου αγαπημένο μου παιδί. Νιώθω πως ότι και να πω είναι λίγο για εσένα με πλημμυρίζουν τόσα συναισθήματα και σκέψεις, τόσες αναμνήσεις, εικόνες, γέλια, μυρωδιές, αγκαλιές. Πώς να σας τα κάνω όλα αυτά λέξεις; Πώς να τα κάνω λόγια να σας τα πω;» είπε ξεκινώντας την ομιλία της και συνέχισε:
«Ήσουν πάντα ταπεινή, χαμηλών τόνων αλλά με ένα πανίσχυρο όπλο: το χαμόγελό σου, η ευγένειά σου η καλοσύνη σου. Θυμάμαι τον κόπο σου, την προθυμία σου και την αστείρευτη αγάπη γι’ αυτό που έκανες. Πάντα ήσουν ένας στρατιώτης για την επιστήμη σου. Κάποιες φορές σε κοιτούσα κρυφά από την πόρτα. Ήσουν σκυμένη σε ένα γραφείο, χαμένη ανάμεσα στα βιβλία σου. Κοίτα Γαρυφαλλιά μου, τα κατάφερες κορίτσι μου. Είμαι τόσο περήφανη για εσένα. Όλοι είμαστε. Ακόμη κι από εκεί ψηλά που είσαι μας στέλνεις δώρα κορίτσι μου. Ακόμη και από εδώ που είμαι σου στέλνω την αγάπη μου εκεί στους καθαρούς ουρανούς που βρίσκεσαι. Η αγάπη μου για εσένα είναι τόσο μεγάλη και δυνατή που ξεπερνά τον πόνο μου πραγματικά. Αυτό μου άφησες παιδί μου αγάπη και φως και δυνάμεις στα λόγια μου»
Η μητέρα της Γαρυφαλλιάς αναφέρθηκε στο ταξίδι στη Φολέγανδρο
«Έφυγες για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, χωρίς να το έχεις επιλέξει. Τόσο βίαιος ο τρόπος και τόσο φωτεινός ο δρόμος του παραδείσου. Ένα φως είσαι και εσύ ανάμεσα σε αγγέλους. Ένα φως που δεν στάθηκε αρκετό να σε γλιτώσει από το σκοτάδι αυτού του δολοφόνου. Μακάρι αυτός ο άνανδρος να έπαιρνε λίγο από το φως σου και το αγγελικό σου βλέμμα και να έσωζε την ψυχή του κι εσένα. Κι εγώ εδώ κορίτσι μου συνεχίζω το ταξίδι, θα προχωράω για πάντα. Μα πάντα κάτι θα μου λείπει: η παρουσία σου άγγελε μου. Ήταν τόσο άδικο αυτό για εσένα. Τόσο άδικο. Ακόμη δεν έχω καταλάβει πως έφυγες παιδί μου. Ακόμα. Σου υπόσχομαι Γαρυφαλια μου να είμαι δυνατή. Πάντα έτσι με έλεγες δυνατή. Μαζί με τον πατέρα σου σου δίνουμε μία υπόσχεση: να σε τιμούμε πάντα και θα σε κρατάμε φυλαχτό μας στην καρδιά μας».
Τέλος, έστειλε το δικό της μήνυμα σε όλους τους νέους λέγοντας:
«Είμαι μάνα και νιώθω μάνα όλων σας. Εδώ σε αυτή τη θέση θα μπορούσε να είναι η δική σας μητέρα. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα να είσαι γονιός. Δυστυχώς δεν σπουδάζεις γονιός. Μαθαίνουμε να είμαστε μαζί σας και ωριμάζουμε με εσάς. Εμείς γεννάμε το μέλλον. Εσείς είστε το μέλλον και το ονειρευόμαστε καλύτερο για εσάς και το χτίζουμε μαζί σας. Το μέλλον είναι στα χέρια σας. Δώστε σας παρακαλώ δεύτερες ευκαιρίες στη σκέψη σας. Ψάξτε καλά τον εαυτό σας κι εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα σας να σας υποστηρίζουμε. Βγάλτε τον καλύτερό σας εαυτό και μη ξεχνάτε πως τυχαία έχετε γεννηθεί αγόρια ή κορίτσια. Σκουρόχρωμα η ανοιχτόχρωμα ή με κάποια ιδιαιτερότητα. Σεβαστείτε λοιπόν τη διαφορετικότητα του άλλου. Να υπερασπίζεστε και τον αδύναμο. Ο κάθε άνθρωπος κουβαλά μια ιστορία από πίσω. Όλοι γεννιόμαστε μοναδικοί και είμαστε μοναδικοί. Οι καλοί άνθρωποι δεν γεννιούνται καλοί. Επιλέγουν να είναι. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να σας περάσω. »
Και έκλεισε την ομιλία της με το συγκλονιστικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου: «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους». Το αφιέρωσε σε όλες τις μάνες που έχουν χάσει τα παιδιά τους όχι μόνο κορίτσια αλλά και αγόρια: «Στη μητέρα του Παύλου, του Γιακουμάκη, του Ζακ»
