H Αποστολία από τις «8 Λέξεις», κατά κόσμον Χριστίνα Χριστόφια, μας μιλά για τον τηλεοπτικό της ρόλο, αλλά και τη σωρεία καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου, ενώ σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο μοιράζεται μαζί μας την αγάπη και το θαυμασμό της για τον πατέρα της Δημήτρη Χριστόφια που υπήρξε ένας από τους πιο λαοφιλείς Προέδρους της Δημοκρατίας της Κύπρου.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ

Τι αγαπάς στην Αποστολία;

Την απλότητα, την ευθύτητά της και το ότι είναι άνθρωπος που αγκαλιάζει τους άλλους. Είναι ειλικρινής με τα συναισθήματά της, δεν έχει δεύτερες σκέψεις και δεν είναι υπολογιστική. Αγαπώ την τιμιότητα της.

Είναι ερωτευμένη με τον Άκη Αρώνη, ο οποίος επίσης τρέφει συναισθήματα για εκείνη.

Υπάρχουν αισθήματα και από τους δύο. Το ζήτημα όμως είναι πώς τα αποκωδικοποιούν. Η Αποστολία είναι ξεκάθαρη πια στην άποψή της πως η απόσταση είναι ο μοναδικός δρόμος, εφόσον δεν υπάρχει ανταπόκριση. Δεν απαιτεί από τον Άκη να νιώθει όπως εκείνη. Εξακολουθεί να τρέφει αισθήματα για αυτόν.

Έχει βέβαια έναν ακόμα εχθρό απέναντί της, τον γιο του Άκη, τον Δημήτρη, ο οποίος θεωρεί ότι δεν είναι ειλικρινής ως προς τα συναισθήματά της για τον πατέρα του, αλλά αποσκοπεί στη διεκδίκηση ποσοστού από την περιουσία του.

Ο Δημήτρης τής χρεώνει τον τρόπο που σκέφτεται εκείνος. Επειδή ο ίδιος είναι άπληστος, θεωρεί πως έτσι λειτουργούν και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Πιστεύει πως όποιος πλησιάζει τον Άκη το κάνει επειδή θέλει να του πάρει ένα κομμάτι από την περιουσία του. Η Αποστολία τον αντιμετωπίζει όμορφα. Δεν τον φέρνει σε αντιπαράθεση με τον πατέρα του. Δεν επιδιώκει την ένταση ανάμεσα στον Άκη και τον γιο του εξαιτίας της, παρά το ότι έχει όλα τα δίκια με το μέρος της. Παρόλο που ο Δημήτρης προσβάλλει την αξιοπρέπειά της, θέτει από μόνη της τα όρια.

Ο πατέρας σου Δημήτρης Χριστόφιας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της Κύπρου. Πώς είναι να μεγαλώνεις με έναν τόσο ενεργό πολιτικά γονιό;

Ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν ήταν πολιτικός καριέρας. Εξαιτίας της διαδρομής και της διαπαιδαγώγησής του στο λαϊκό κίνημα της Αριστεράς, αναδείχθηκε πρώτος μεταξύ ίσων στο ΑΚΕΛ και υπηρέτησε την υπόθεση της εργατικής τάξης και στη συνέχεια τον κυπριακό λαό ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν ήταν από τζάκι, αλλά γόνος φτωχών ανθρώπων. Με αυτή την απλότητα πορεύτηκε έως το τέλος. Όσον αφορά το πώς εμείς αντιλαμβανόμασταν αυτή την πορεία, θα σου έλεγα φυσιολογικά. Είμαστε ένας μικρός τόπος. Οι απλοί άνθρωποι αντιμετώπιζαν με εκτίμηση και αγάπη τον πατέρα μου. Εξαιτίας της τιμιότητάς του, της ευθύτητάς του και του γεγονότος ότι δεν εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, κάποια στιγμή δέχτηκε μια ανηλεή επίθεση. Δεν θα πω ότι δεν μας επηρέαζε αυτό το γεγονός. Το βλέπαμε όμως πολιτικά. Είχαμε πλήρη συνείδηση γιατί συνέβαινε.

Σου λείπει ο πατέρας σου;

Φυσικά. Μου λείπουν οι κουβέντες μας, η αγκαλιά του… Αισθάνομαι την απουσία του σε όλα όσα κάνω. Ήταν ένας ανοιχτός άνθρωπος. Συζητούσαμε τα πάντα.

Είναι μια ανοιχτή πληγή ο θάνατός του;

Δεν μπορείς μέσα σε ενάμιση χρόνο να ξεπεράσεις το θάνατο του πατέρα σου. Δεν ξεχνιέται ο άνθρωπός σου.

Αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, υπάρχει σωρεία καταγγελιών από συναδέλφους σου για κακοποίηση στο χώρο του θεάτρου. Πώς το σχολιάζεις;

Φοίτησα στο Εθνικό Θέατρο σε μια περίοδο που τέτοια φαινόμενα δεν ήταν καθεστώς. Δυστυχώς όμως υπάρχουν αυτού του είδους οι συμπεριφορές… Δεν θα πω ψέματα ότι δεν ακούγαμε ότι συνέβαιναν γενικότερα στο χώρο. Είχαμε, όμως, φωτισμένους ανθρώπους για καθηγητές. Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο Ιάκωβος Ψαρράς μάς αντιμετώπιζαν με πολλή αγάπη και σεβασμό. Ωστόσο ήταν αναγκαία μια συζήτηση για όλα αυτά και καλώς ανοίχτηκε τώρα, ώστε να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Για ορισμένους, δυστυχώς, στον καλλιτεχνικό χώρο τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Είναι απαράδεκτο. Πρέπει να υπάρχει θεμελιωμένος κώδικας συμπεριφοράς γιατί είναι δουλειά. Δεν μπορεί οποιοδήποτε αρρωστημένο μυαλό να καταπατά τα όρια και την αξιοπρέπεια των άλλων. Όλα αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν μόνο στο θέατρο. Απλώς στο δικό μας χώρο, επειδή οι άνθρωποι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στη δημόσια σφαίρα, ίσως είναι πιο εύκολο να ακουστούν.

Στην Κύπρο έχουν γίνει αντιληπτά αντίστοιχα φαινόμενα;

Στο βαθμό που ξετυλίγεται αυτό το κουβάρι στην Ελλάδα, όχι. Ξεκίνησαν όμως κι εκεί να τολμούν κάποιοι άνθρωποι να αποκαλύπτουν ότι υπήρξαν θύματα κακοποίησης. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτά τα γεγονότα θα πάρουν το δρόμο προς στο φως. Στον αθλητισμό πριν από τη Σοφία Μπεκατώρου, υπήρξε αθλήτρια της Εθνικής Ομάδας σκοποβολής, η Άντρη Ελευθερίου, η οποία είχε καταγγείλει δημόσια την ομοσπονδία της, αλλά το θέμα δεν είχε προχωρήσει. Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να θωρακίσουμε τα θύματα. Πρέπει να υπάρχει μια ασπίδα προστασίας ώστε να μπορούν να μιλήσουν. Οφείλουμε, ως κοινωνία που σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών της, να εξαλείψουμε αντίστοιχα φαινόμενα.

Διαβάστε περισσότερα στο 7 ΜΕΡΕΣ TV